Chapter 30

3.2K 84 6
                                    

An

A switch of POV will happen. 

Lauren

"Any updates!?" pagmamadali kong tanong sa pulis.  Hindi pa man ako nakakaupo ay nakaabang na ang mga tenga ko sa maaring isagot ng officer. 

The cop shook his head, and grimace easily appeared on my face.  It's been a week since Karla has gone missing.  The only culprit was the person who keeps texting me this past few days that Karla has been gone. The person was still unknown. Hindi namin alam kung babae o lalake.  Hindi rin matrack ng pulis yung number kasi paiba iba sya ng number na ipinantetext. 

"What!?  Isang linggo na?  Hindi parin umuusad? " naihampas ko yung kamay ko sa lamesa kaya yung mga nasa gilid nagsilaglagan. 

"Miss, huminahon po kayo, ginagawa po namin lahat ng makakaya namin para matrack yung mga numbers na ibinigay nyo sa akin." the cop said. 

"Please, do everything" I begged.  This whole week was a tragedy.  Hindi ko alam kung anong lagay ni Karla.  Kung kumakain ba sya, nakakatulog ng maayos.  O kung buhay pa ba sya. Agad akong umiling para mawala sa isip ko yung idea na yun.  Karla is alive, I can feel it. 

----

I am laying in my bed, staring at the ceiling. I cannot cry anymore. Naubusan na siguro ako ng luha.  I remembered the day she was declared kidnapped.

Flashback

"We'll do everything to make Henry pay for this okay? " I said as I  continue hugging her. 

"Yes of course. Thank you Lauren"

Bumitaw na kami sa pagyakap at natuwa akong makita na nakangiti na sya.  It was the most beautiful sight I've seen so far.  I kissed her forehead and heard and felt her giggle under the skin on my lips.

"Kailangan ko ng pumasok, magliligpit pa ako ng bahay e." she said. 

"Sige kita nalang tayo bukas? "

"Sure, I'll go ahead? " sabi nya habang umaatras. 

"Sige, alis na rin ako. " akala ko papasok na sya pero biglang syang lumapit sa akin before kissing my cheek.

"Bye" then she run in her house. 

--

Later than night, may tumawag sa akin. 

"Hello? "

"Hey it's Syna, nanjan ba si Karla? " pag aalalang tanong nya. 

"Uh wala po. Kanina pa po sya nanjan sa bahay nyo.  Actually, kagagaling ko lang jan kanina. " I answered.

"She's not here, at pagdating ko, ang gulo ng bahay.  Nakakakalat lahat ng prutas na nasa lamesa. Kaya nag alala na ako.  Akala ko nasa backyard lang sya pero wala. I tried calling her phone pero nakita ko nasa living room."

"What?

"Lauren, nilooban kami.  And they took Karla with them." naririnig ko ang pag alala sa boses ni Syna, hindi ko alam kung anong gagawin ko. 

There was a paused between the line, making me think of what I can do.  It was really hard considering I'm panicking but I need to do something. 

"Hold up, I'll call the cops. Balitaan mo ko in case na bumalik si Karla or kahit na anong mangyari na kahina hinala okay?"

"What will I do? " she asked, also panicking. I can't blame her, kahit sino naman magpapapanik sa ganitong sitwasyon. 

Apology Denied ==> gXgTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon