Apology Denied ==> gXg

Chapter 25

Lauren

"What did you say?" I asked even though I heard it clear, is she apologizing right now?

She blinked a few times before looking at me with a look of confusion in her face. 

"What did I say?" she asked the same question but it's also towards her. 

"Yung sinabi mo kanina. Totoo ba yun?" tanong ko pero hindi parin nagbabago yung reaksyon ng mukha nya. 

"Ano bang ginagawa ko dito?" tanong nya ulit sa sarili nya. Ano bang nangyayari sa kanya? Hindi ko maintindihan. 

"Lauren, can you help me get into my class, I forgot where it was" she stated. 

"Nakalimutan mo kung saan klase mo? Seryoso ka ba?" I can't believe she forgot her own classroom like what the fuck? Seryoso ba to? At mas nalilito pa ako dahil iniwasan nya yung tanong ko na parang hindi nya narinig

"Can you help get into my class, I forg-"

"You said that already" I said. She's spending my time, I'm supposed to be in my class right now but here I am. 

Napayuko sya bago binatuk batukan ang sarili. "Ano ba? ano ba?" bulong nya sa sarili nya habang patuloy na binabatukan ang sarili. 

"Okay okay, I'll get you to your class but can you please stop hitting your head?" I asked, she stopped then look at me smiling. Iniwasan ko ang tingin nya dahil alam ko na hindi maganda ang mararamdaman ko kapag tumitig pa ako sa kanya. My heart flutters and I hated it. 

"Saan ba yung room mo? natatandaan mo ba kung anong building yun.?" tanong ko, ihahatid ko na sya tutal naman late na ako sa klase ko ee, alam ko lagot ako sa prof ko kaya dapat maka isip na ko ng magandang dahilan. 

"Here's the-" she's about to give me something when she suddenly curled up to the floor. 

"oh shit! what happened!?" nagpapanik na ako kasi hindi ko alam yung gagawin ko.

"ang sakit ang sakit ang sakit!" sunod sunod nyang pagsabi habang nakahawak sa ulo nya. Tears fell down, as she cries in pain. It's freaking me out but I have to do something.

"c'mon, Iet's go to the nurse." I said as I lift her to the ground, she wasn't heavy but she wasn't light either. Tama lang yung bigat nya pero nahirapan parin akong buhatin sya dahil sa paggalaw nya ng paggalaw, 

"Ang sakit ang sakit ang sakit!" Iyak nya, medyo binilisan ko na yung pagkilos ko dahil hindi lang sa patuloy na pag iayak nya kundi dahil nahihirapan na ako magbuhat.

"Sandali lang, malapit na tayo!" sabi ko, konti nalang mararating na namin yung infirmary.

Nakita ko na yung destinasyon namin.  Konting hakbang nalang.  Tiniis ko yung bigat at sakit ng mga braso ko maihatid lang si Karla sa nurse. 

"She needed help! " sabi ko pagkabukas ng pinto.

"Ihiga mo sya dito" sinundan ko yung nurse sa hospital bed.  Kung saan nahiga rin sya kahapon.  Hindi ko man gustong nandito sa lugar na to.  Wala akong magagawa kundi pumunta.

She injected something that made her sleep. Hindi na sya umiiyak pero may luha parin na nakikita sa mata nya kahit nakapikit na sya.  The nurse check her for a minute before turning back to me.

"What happen? " The nurse asked as I recalled the situation earlier. 

"We were just talking, and then..... she asked me to take her to her class.  Nagtaka ako pero pumayag din kasi wala na akong magagawa.  May ibibigay sana sya sakin pero biglang syang napaluhod.  Nagsisisigaw sya ng masakit daw yung ulo nya.  Umiyak sya ng umiyak, kaya itinakbo ko na sya dito. " I breath out all the oxygen I never knew I was holding after explaining the part that's necessary.