Karla
Kahihiyan, grabeng kahihiyan. Gusto ko ng kainin ako ng lupa sa sobrang kahihiyan. Kung hindi lang ako takot sa kulog at kidlat nayan e hindi naman ako magkakahaganito e.
"Please don't leave me here..." shittttt! Really?!. Ang kapal naman talaga ng mukha mo Karla.
I am clenching on Lauren's arm at the moment. Afraid to let go. Feeling ko kapag bumitaw ako hindi ko na sya mahahawakan, parang may kukuha sa akin. Lalo na't madilim pa. Kahit na para akong bata dito. Well, actually gusto ko ng bumitaw pero ayaw ko dahil narin sa kulog, kidlat at ulan. Naglalakad kami ngayon papunta sa labas. Oh My God! Lalabas na kami.
I can't explain the way she look at me earlier. Parang naaawa sya pero nagagalit at the same time. Ayoko na kaawaan nya ako. That'll put me on so much embarrassment. Pero sa tingin ko naman hindi sya naawa e. Itsura nya palang ngayon obvious na na galit sya sakin. She looked very annoyed lalo na't nakakapit ako sa kanya.
Medyo nagmamadali sya maglakad. Wala kasing kuryente e. Madedead batt narin sya. Liko dito liko duon. Medyo lumalayo ako ng konti kapag napapabilis yung lakad nya pero hindi ko parin sya binibitawan. Then everytime there's a thunder or lightning napapayakap ako sa braso nya. I know it's embarrassing, I can't help it okay!? My body's making involuntarily movements kapag may kulog at kidlat.
"Do you have an umbrella? " tanong nya. I notice that we're on the entrance already. Wala akong payong. Naiwan ko sa kotse kanina nung pinasakay ako ni Ma'am Hernandez. I shook my head.
"Great! You don't have a car and an umbrella" she groaned.
"Obviously, so you're force to take me home" I said. Alam ko magagalit sya pero kailangan kong panindigan yung attitude ko sa kanya.
"You know what, if you keep that behavior of yours I could just go and leave you here freezing to death" she threatened .
"Go ahead, it'll be your conscience if I die" I smirk. To be honest, I'm afraid if she would really leave me here. She can actually do it and totally leave me to death.
Without warning, she pulled me in the midst of the storm. Tight grip on my hand.
"Lauren,what the fuck?" I shouted. Hindi nya kasi maririnig kapag sinabi ko lang . Masyadong malakas yung ulan . I look around to see nothing. There are only few things that's visible but the rest are inconspicuous. Lauren is pulling me so hard. It was a bit rough for me to keep up with her cause she's faster. And the mud is not helping. Lumulubog yung paa ko sa putik. Lalong mahirap maglakad, pano pa't tumakbo katulad ng ginagawa namin.
"Lauren wait, slow down" I said as I tried to slow her down. Didn't work though. Pinagpatuloy nya parin yung mabilis nyang lakad.
"Bitch! Hurry Up! We're almost at my car" she shouted. Hinila nya pa ako ulit.
Naaninag ko na yung Mustang nya pero medyo malayo pa. Sumasakit na yung paa ko sa pwersa na binibigay ko.
"Slow down a bit, my feet is killing me. Hindi kita masabayan, sobrang bilis mo e." Sabi ko . Hiningal na yung boses ko. Nauubusan narin ako ng hininga. Hindi rin nakakatulong yung malakas na hangin. My whole body is trembling. My thigh is screaming in agony. And her grip on my wrist is starting to get painful.
"No! Kailangan nating bilisan kung ayaw mong maabutan pa tayo ng mas malakas na ulan dito" she said.
"Nyeta! Ang sakit na ng paa ko! Maghintay ka!" Galit ko pagsabi. Hindi ko naman gustong magalit pero hindi na kaya ng paa ko.
Akala ko ipagpapatuloy nya parin yung paglalakad nya pero bigla syang huminto. Hindi ako nakapagreact agad sa action nya kaya nagdirediretso ako sa kanya. Ayun natumba kami. Sa putikan! My gosh. Naupo sya tapos ako napaluhod.

BINABASA MO ANG
Apology Denied ==> gXg
Roman d'amour[Complete] Tatanggapin o tatanggihan ? (TAGALOG) Ps. This story is based on "Yellow" if you have read it :) ... Support me on my first book. Love you Laylas- --GT3