Kolej

Neden Yapamadım?

Herkese merhaba.

Muhtemelen size hem yeni bölüm yayınlayacağımı söyleyip, bunu yapmayıp sizi boş yere beklettiğim için tam bir sorumsuz olduğumu itiraf etmemi bekliyorsunuz. Ben sadece isteyerek yapmadığım şeylere karşı sorumsuz biriyimdir. Ödevler gibi. Okula gitmek gibi. Ders çalışmak gibi. Benim hayatımda yazmak kadar isteyerek yaptığım hiçbir şey olmamıştı.

Böyle kişisel sorunlarım olduğunu yakın çevremden bile aylarca sakladım ve kimseye anlatıp gereksizce üzmek istemedim. Kimsenin yapabileceği bir şey yokken mızmızlanmak gereksiz olacaktı. Ama artık herkes soruyor ve berbat giden hayatımı anlatmak çok hoşuma gitmese de bilmenize izin veriyorum. Aylarca sakladım ama artık saklamayacağım.

Lütfen Kolej ve Telekinezi ile bir alakanız varsa, yeni bölüm için bir beklentiniz varsa yazdıklarımı okuyun.

Aylar önce ciddi ailevi sıkıntılar yüzünden şehir değiştirmek zorunda kaldım ve yıllarca yaşadığım şehri, arkadaşlarımı bırakmak zorunda olduğumu TAŞINMADAN BİR GÜN ÖNCE öğrendim. Fazlasıyla utangaç biriyimdir ve kesinlikle uyum sağlamıyorum.  Hayatım hala düzene girmiş değil ve evet, abartmadan söylüyorum, gerçekten her şey anlattığım gibi. Ne eksik, ne de fazla.

Birkaç ay önce doktorum anksiyete bozukluğu teşhisini koydu. İlk ilacım etki etmedi ve şimdi başka bir tane deniyorum. Ellerimde titreme problemi oluyor bazen. Metroya bindiğimde nereye oturacağımın aksine kimin bol ceketinin iç tarafında bomba yeleği olduğu gibi şeyleri düşünürüm. Daha birkaç gün önce sol gözümde bir şişlik olunca bir tür yumuşak doku kanseri olduğumu zannettim. Grip olsam öleceğimi düşünüyorum, hırsızlardan çok korkuyorum, her gece kilitleri kontrol ediyorum ve bu hastalık hayatımın her anını zehir edebilir. Ediyor da zaten.

Ailevi sıkıntılarım da hala devam ediyor. Ailelerdeki boşanma süreçleri işte, yalnızca benim başıma gelmiş gibi davranmayacağım. Bu anlattıklarımı sadece bir arkadaşım biliyordu. Bu süreçten beri 10 kilo falan almışımdır.

Bunları sizden dua, ilgi veya anlayış beklediğim için söylemiyorum. Bunları uzun süredir sakladığım ve artık saklamaktan yorulduğum için, size bir açıklama borçlu olduğum için ve gerçeği bilmeniz için söylüyorum. Başka hiçbir şekilde, HİÇBİR amacım yok.

Siz kitap çıkarmak istemez miydiniz? İlgi görüyorken, sizi ve kurgularınızı seven insanlar varken bırakmak zorunda kalmak ister miydiniz? İstediğiniz yere gelebilmek varken yarıda kesmek ister miydiniz? Öyleyse ben neden isteyeyim? Telekinezi'yi düzenleyip yayınevine vermek varken, Kolej'i severken, sizleri severken NEDEN KEYFİ OLARAK bırakayım?

Sizi cidden seviyorum.

Lütfen benim için üzülmek gibi şeyler yapmayın. Bana kızabilirsiniz, kızın ama her şeyin benim elimde olmadığını da bilin.

HER ŞEYİ ANLATMAK, başvurduğum en son yol oldu. Instagram'da açıklamaya çalıştım, yoğunum dedim, sorunlarım var dedim ama herkes beni aklı bir karış havada, sorumsuz bir Wattpad yazarı zannederken başka bir seçeneğim kalmamıştı.

Kolej'i aklınızda devam ettirin. Kurguya istediğiniz gibi yön verin. 'Ya hadi ordan' demeyin, ciddiyim, siz hayal kurun. Kim sizin benden veya başka birinden daha iyi kurgu yaratamayacağınızı söyledi ki? Emin olun ki hayal kurmak harika bir şey ve sizin yapabileceğinizi biliyorum. Kolej'den daha iyi kurgular yaratın. Yaratabilirsiniz, biliyorum. Siz gerçekten nazik, yaratıcı insanlarsınız ve yeteneğinizi kullanmak zorundasınız.

Her şey Instagram'da gördüğümüz gibi renkli ve eğlenceli olamayabiliyor. Yalnızca fotoğraf çekmekten hoşlanıp hesabınıza yükleyebiliyorsunuz. Sonra herkesin her şeyin yolunda olduğunu zannetmesi çantada keklik zaten.

Kötü bir hayat yaşadığım ve üstesinden gelemediğim için kendime ve hepinize bir özür borçluyum. Özür dilerim. Sadece göz önünde bulundurmanızı rica ettiğim şeyler vardı. Açıklık getirmek istedim.

Sizi seviyorum. İyi ki varsınız.

♡