Ya, öyle mi? Demek o gülü koparıp su dolu bardağa koyunca her zaman istediği suya küsmeyeceğini sandın, ve sen onu kopardın. Alıkoydun olgunluktan, sahip oldun ama aslında hiçbir zaman gülün olmadı. Biliyor musun o gül şiir yazdı, okudu, anladı. Büyüdü ve kıpkırmızı oldu, görene selam verdi ve şiirini okudu. Yani diyorum ki; kendi hayatını. Şiir sevmez misin sen, insanlar anlamaz çünkü. Ne gerek vardır kelime yığınına bir görüş yeter mi aynı şeyi anlatmaya? Yo yo sen sonbaharsın. Bir gül anca sonbaharda olmamalı. Kokusu geliyor öyle değil mi? Suyu artık sevmiyor ama işte evvel zamandaki sevgisini anlatıyor. Baksana nasıl da soluyor, şiirini bir de daha önce hiç dinlemeyen suya anlatıyor. Su biliyor artık övünmüyor çünkü yetmeyeceğini biliyor.
