+2.8

2.4K 600 51
                                    

"Lian belum pulang nih young, gapapa?" jinyoung ngangguk, senyum ke minhyun. "Gapapa kak, gue nunggu disini aja" kata jinyoung, duduk sebelah aran. Aran langsung ngeliat ke jinyoung, dadah dadah. "Baejin!!!" kata aran, bikin jinyoung ketawa. "Udah diemin aja lah young. Mau minum ngga?" kata minhyun, jinyoung geleng geleng.


"Ngga usah kak, gue ngambil sendiri aja ntar" kata jinyoung. "Yaudah, ran temenin dulu ya, aku ke atas dulu, mau mandi" kata minhyun ke aran. Aran ngangguk, ngedadahin minhyun. "Yang lama, aku mau lama lama bareng baejin" kata aran sambil nyengir, minhyun langsung melotot, ngga percaya.


"Canda elah udah sana ih" kata aran, minhyun masih ngeliatin aran, sambil jalan. "Baik baik jalan kayak gitu kesandung di tangga aja jatoh loh" kata aran sambil ketawa, bikin minhyun langsung ngadep depan, jalan yang bener.



Terus hening, awkward antara jinyoung sama aran.



"Tumbenan baejin sore main kesini?" aran nanya, meluk bantal sofa, "iya teh, lagi mumet dirumah" kata jinyoung, masih fokus sama hpnya. Udah nge spam lian daritadi, ditelfon berkali kali juga udah, tapi ngga ada balesan dari lian nya.



"Cape emang ya kadang diem dirumah" kata aran, nyender ke sofa, tiba tiba ngehela nafas. Jinyoung cuman senyum doang, ngangguk. Aran langsung ngeliat ke hp nya jinyoung, sadar sama background room chat line punya jinyoung, terus langsung senyum. "Sesuka itu bae sama lian?" kata aran, bikin jinyoung langsung noleh ke aran.


"Kenapa teh?" kata jinyoung, ngga mudeng aran ngomong apa. "Itu, sesuka apa sama lian?" kata aran sekali lagi, ngeliat ke jinyoung. Jinyoung langsung ngeliat ke bawah, ke sofa. Ngga tau harus jawab apa. "Susah ya?" kata aran, ketawa. Jinyoung geleng geleng. "Ngga teh, ngga susah" kata jinyoung.


"Cuman jinyoung ngga tau kudu jawab apa, saking sukanya" tambah jinyoung. Aran ngangguk ngangguk, ngerti. "Lian nya gak sadar ya?" kata aran, jinyoung ngangguk, langsung nyender ke sofa, ngehela nafas. "Dari jaman smp" kata jinyoung, ketawa kecil.


"Liannya gatau emang ngga peka, gatau nolak secara halus, padahal temen temen juga tau" tambah jinyoung, bikin aran ketawa. "Kayak lagunya brand new boys, 'my friends and even your friends know, but you’re the only one who doesn’t' gasih bae" kata lian sambil ketawa, bikin jinyoung ketawa.





"Assalamualaikum lian pu- eh ada bae sama teh aran?" jinyoung sama aran langsung noleh ke pintu, ngeliat lian baru pulang. "Lian!!!!!" kata aran, langsung berdiri, lari nyamperin lian. "Kemana aja ya ini anak sma baru pulang" kata aran, nyubit pipinya lian. "Belajar dulu belajar bareng temen" kata lian, ngelepasin cubitannya aran, terus salim ke aran.



"Baejin daritadi disini, ditemeninnya sama aku dong" kata aran bangga, lian langsung ketawa, ngeliat ke jinyoung. "Bae udah ngga marah?" kata lian, aran langsung minggir, ngasih lian jalan. "Gue mandi dulu ya bae, nunggu nya di kamar aja" kata lian, narik tangannya jinyoung. Jinyoung cuman diem doang, pasrah ditarik sama lian.


"Buka ya pintunya kalo diem dikamar!!!!!" kata aran, lian langsung noleh, ngasih tanda ok ke aran. Jinyoung geleng geleng, ngeliat ke aran, tapi tatapannya kayak ngasih tau 'yang-gini-teh-bikin-baper'














"Lama amat mandi doang" kata jinyoung, tiduran di kasurnya lian. Lian yang baru keluar dari kamar mandi, langsung ngeliatin jinyoung. "Kesel" kata lian, jinyoung senyum, ngeliat ke lian. "Kalo kesel ngomong jirit jirit atuh" kata jinyoung, lian langsung ngeliatin jinyoung ngga percaya.


"Emang lo, kalo kesel ngomongnya jirit jirit" kata lian, duduk di karpet, main hp. Jinyoung langsung tidur tengkurep, tapi dagunya ditempelin ke atas kepalanya lian. "Bae main kesini berarti udah ngga marah kan" kata lian, fokus ke hp nya. "Iya li, kangen makanya main kesini" kata jinyoung, sambil merem.


"Terus mau ngapain kesini?" lian nanya, nurunin hp nya. "Ketemu kamu" kata jinyoung, lian langsung noleh, bikin jinyoung ngangkat kepalanya. "Kamu?" kata lian, bingung. Takut salah denger. "Iya, kamu. Hwang lian" kata jinyoung, meluk bahunya lian, terus nenggelemin kepalanya di bahu kirinya lian.


"Gini dulu li, cape" kata jinyoung, lian cuman diem doang, ngeliat ke pantulan dirinya sendiri di cermin seberang dia, ngga ngomong apa apa. "Gue kalo cape mau kesiapa lagi li, kalo bukan lo" kata jinyoung, lian langsung ngangkat tangan kirinya, ngelus ngelus rambutnya jinyoung.


"iya bae, kalo cape ke gue aja" kata lian, ngelus ngelus rambutnya jinyoung. "Kalo cape....kesini, ke gue. Kalo butuh bantuan, kesini, ke gue" kata lian, jinyoung ngga ngomong apa apa, cuman meluk lian makin erat.


"Lian bakal ada buat bae, bae juga dari dulu ada buat lian" kata lian, ngeliat ke cermin, terus merem, ngehela nafas. "Jangan tinggalin gue ya li" kata jinyoung, lian ngangguk, masih ngelus ngelus rambutnya jinyoung. "Iya ngga akan. Sok tidur, gue tungguin" kata lian, ngga dijawab sama jinyoung.




Soalnya lian tau, jinyoung beneran lagi cape. Cape hati sama cape fisik.



------------------------------------------------------------

[1] uniform - lee euiwoongTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang