The badboy list

Part 32

Lindy
Het is nog steeds pauze en ik klets gezellig met Danique, Iris, Jason, Adam, James en ook met Justin die erbij is gekomen. Toch denk ik dat Justin alleen bij ons is komen zitten voor Iris. Hij vindt haar volgens mij gewoon leuk! Eigenlijk weet ik dat wel zeker. 'Lindy?' Onderbreekt opeens Iris me uit mijn gedachte. Ik kijk snel naar haar toe. 'Sorry, wat is er?' Vraag ik. 'Heb je zin om met mij en Danique vanmiddag te gaan shoppen?' Vraagt ze. 'Oh, ja lijkt me super leuk!' antwoordt ik blij. 'Top!' Zegt Danique en dan gaat de bel. 'Dan zien we elkaar wel na school' zegt Iris glimlachend en loopt dan samen met Danique weg. 'Voor je het vraagt, we hebben uitval' zegt Jason. 'Ooh oke' zeg ik lachend. De rest die aan de tafel zit zegt gedag en gaan dan naar hun les. 'Ik ga even snel naar de wc' zegt Jason. 'Is goed' zeg ik. Het is een paar seconde stil en dan begint Jason weer te praten. 'Lieve schat, ik kan niet echt opstaan als je op mijn schoot blijft zitten'. 'Oh sorry!' Zeg ik en ga snel van zijn schoot af. Jason staat lachend op en geeft me dan snel een kus op mijn voorhoofd. 'Ben zo terug'. Hij loopt weg en opeens rommelt mijn buik weer eens een keer. Jeehh, ik heb weer eens honger hoor! Ik lach zachtjes in mezelf. Ik kijk een beetje rond en bedenk me dan opeens dat ik nog wel wat eten in mijn kluisje heb. Ik draai me om en loop richting de kluisjes. Ik open mijn kluisje en kijk wat ik wil opeten. Ik heb oreo's, chocolate chip cookies, stroopwafels en twee zakken snoep. Opeens word ik aan mijn haar naar achter getrokken en word ik tegen mijn benen aangetrapt waardoor ik op de grond knal met mijn hoofd. Ik kan niet zien wie het is maar de persoon blijft me trappen in mijn buik. Ik voel een schop tegen mijn hoofd waardoor er een beetje bloed opeens uit mijn mond komt. Mijn zicht begint erg wazig te worden en ik probeer me om te draaien of ik kan zien wie dit doet, maar zonder succes om te zien wie het was rent de persoon al weg. Ik adem diep uit en langzaam vallen mijn ogen dicht waardoor alles zwart wordt...

Even later voel ik opeens een hand die mijn hand vasthoudt en een hand op mijn wang. Langzaam open ik mijn ogen en zie een beetje wazig nog. Ik knipper een paar met mijn ogen en zie dan Jason voor me. 'Lindy! Wat is er gebeurd?' Vraagt hij bezorgd. 'I-ik weet h-het niet...' zeg ik stotterend en zachtjes. Jason trekt me zachtjes en voorzichtig in een knuffel. Ik kreun zachtjes van de pijn en dan laat Jason me gelijk los. 'Waar heb je pijn?' Vraagt hij. 'Overal' antwoord ik. Jason knikt en staat op. 'Zal ik je even optillen? Het doet eventjes pijn maar dan kan ik je naar de schoolarts brengen'. Zachtjes knik ik. Jason tilt me voorzichtig op en loopt dan richting de schoolarts. Onderweg loopt Jason door de aula en Yasmin rent gelijk op ons af. 'Oh god, Lindy! Wat is er gebeurd?' Vraagt ze bezorgd en bang. Ik wil momenteel huilen, degene die me niet eens meer zag staan is opeens bezorgd weer... ze moest eens weten hoe ik me nu voel. 'Niks' antwoord ik. Jason komt aan bij het kamertje van de schoolarts en loopt direct naar binnen. 'Sorry Court maar je moet buiten even wachten, ik ben met iemand bezig' zegt de schoolarts. 'Nee, je helpt Lindy nu! Dat joch is toch nep-ziek' hoor ik Jason zeggen. 'Ik ben niet "nep-ziek" maar dat van mij kan wel even wachten nu ik naar dat meisje kijk' hoor ik een jongen zeggen. Jason legt me neer en de vrouw kijkt me bezorgd aan. 'Lindy Wilson toch?' Vraagt ze. Ik knik en kijk haar aan. 'Meisje toch, wat is er met je gebeurd?'. 'I-ik weet het allemaal niet meer' zeg ik. Ik sluit even mijn ogen en probeer me te herinneren wat er gebeurd is maar ik weet niks meer. 'Hmm, ik pak even de verband en dan zal ik je ouders even bellen dat je naar huis komt' zegt de schoolarts.  'Wacht, vertel alstublieft niks tegen mijn ouders nog... ik wil ze nog niet ongerust maken' zeg ik. 'Is er iemand thuis?' Vraagt ze. Ik knik. 'Ja, mijn broer Jace Wilson is al vrij, die is thuis' vertel ik. Ik kijk Jason aan en hij glimlacht zachtjes en pakt mijn hand vast. 'Mevrouw, zou Jason met mij mee mogen naar huis? Dan kan hij me naar huis brengen en dan kan hij bij me blijven'. De vrouw denkt eventjes na maar knikt. 'Ja, dat mag wel. Ik zal jullie beide ziek melden. Probeer soms diep na te denken over wat er net nou gebeurde' zegt de schoolarts. 'Zal ik doen' zeg ik en dan sta ik voorzichtig op. 'Lukt dat?' Vraagt Jason op een bezorgde toon en staat gelijk ook al op. 'Ja hoor, het gaat wel' zeg ik om hem proberen gerust te stellen. 'Als het niet gaat, zeggen he?'. Ik knik glimlachend. 'Beterschap Wilson' zegt de schoolarts. Ik bedank haar en loop dan met Jason het kamertje uit. Jason slaat tijdens het lopen zijn arm om me heen. 'Ik schrok echt heel erg toen ik je daar bewusteloos op de grond lag. Je shirt zit onder het bloed' zegt hij. Ik kijk naar mijn shirt en inderdaad... mijn shirt zit onder het bloed. 'Sorry' zeg ik. 'Jij hoeft geen sorry te zeggen Lin! Het is niet jouw schuld' zegt Jason. Ik glimlach zacht. Opeens tilt Jason me op in bruidstijl. 'Jason!' Roep ik lachend. 'Wat? We zijn getrouwd! Dan mag iedereen dat zien' zegt hij. 'Jason! Doe normaal' zeg ik lachend. Jason moet ook hard lachen. 'Grapje, ik til je op omdat het dan iets sneller gaat' zegt hij lachend. Hij loopt naar zijn auto en zet me erin. Hij stapt zelf ook in en rijdt dan naar mijn huis. Hopelijk is Jace niet te overdreven bezorgd...