The badboy list

Part 59

Lindy
We zijn al weer een tijdje uit het vliegtuig en staan nu in een soort super groot gebouw. Mijn vrienden en ik staan bij elkaar en Jason heeft mijn hand vast. 'Attentie iedereen!' Roept de directrice. Iedereen is gelijk stil en kijken naar haar. 'Ik noem de groepjes die samen in een appartement zullen zijn even op' zegt ze. Ze pakt een blaadje vast en leest even snel. 'In kamer 211 komen Yasmin, Kelsey, Vince, Ashley, James, Esmee, Adam en Emma' vertelt ze. 'Ik kamer 212 komen Lindy, Jason, Iris, Justin, Danique, Luca, Zara en Jace'. 'In kamer 213 komen....' de rest boeit me niet meer zoveel en ik spring in de lucht van blijdschap. 'Beste appartement!' Roep ik blij. 'Oke, iedereen is opgenoemd. Zoek jullie appartement op en kies jullie kamer! Let op; iedere slaapkamer moet je met iemand anders delen!' Roept de directrice op. Jason gaat voor me staan. 'Spring op mijn rug' zegt hij en draait zich om. Ik spring op zijn rug en dan loopt hij naar appartement 212. Ik ga van Jason's rug af en iedereen staat voor de deur. Ik maak de deur open en dan gaan we naar binnen. Ik kijk om me heen en alles is super groot en luxe. 'Wow... dit appartement heeft zelfs twee verdiepingen!' Zegt Danique. 'Het lijkt wel een huis!' Zegt Iris erachteraan. Jason en ik kijken elkaar aan en knikken zachtjes. Snel rennen we de trap op naar boven en zoeken de grootste kamer op. 'Gevonden!' Roep ik. Ik ga de slaapkamer binnen met op de deur nummer drie en mijn mond valt open. Er is een eigen flatscreen tv, bank, een tweepersoonsbed, balkon, badkamer en zelfs een kleedkamer! Jason rent de kamer in en ook zijn ogen worden groot. 'Lang leve de talentenshow' zegt hij lachend. We gaan weer naar beneden en gaan bij de rest staan. 'Ik heb als kamer nummer drie' zeg ik. 'Laten we afspreken wie met wie een kamer deelt' zegt Jace. Iedereen knikt. 'We kunnen doen dat Lindy en Jason gewoon samen gaan, Danique en Luca, Justin en Iris en dan Jace en ik samen' stelt Zara voor. 'Zoals de duo's voor de talentenshow dus?' Vraagt Iris. Zara knikt. 'Ik vind het wel goed' zeg ik. 'Oke, wie krijgt welke kamer?' Vraagt Jace. 'Jason en ik nemen kamer drie!' Roep ik gelijk. Iedereen lacht even. 'Ja mevrouw Wilson' zegt Danique lachend. 'Iris en ik nemen wel kamer vier' zegt Justin. 'Luca en ik kamer twee' zegt Danique. 'Dan nemen Jace en ik dus kamer één' zegt Zara lachend. 'Dan is dat ook weer geregeld' zegt Jace. 'Laten we onze koffers halen en dan uitpakken' zegt Iris. 'En daarna is het slim om aan de directrice te vragen wat de bedoeling is met eten en alles' zegt Justin. 'Is goed, laten we gaan' zegt Jason. Iedereen knikt en dan lopen we met z'n achten naar beneden en pakken onze koffers. De directrice loopt langs en gelijk gaan we naar haar toe. 'Mevrouw?' Vraag ik. De directrice kijkt om met een vragende blik. 'We vroegen ons af wat er de bedoeling is van alles' vertel ik. 'Jullie zijn gewoon vrij en kunnen alles doen! Iedereen heeft een keuken in het appartement en slapen kunnen jullie helemaal zelf bepalen. Het enige waar jullie op moeten letten is wanneer de talentenshows zijn' legt de directrice uit. 'Dus eigenlijk is dit een soort vakantie voor de rest?' Vraagt Danique. De directrice knikt glimlachend. 'Hebben jullie nog andere vragen?' vraagt ze. We schudden allemaal onze hoofden en de meeste gaan terug naar het appartement. Jason en ik zijn nu nog alleen en ik draai me om. Ik wil weglopen maar Jason pakt mijn hand vast en laat me automatisch omdraaien. 'Blijf nog eventjes, alsjeblieft?'. Ik knik zachtjes. 'Mam!' roept Jason en rent dan naar de directrice, of ook wel zijn moeder. Ze stopt en kijkt Jason aan. 'Lindy, kom even hier' zegt hij. Ik loop naar Jason en de directrice toe en krijg een glimlach van Jason naar me toegeworpen waardoor ik automatisch ook een zacht glimlachje op mijn gezicht krijg. 'Mam, je kent Lindy natuurlijk al een paar jaar' zegt hij. De directrice lacht en knikt. 'Natuurlijk weet ik dat lieverd, Lindy is een super slimme en brave meid en ik weet dat jullie vrienden zijn' zegt ze met een zachte glimlach. 'Dat is aardig van u mevrouw' zeg ik. 'Ach meid, noem me alsjeblieft gewoon Karen' zegt ze lachend waarna ik ook lachend knik. 'Maar goed, er is dus iets waar ik het over wil hebben' zegt Jason. 'Ja, wat is er aan de hand?' Vraagt ze gelijk. 'Niks, ik wil wat vertellen'. Karen knikt en kijkt ons vragend aan. 'Mam, Lindy is nu al een tijdje mijn vriendin' vertelt hij. 'Jouw vriendin als ik een relatie?' Vraagt ze met opgetrokken wenkbrauwen. Jason knikt en pakt mijn hand vast. 'Jason, dit moet je dit lieve meisje niet aandoen' zegt Karen. 'Hoe bedoel je?' Vraagt Jason en kijkt haar onbegrijpelijk aan. 'Ik weet hoe je al jaren bent en dat je meisjes gebruikt. Doe dat Lindy niet aan, ze is een goeie meid'. Jason krijgt een teleurgestelde blik en kijkt naar de grond. 'Lindy, je bent een super slimme en leuke meid. Je verdient het niet om net als alle andere meiden te eindigen' zegt ze. Ik ben even stil en kijk even naar Jason en daarna weer terug naar Karen. 'Ik ben verliefd geworden toen ik zag hoe Jason echt was. Jason is een lieve, slimme, knappe en leuke jongen. Ik heb de echte Jason leren kennen en ik weet dat hij me niet gebruikt' vertel ik tegen Karen. De blik van Karen verandert maar ik kan niet echt zeggen wat ze denkt. 'Mam, Lindy heeft me veranderd. Ze heeft me laten inzien wie ik echt diep van binnen ben en ik geef oneindig veel om haar. Ze is het beste in mijn leven en ik kan niet meer zonder haar' vertelt Jason. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en tegelijkertijd voel ik mijn wangen weer warm worden. 'Ze heeft je echt veranderd...' zegt Karen en krijgt een zachte glimlach op haar gezicht. 'Dat heeft ze zeker' zegt Jason en slaat zijn arm glimlachend om me heen. 'Sorry voor wat ik net allemaal zei, dat was niet de bedoeling' zegt Karen snel. 'Het geeft niet, je probeerde Lindy te beschermen voor wie ik WAS'. 'Ik ben blij voor jullie!' Zegt ze lachend. 'Bedankt mam. Als het aan mij ligt, zal Lindy voor altijd in mijn leven blijven dus het is belangrijk dat je blij voor ons bent'. 'Dat ben ik zeker, maar ik moet helaas nu wel weer gaan' zegt ze. 'Is goed, ik zie je wel weer' zegt Jason. 'Wacht, er is nog één dingetje. Moet ik wel gewoon mevrouw zeggen waar alle anderen bij zijn?' Vraag ik. Karen kijkt naar Jason die knikt dus knikt Karen ook. 'Oke, dan snap ik dat! Tot later' zeg ik lachend. 'Tot later Lindy!' Zegt Karen lachend en loopt dan weg. 'Kom babe, we moeten onze koffers uitpakken' zegt Jason. Ik knik en samen lopen we naar het appartement. We komen het appartement binnen en lopen direct naar onze slaapkamer...