Fantasy Burst Online [ HIATUS ]

|| 11 || [Revised]

Chapter Eleven: Impending Danger

Third Person's Point Of View

"So, have you completed the task yet?" Sambit ng isang lalaking nasa mga edad 25 habang nakatitig ito sa malawak na bintanang nakaharap sa maunlad na syudad sa labas na kahit sa gabi'y buhay na buhay pa rin.

Humigop ito ng kaunti mula sa sariling baso ng alak habang naghihintay ng tugon mula sa taong inutusan niyang gawin ang unang hakbang ng kanyang mga plano.

"There were people everywhere. I can't sneak into his office" paliwanag ng isa pang lalaki na nakatayong hindi kalayuan sa lalaking nakatunghay pa rin sa labas ng bintana, watching the civilians do their daily commute and activities.

Mahigpit na napahawak ito sa puting lab coat na suot suot habang nakayuko. Hindi niya kakayanin na madamay ang mga kapatid niya sa gulong ito kung kaya naman kahit na labag sa loob niya ang sundin ang utos ng lalaking to, he has no other choice but to do this.

The first man scoffed and took another sip of his drink from his glass. "Useless."

Then he turned his swivel chair around, putting down the glass of wine on the table in front of him as he gazed upon the poor inventor who had his head down, his hands we're trembling and he was obviously scared of what might happen next.

"I-I'm sorry. Please, wag mo ng idamay ang mga kapatid ko dito." bulong nito na nakapagpangisi sa kaniya. He was really scared, huh?

"I'll give you one more chance, Baka naman kasi isipin mo na sobra ang lupit ko." sagot nito, sabay ng pagkumpas ng kamay niya na madalas na niyang ginagawa sa tuwing nakikipag-usap. "Do the job and I won't do anything to them."

"B-but-" muling sambit ng lalaki tsaka ikinuyom ang kamao habang napapaisip kung gaano kalaking pinsala ang maaari niyang magawa sa pinakamalaking proyekto ng kaniyang amo. "I-I can't--the Zapanta's are really close to me, they helped me and I can't--I can't just betray them." pagwiwika nito at mas lalo pang iniyuko ang ulo sa takot at hiyang namumutawi sa loob niya.

"Oh? Is that so?" wika pa ng naunang lalaki at tsaka may kung anong pinindot sa kaniyang cellphone bago ito pabagsak na ipinatong sa mesa, kaharap ang lalaking kausap niya. "Hindi mo naman siguro nanaisin na mapahamak sila, hindi ba, Geoffrey?"

Napatitig ang mas batang imbentor sa screen ng cellphone at agad na napalunok ng makita ang litrato ng mga nakababatang kapatid na halos limang taon na rin niyang hindi nasisilayan at malapitan dulot ng kaniyang pagnanais na makapag hanap buhay para sa kanilang kinabukasan.

"You're a monster. Let them be! Ako na lang! Wag mo na silang idamay rito!" Sigaw niya na lalo lamang magpalawak ng nagising suot suot ng lalaki sa kaniyang harapan bago ito muling uminom sa kaniyang baso.

"Yes! Yes I am a monster! Blame everything to them! The people you are extremely loyal to! " Sagot niya, sabay ng paghampas ng isa niyang nakakuyom na rin ngayong kamao sa mesa, dahilan upang magsitilapon sa sahig ang mga folders na nakapatong roon, sabay ng pagliparan ng mga papel na nakapaloob sa mga ito. "If I tell you to do this, gagawin mo yon! No one opposes me, Geoffrey. Anyone who does so gets destroyed. At sisiguruhin kong hindi lang kita wawasakin. I would make you regret your choices."

Huminga ito ng malalim upang subuking pakalmahin ang sarili. Pagkatapos ay muli itong naupo sa kaniyang swivel chair at inayos ang magulo nitong neck tie. "Go. Do what I told you to do."