Fantasy Burst Online [ HIATUS ]

|| 39 || [Revised]

Chapter 39: Preparations

Christa's Point Of View

It has been three weeks since that battle ended, and the remaining players been sent to the next floor; the Frozen Plains, that had nothing much pleasing to the eye, except for the thick piles of snow and pine trees that riddled almost the entirety of the floor.

During those days and weeks of preparation for the next wave, naging mas malapit pa ako sa mga kaibigan ko, especially since laging nasa quests sina Xavier at ang dalawa niya pang mga kasama, samantalang abala naman sina Granford at Mister Lorcan sa paghahanda rin para sa susunod na mga mangyayari.

Lahat naging alerto matapos ng naganap ng araw na 'yon, at ito din ang dahilan ng paglayo saamin ni Steven. Sabi niya noong gabi na iyon saakin na lalayo siya at magpapalakas.

It was a fine evening that day, yet I found myself unable to sleep, thinking about the future of us still stuck in the game, especially after what had occured during the last wave.

Naglalakad-lakad ako sa kabuuan ng syudad na tinitigilan namin. Balot na balot ang bawat bubong at bintana ng mga building dito sa yelo, ngunit kapansin pansin parin naman ang mga pailaw na nakapalibot sa mga ito. Bawat isa sa mga bahay dito ay mayroon ding nagtataasang mga chimneys na nagpipinta sa madilim na langit gamit ang usok mula sa mga bibig nito.

Sa paglalakad ko ay hindi ko naiwasan ang hindi mamangha sa mga nadadaanan at nakikita ko. Everything looks beautifully painted with Blue and White, with each infrastructure lighted with Christmas lights and decorations that are hanging from the window.

Nakita ko sa gilid ng mata ko ang isang malaking parke kung saan may nakatayong mataas na cherry tree. Siksik ito sa sariling mga dahon na sa dami ay nalalagas at naiipon na sa lupa sa lilim nito. Sa paglibot pa ng mga mata ko ay kaagad kong natagpuan ang nakayukong pigura ng isang lalaki na halos ilang araw ko ring hindi nakita matapos ng huling wave. Nakaupo ito sa bench sa ilalim ng puno at tila wala sa sarili.

Puno ng pag-aalala ko naman siyang nilapitan.

" Ste—Aatrox? " Tanong ko rito. Muntik ko nanamang mabanggit ang pangalan niya gaya noong araw na iyon. I'm just glad that he didn't say anything about the matter after, but I'm being more careful with what I call him now.

Dahan dahan nitong iniangat ang kaniyang ulo. Bakas na bakas sa mga malamlam nitong mga mata ang nagkakahalo halong emosyon na pilit nitong itinatago saamin. He was growing more distant and distant from us, but I didn't think that the incident would affect him this much. I suddenly had the urge to open my arms and embrace him, tell him that things will be okay, but I knew better.