Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 1

ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1942

Παχύ χιόνι σκέπασε το Βερολίνο εκείνη την νύχτα και ενώ τα  Χριστούγεννα κοντεύαν ο κόσμος γύρω ήταν μουντός, τίποτα δεν θύμιζε γιορτή, το πνεύμα των εορτών φαίνεται να είχε αντικατασταθεί από  πόνο και θλίψη.
Η ώρα ήταν τρεις και το μεγάλο ρολόι της πόλης είχε χτυπήσει διαταράζοντας την σιγή των δρόμων. Ο στρατηγός των SS και επικεφαλής της Γκεστάπο Αλεξάντερ Φάντβελφτ  καθόταν αργά  όπως πάντα στο γραφείο του . Μέτραγε  μόλις είκοσι επτά έτη και ήταν από τους μικρότερους υψηλόβαθμους του Χίτλερ. Και όμως ήταν ο πιο σκληρός άνθρωπος που θα μπορούσε να γνωρίσει κάνεις. Όλοι  τον έτρεμαν οι απλοί στρατιώτες μέχρι και οι διοικητές του γερμανικού στρατού. Και δικαιολογημένα άλλωστε είχε δημιουργήσει το πιο σκληροπυρηνικό τάγμα. Ήταν όνειρο και επιθυμία κάθε ενάρετου άνδρα να ενταχθεί σε αυτό. Οι στρατιώτες του ήταν απολύτως πειθαρχημένοι και πίστη στα ναζιστικά ιδεώδη. Ο ίδιος ήταν πανέμορφος ,ψηλός, καστανόξανθος με σκούρα μπλε ματιά, ήταν ένας δολοφόνος με αγγελικό πρόσωπο, ήταν ο τέλειος αριος . Εκείνο το βράδυ ήταν βαθιά προβληματισμένος ο ίδιος ο Φύρερ° είχε ζητήσει να τον δει και όσο η ώρες κυλούσαν η αγωνία του μεγάλωνε, ήταν σίγουρος ότι ήταν κάτι σοβαρό γιατί σπάνια έβλεπε τον αρχηγό και αυτός και όλοι τους.
Καθόταν όρθιος μπροστά από το παράθυρο του γραφείου και κοίταζε το χιονισμένο Βερολίνο όλα ήταν τόσο ήρεμα εκεί έξω δεν υπήρχε ψυχή, πηρέ ένα τσιγάρο από την ασημένια ταμπακιέρα, κάπνιζε εκείνη την ακριβή μάρκα με την χρυσή λεπτομέρεια στο φίλτρο, ρούφηξε δυνατά την νικοτίνη και έκλεισε τα μάτια, το παχύ χιόνι τον πήγε πίσω στην Πολωνία, το βαρύ χειμώνα του '39 όταν είχε πραγματοποιηθεί η πρώτη γερμανική εισβολή που εκείνος και το στράτευμα του είχαν ριχτεί στην μάχη με τόσο πάθος, αυτή η εισβολή αλώστε ήταν και ο λόγος της τωρινής του υψηλόβαθμης θέσης. Από τότε είχε χαμηλά στην κοιλιά μια καλοσχηματισμένη ουλή από χέρι Πολωνού, η σκέψη και μόνο τον έκανε να νιώσει ένα έντονο τράβηγμα στην επουλωμένη από καιρό πληγή του. Έσβησε το τσιγάρο.  Φόρεσε το μαύρο μάκρη παλτό του με την γρι γούνα ,πήρε το μαύρο πηλήκιο με το έμβλημα της νεκροκεφαλής των SS το στερέωσε προσεχτικά πάνω στα ξανθά μαλλιά του και ύστερα κοιτάχτηκε στον καθρέφτη  <<Ein volk,Ein reich, Ein Fuhrer °>> ψιθύρισε με τόλμη .
Κατέβηκε τα σκαλιά προς την είσοδο και αντίκρισε δυο από τους άνδρες του οι οποίοι καθόντουσαν πίνοντας κρασί, προφανώς δεν γνώριζαν ότι ο Αλεξάντερ ήταν ακόμα εκεί.
Τα έντονα γέλια τους φανέρωναν ότι είχαν πιει παραπάνω πράγμα που τον εξόργισε, δεν δεχόταν οι δικοί του άνδρες να ήταν ευάλωτοι σε φτηνούς τρόπος διασκέδασης.
Στάθηκε δίπλα τους ενώ ακόμα δεν είχαν αντιληφθεί την παρουσία του,  <<στρατιώτες >> φώναξε δυνατά, οι δυο άνδρες πάγωσαν καταλαβαίνοντας ότι η φωνή προερχόταν από εκείνων ,πέταξαν τα ποτήρια και τρέμοντας στάθηκαν προσοχή μπροστά του.
<<νομίζω πως ο Φύρερ μας δεν θα ήθελε να σας δει σε τέτοιο χάλι >> τους είπε πιο ήρεμα κοιτάζοντας τους με περηφάνια
<<μάλιστα στρατηγέ >>  φωνάξαν και ταυτόχρονα, ο Αλεξάντερ χαμογέλασε ικανοποιημένος από την δύναμη που είχε επάνω τους <<ωραία λοιπόν να μην επαναληφθεί ,καλή σας νυχτα,Χαιλ Χίτλερ >> <<Χαιλ Χίτλερ >> του απάντησαν οι δυο φρουροί βαρώντας προσοχή.
Έκανε  δυο βήματα μακριά και σαν να ξέχασε κάτι γύρισε  αφηρημένος <<στρατιώτη..>> πρόσταξε σηκώνοντας το δείκτη του αριστερού του χεριού, Ένας από τους δυο γύρισε ξαφνιασμένος <<μάλιστα στρατηγέ>>      << το κρασί, ξέχασες το κρασί >> Ο στρατιώτης υπακούοντας έτρεξε και του παρέδωσε το γυάλινο μπουκάλι.
Κράτησε το φτηνό κρασί στα χέρι του και διέταξε τον προσωπικό του οδηγό να τον πάει σπίτι. Έμενε με την μητέρα του η οποία τον αγαπούσε πολύ, αυτός πάλι δεν επέτρεπε στον εαυτό του τέτοιου είδους συναισθήματα δεν αγάπησε ποτέ κανέναν, καμία γυναίκα δεν τον κέρδισε ποτέ πραγματικά ,μπορεί να είχε πάει με πολλές αλλά μόνο για ένα βραδύ μόνο κ μόνο για να ικανοποιήσει τις ορμές του.
                                                         ***
Το επόμενο πρωί ξύπνησε από νωρίς ετοιμάστηκε γρήγορα και προχώρησε στον κήπο για να βρει τον οδηγό του. Άναψε ένα τσιγάρο και  μπήκε στην μαύρη μερσεντές, έπιασε το κρασί που είχε κατασχέσει χθες βράδυ από τους στρατιώτες του, για να του φύγει το άγχος κατέβασε μια γουλιά αλλά αμέσως κάνοντας ένα μορφασμό το έφτυσε έξω από το παράθυρο <<αυτοί οι φυλακές δεν θα μάθουν ποτέ να πίνουν>> είπε κοιτάζοντας τον οδηγό  που σιγογελαγε.
Σε λίγα λεπτά είχαν φτάσει μπροστά από την καγκελαρία, το κτήριο πρόβαλε μεγαλόπρεπες, κόκκινες σημαίες  με σεβαστικές το έντυναν και ο μεγάλος αετός του Ράιχ στεκόταν περήφανος στη οροφή  παρακολουθώντας όλο το Βερολίνο.
Ανέβηκε με συνοδεία τα μαρμάρινα σκάλα ενώ μόλις είχε περάσει τον έλεγχο. Ένας υπολοχαγός της Βέρμαχτ τον χαιρέτησε στρατιωτικά  και ύστερα του έδωσε το χέρι του.
<<θα είστε ο Αλεξάντερ  Φάντβελφτ , είναι μεγάλη μου τιμή που σας γνωρίζω στρατηγέ, ο Φύρερ  σας περιμένει >> ο Αλεξάντερ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του  και τον ακολούθησε μέχρι την είσοδο του γραφείου. Οι άνδρες της Βέρμαχτ
πάντα του προκαλούσαν αδιαφορία.
Ο Αλεξάντερ μπήκε μέσα, έβγαλε το μαύρο πηλήκιο και  βαρώντας τις δερμάτινες μπότες του στάθηκε προσοχή μπροστά στον αρχηγό του ο οποίος ήταν χαμένος μέσα σε στοίβες από φακέλους και έγγραφα. Έμειναν για λίγο σιωπηλοί μέχρι που εκείνος σηκώθηκε και κοίταξε κατάματα τον άνδρα που μόλις είχε παρουσιαστεί μπροστά του.
<<Αλεξάντερ >> μονολόγησε και τον πλησίασε <<χρειάζομαι την πολύτιμη βοήθεια σου, είσαι από τους καλύτερους στρατηγούς μου είσαι μικρός σε ηλικία και πραγματικά εκπλήσσομαι από τις ικανότητές σου,  γι’ αυτό  Μετατίθεσαι στην Ολλανδία>>
<<στην Ολλανδία; >>άκουσε τον εαυτό του να ρωτάει χωρίς καν να το σκεφτεί <<επιτρέψτε μου να διαφωνήσω >> συνέχισε.
Το βλέμμα του Φύρερ έπεσε πάνω του σαν κεραυνός, πως μπορούσε να διαφωνεί μαζί του.
<<ποιο είναι το πρόβλημα; >> τον ρώτησε ήρεμα.
<<δεν θέλω να φύγω από το Βερολίνο κύριε, πάντα είμαι πρόθυμος να ακολουθήσω τις διαταγές σας αλλά όχι αυτό… , εξάλλου ο Βάγκνερ δεν είναι στην Ολλανδία >> 
<<ο Βάγκνερ…, συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτόν τον άχρηστο, είναι εκεί ένα μήνα και δεν έχει καταφέρει τίποτα, υπαρχει μεγάλο πρόβλημα με τους Εβραίους , είναι πάρα πολύ  επίσης η αντίσταση όλο και δυναμώνει,  είναι το καλύτερο μέρος για σένα >> Του είπε στον ίδιο ήρεμο τόνο.
<<Φύρερ μου είναι μεγάλη μου τιμή και ελπίζω αυτή η μετάθεση να μην γίνεται για κάποιο άλλο λόγο, σας διαβεβαιώνω ότι από την πρώτη στιγμή που εγώ και οι άνδρες μου θα φτάσουμε εκεί οι Εβραίοι θα σταλθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι αντιστασιακοί θα εκτελεστούν >> είπε  με τις αμφιβολίες ακόμα να τριγυρίζουν στο κεφάλι του.
<<χαίρομαι που για ακόμα μια φορά θα υπακούσεις τις διαταγές, μου αρέσει να βλέπω εάν νέο σαν εσένα να παθιάζεται με τις ιδέες του τρίτου Ράιχ >>>χαμογέλασε με περηφάνια. <<φεύγεις αύριο το πρωί με το πρώτο τρένο πάρε μαζί σου όσους άνδρες χρειάζεσαι, θα  μαθαίνω τα πάντα>>
                    
                             ***

To επόμενο πρωί ήρθε και ο Αλεξάντερ ήταν για ακόμα ένα βράδυ άυπνος δεν του άρεσε η ιδέα να φύγει από το Βερολίνο η θέση του εκεί ήταν άκρως σημαντική.
Φόρεσε το μαύροι παντελόνι , τις μαύρες δερμάτινες μπότες και το καλοσιδερομενο λευκό πουκάμισο, έδεσε αυστηρά την μαύρη λεπτή γραβάτα του, έβαλε το μαύρο σακάκι των SS με τα παράσημα και τέλος την μαύρη δερμάτινη καμπαρτίνα κράτησε στα χεριά του ένα ζευγάρι μαύρα γάντια.
Κατέβηκε στο σαλονι αντικρίζοντας την μητέρα του που  έκλαιγε με αναφιλητά <<μοιάζεις τόσο πολύ στον πατέρα σου, να προσέχεις >> του είπε αγκαλιάζοντας τον ενώ εκείνος απλά την ακούμπησε. <<Μητέρα όλα καλά θα πάνε το έθνος πάνω απ’ όλα >>  της απάντησε ψυχρά όπως πάντα. Μπήκε στην  μαύρης μερσεντές ενώ της  έριξε ένα τελευταίο βιαστικό βλέμμα και έπειτα χάθηκε στον μακρύ δρόμο .Ο οδηγός του τον άφησε μπροστά από το σταθμό, όπου οι άντρες του τον περίμεναν από νωρίς, με σίγουρο βηματισμό κατευθύνθηκε προς το μέρος τους, όλοι στάθηκαν προσοχή μπροστά του ενώ εκείνος πέρναγε ανάμεσα τους <<θέλω να με κάνετε περήφανο, η αποστολή μας δεν είναι εύκολη αλλά έχω εμπιστοσύνη στους άνδρες μου>>
  <<Χαιλ Χίτλερ>> είπε δυνατά και  όλοι οι στρατιώτες χαιρέτησαν σηκώνοντας το αριστερό τους χέρι και επανέλαβαν .
Εκείνη την ώρα ένας άνδρας ντυμένος με στολή λοχία έπεσε τρέχοντας πάνω του , γύρισε ξαφνιασμένος ρίχνοντας του μια άγρια μάτια <<ποιος στο διάολο είσαι εσύ? >> ο νεαρός λοχίας τραυλίζοντας παρουσιάστηκε <<Αλφ Φίσερ >> τον κοίταξε προσεχτικά. <<και τι θες εδώ? >> ο Αλφ φόρεσε το τσαλακωμένο καπέλο του και μετά απάντησε φοβισμένα << στρατηγέ μου στάλθηκε μια επιστολή χθες. Έλεγε να έρθω εδώ να σας βρω, να έρθω μαζί σας στη Ολλανδία >> ο Αλεξάντερ παραξενεύτηκε με την ξαφνική εμφάνιση του. <<δώσε μου την επιστολή και τα χαρτιά που πιστοποιούν την παρουσία σου στον πόλεμο>> ο Αλφ βιαστικά του έδωσε τα έγγραφα, ο Στρατηγός τα διάβασε προσεκτικά, δεν μπόρεσε να καταλάβει για πιο λόγο αυτός ο άχαρος άνδρας είχε επιλεχθεί για να έρθει μαζί του, του έδωσε τα έγγραφα και τον πλησίασε μπροστά, τον κοίταξε στα μάτια ήταν μια ανάσα από το πρόσωπο του. <<δεν θα δεχτώ ηττοπάθειες, δεν θα δεχτώ ανυπακοή, θα υπακούς σε ότι και αν διατάξω κατάλαβες>> ο Αλφ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και είπε σιγανά. <<Χαιλ Χίτλερ >>
<<πιο δυνατά>> του είπε έντονα ο Αλεξάντερ.
<<Χαιλ Χίτλερ >> φώναξε υπακούοντας τον.
<<δεν ξέρω τι μέσο έχεις και είσαι εδώ, αλλά να είσαι σίγουρος ότι δεν θα περάσεις καλά. >>

Υπ. 📋
Φύρερ:{γερμ. Fuhrer} ηγέτης, καθοδηγητής. Το διάστημα του δεύτερου παγκόσμιου έτσι χαρακτήριζαν τον Χίτλερ.
Ein volk Ein rich Ein Fuhrer :{σημ.. Ένα λαός ένα Ράιχ ένας ηγέτης} κάτι σαν σύνθημα που χρησιμοποιούμε ο Χίτλερ και οι υποστηρικτές του.