Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 27

<<Αλεξαντερ ξύπνα, φτάσαμε >>
Ο Αλεξαντερ άνοιξε απότομα τα ματια του, είχε να κοιμηθεί δυο μέρες και έτσι αυτές οι τέσσερις ώρες του ταξιδιού τον είχαν ξεκουρασει όσο ήθελα.
Κοίταξε από το παράθυρο της κουκετας και αντίκρισε ακριβώς  αυτό που περίμενε ,ένα λόχο άντρες που περίμεναν την άφιξη  του .
Γύρισε προς το μέρος της Αρλιν, κράτησε το πανωφόρι της στα χέρια του και με στοργή το έριξε πάνω από τους ώμους της
<<θέλω να είσαι δίπλα μου εντάξει? Σε λίγο θα είμαστε  σπίτι >>
<<ποίοι είναι όλοι αυτοί  εκεί έξω? >>
<<ήρθαν για να με υποδεχτούν μην ανησυχείς >>
<<και ως τι θα εμφανιστώ δίπλα σου? >> τον ρώτησε τότε αγχωμένη ,
Εκείνος  πήρε το χέρι της και την οδήγησε προς τα έξω
<<είσαι η γυναίκα μου πλέον>> της ειπε χωρίς  να την αφήσει να πει κουβέντα και συνέχισε να προχωράει τραβώντας την πίσω του.
Τα χέρια των ανδρών σηκώθηκαν ταυτόχρονα στην όψη του, καθώς εκείνος ανταπέδωσε τον χαιρετισμό και πλησίασε τον παλιό του λοχαγό
<<Οττο πόσο χαίρομαι που σε  βλέπω μετά από τόσο καιρό >>
Ο Οττο ήταν από τους καλύτερους άνδρες του, τον ειχε στο λόχο του από τότε που ήταν απλώς στρατιώτης.
<<είναι τιμή μας στρατηγέ που είστε πάλι μαζί μας, τώρα η πατρίδα σας χρειάζεται όσο ποτέ  >>
<<μπορείς να μου κάνεις μια γρήγορη ενημέρωση?>>
<<σας περιμένουν σήμερα στις δέκα στο σπίτι του  αρχιστρατηγου Γιους για όλες τις λεπτομέρειες >>
Δεν του άρεσε καθόλου η ιδέα ότι θα ξανά έβλεπε τον Γιους ,αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό, έσφιξε το χέρι της Αρλιν που είχε γραπωθει από το μπράτσο του σαν μικρο παιδί , εγνεψε καταφατικά προς το μέρος του Οττο , χαιρέτησε για ακόμα μια φορά και πήγε να φύγει ,
<<Στρατηγέ, είναι και κάτι ακόμα... Δυστυχώς πρέπει να γίνω αγγελιοφόρος κακών νέων>> είπε ο Οττο πίσω από την πλάτη του
<<Πες μου λοχαγέ >> απάντησε με την σιγουριά ότι τίποτα δεν μπορούσε να τον ταράξει πια.
<<πριν τέσσερις μέρες..  Η μητέρα σας κύριε...
Τα θερμά μου  Συλληπτήρια >>

                                  ***

Άναψε το τσιγάρο του και άφησε τον καπνό να αιωρείται στον αέρα.
<<λυπάμαι πολύ, είσαι καλά? >>
Τον ρωτήσω εκείνη προσπαθώντας να σπάσει την σιωπή που είχε δημιουργήσει η τελευταία είδηση
<<έχω σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθώ αυτή τι στιγμή, κι το πένθος δεν χωράει σε αυτά>>
Είπε σοβαρα εκείνος.
Το κλειδί στην κλειδαριά έκανε τον χαρακτηριστικό ήχο ώσπου η πόρτα άνοιξε. Η Αρλιν άρχισε να περιπλανιέται μέσα στο χώρο  χαζεύοντας το μεγάλο σαλόνι
<<λοιπόν από εδώ και  πέρα θέλω να το θεωρείς σπίτι σου >> της είπε ενώ παρακολουθούσε την κάθε κίνηση της.
Στάθηκε μπροστά από το μεγάλο τζάκι και κοίταξε το επιβλητικό πορτρέτο ενός άνδρα <<αυτός είναι ο πατέρας σου? μοιάζετε τόσο πολύ >>
Του είπα κοιτάζοντας μια τον Αλεξάντερ και μια τον άνδρα στη ζωγραφια,
Εκείνος στάθηκε  διπλα της και κοίταξε το πορτρέτο <<Ναι ήταν ταγματάρχης της 3ης μεραρχίας πέθανε στον πρώτο παγκόσμιο, ήταν σπουδαίος άνδρας και στρατιωτικός ότι έχω γίνει το χρωστάω σε αυτόν >>
Η φωνή του ήταν σταθερη, μίλαγε με τόση περιφανεια για το πρόσωπο του πατέρα του .
<< εσένα τι ήταν ο πατέρα σου?>> την ρώτησε θέλοντας να αλλάξει κουβέντα για να μην αναπολησει το παρελθόν.
<<εμένα ο πατέρας μου ήταν ένας απλός  χρυσοχοος>>
Ποτέ δεν τα πήγε καλά με τον πατέρα της και δεν είχε πολλές αναμνήσεις από αυτόν καθώς τους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν επτά χρονών .
<<εννοείτε χρυσοχόος ,όπως όλοι οι βρωμεροί  Εβραίοι  >>
Είπε ενώ κατευθείαν ξανασκέφτηκε πόσο βλακώδες ήταν η απάντηση του
<<δηλαδή όλοι οι Εβραίοι εκτός από σένα >> προσπάθησε να επανορθώσει για τα λόγια του.
Η Αρλιν έριξε  το βλέμμα της
<<το ξέρω ότι δεν είμαι  αυτό που θες συγνώμη. >>
Ο Αλεξαντερ άγγιξε το μάγουλο της και ανασηκωσε το πρόσωπο της  κάνοντας την να τον κοιτάει στα μάτια 
<<είσαι ακριβώς ότι θέλω , εσύ κορίτσι μου δεν  έχεις καμία σχέση με αυτούς να το θυμάσαι αυτό >>
<<ευχαριστώ για όλα >>
<<Δεν θέλω να με ευχαριστείς, είναι υποχρέωση μου να σε προσέχω, νιώθω τόσο  υπεύθυνος για σενα>>
Και αυτή ήταν η αλήθεια, η αγάπη του για αυτήν είχε μετατραπεί σε απεριόριστη υπερπροστατευτικοτητα.
Ακούμπησε το χέρι του στην κοιλιά της που ήδη είχε αρχίσει να διακρινετε
<<θέλω τόσο πολύ να μου κάνεις ένα γίο >>
Τα λόγια του την έκαναν να χαμογελάσει, τον πλησίασε και άλλο και διστακτικά ακούμπησε τα χείλη της στα δικά του, έτρεμε για την αντίδραση  καθώς μπορεί η συμπεριφορά του να είχε ηρεμήσει απέναντι της αλλά  δεν ξέχναγε τι πραγματικά πίστευε για αυτήν και την καταγωγή της , εκεινος όμως μόλις ένιωσε τα ζεστά της χείλη πάνω στα δικά του τις ανταπέδωσε το φίλη χωρίς  δεύτερη σκέψη.
<<μου έχεις λείψει τόσο πολύ>> του ψέλλισε
Ο Αλεξαντερ γέλασε ενώ άρχισε να ξεκουμπώνει τα ασημένια κουμπιά της στολης  του .
<<και μένα γιαυτο ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε γιαυτό >>

                            ***

<<θέλω να βάλεις το άλλο φόρεμα, που αναδεικνύει τις όμορφες  καμπύλες σου >>
Της χαμογέλασε πονηρά δείχνοντας ένα μαύρο κολλητό φόρεμα.
<<είσαι  σίγουρος θα φαίνεται η κοιλιά μου με αυτό ,θα καταλάβουν όλοι ότι είμαι έγκυος >>
<<Ε και θέλω να είσαι όμορφη το βράδυ θα είναι σημαντικά άτομα που έχω να δω καιρό και γιαυτό πρέπει  η γυναίκα μου  να είναι η ομορφότερη.>>