Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 12

<<Αφήστε σε μένα τα πράγματα σας>>είπε ευγενικά ο στρατιώτης.Προχώρησε μπροστά και καθοδήγησε την Αρλιν στο νέο της δωμάτιο. Ήταν μεγάλο με δικό του μπάνιο. Οι τοίχοι ήταν ντυμένοι με κόκκινη ταπετσαρία ενώ ο χώρος ήταν γεμάτος με ξύλινα και ακριβά έπιπλα. Έκανε ένα γύρο στο χώρο απορροφημένη στις σκέψεις της.Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι εδώ .Ολα πλέον θα κυλούσαν ήρεμα ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
<<Λοιπόν,όλα εντάξει; >> Η ζέστη φωνή του Αλεξάντερ ήρθε για να την βγάλει από τις σκέψεις της.Γύρισε για να τον αντικρίσει. Στεκόταν στο άνοιγμα της πόρτας με χέρια σταυρωμένα.
<<Πως σου φαίνεται το δωμάτιο πιστεύω είναι το καλύτερο του σπιτιού,από εδώ μπορείς να δεις όλη την πόλη>>πρόσθεσε και πήγε προς το μέρος της,ακριβώς ένα βήμα πίσω της, μέριασε την βαριά βελούδινη κουρτίνα του παραθύρου.Είχε δίκιο η θέα ήταν υπέροχη η πόλη ήταν γεμάτη χιλιάδες μικρά φωτάκια που τρεμοπαίζαν σαν αστέρια.
<< Είναι πραγματικά υπέροχα>> του χαμογέλασε νιώθοντας ένα συναίσθημα θαλπωρής να την γεμίζει.
<<Οπως βλέπω δεν άνοιξες το δώρο σου>Της είπε δείχνοντας της ένα μεγάλο λευκό κουτί πάνω στο κρεβάτι.
Ο ενθουσιασμός της για το νέο της σπίτι την είχε κάνει να το παραβλέψει.Κάθισε στο στην άκρη του κρεβατιού και άνοιξε προσεκτικά την κόκκινη κορδέλα.
<<Αλήθεια δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά >> είπε έκπληκτη σηκώνοντας το μαύρο σατέν φόρεμα. Ήταν τόσο όμορφο.
<<θα το βάλεις απόψε;>>την ρώτησε θέλοντάς απεγνωσμένα να την δει μέσα σε αυτό.

Η ημέρα τον Χριστουγέννων ξημέρωσε με έντονες προετοιμασίας για τον ερχομό του Γιους και του νέου αξιωματικού.Ο Φρίτς επισκέφτηκε τον Αλεξάντερ. Ήταν σίγουρος ότι θα ήταν κακόκεφος για την επικείμενη συνάντηση γι'αυτό αποφάσισε ότι έπρεπε να ήταν συνέχεια μαζί του. <<Φέρε μου ένα κρασί,θα είμαι στο γραφείο του Στρατηγού >> διέταξε τον πρώτο στρατιώτη που βρήκε μπροστά του.
Κοίταξε προβληματισμένος τον Αλεξάντερ και άρπαξε το τσιγάρο από το στόμα του κάνοντας δυο τζούρες.
<<Σταμάτα να καπνίζεις τόσο πολύ θα πάθεις τίποτα>> του είπε επικριτικά σβήνοντας το.
<<Ειμαι αγχωμένος,κατάλαβε το>>είπε εκείνος και αγνοώντας την κριτική του άναψε αμέσως άλλο.
<<Μην ανησυχείς για τον Γιους,απλά θα επιβλέπει τον Λίχτενσταιν αυτή είναι η δουλειά του,γιαυτό θα έρθει>> του είπε με σιγουριά.
<<Ηταν ανάγκη να μετατεθεί και αυτός εδώ.Δεν θέλω να νταντεύω άλλον έναν άχρηστο που μπήκε με μέσο στα SS>> ξεφύσησε απογοητευμένος.
<<Δεν μπορώ να πω πως έχεις άδικο>>κούνησε καταφατικά το κεφάλι του
<<Ότι και να συμβεί με αυτόν θα το αντιμετωπίσουμε>> τον καθησύχασε.Ο Αλεξάντερ έδειξε να συμφωνεί μαζί του χωρίς όμως να είναι είναι σίγουρος για τα λόγια του. Η νύχτα δεν άργησε να πέσει φέρνοντας μαζί της δυο μαύρα αυτοκίνητά μπροστά από το επιταγμένο αρχοντικό.
Η πόρτα του πρώτου αυτοκινήτου άνοιξε και ένας ξανθός άνδρας μεσαίου αναστήματος με μικρά στρογγυλά γυαλιά παρουσιάστηκε.Το βλέμμα του ήταν κενό.Ηταν ψυχρός και περίεργος.Αυτός ήταν ο Λίχτενσταιν ή αλλιώς το δεξί χέρι του αγγέλου, έτσι τον αποκαλούσαν στο Άουσβιτς. Διπλά του στάθηκε ο Γιους που μόλις είχε βγει από το δεύτερο αυτοκίνητο κρατούσε αγκαζέ μια ξανθιά γυναίκα,πολύ εντυπωσιακή και πολύ μικρότερη του.Ο ίδιος ήταν γύρω στα εξήντα πέντε με ζαρωμένο πρόσωπο φανερά ταλαιπωρημένο. Στο αριστερό μάτι φόραγε μια μαύρη καλύπτρα ενώ η στολή του ήταν γεμάτη παράσημα ανδρείας.Περπατούσε κουτσαίνοντας από το ενα πόδι και έκανε νόημα στους δύο λοχαγούς που τους συνόδευαν να ακολουθήσουν.
Ο Αλεξάντερ ήταν ήδη στο σαλόνι περιμένοντας την Αρλιν,εκείνη εμφανίστηκε με το μαύρο φόρεμα που άφηνε ακάλυπτα τα όμορφα κόκαλα του λαιμού της.Ηταν πραγματικά πανέμορφη.
<<Είσαι εκθαμβωτική>>της ψιθύρισε εκείνος κοιτάζοντας την με ενθουσιασμό.Ηταν με διαφορά ότι πιο όμορφο είχε δει.
<<Νομίζω πως πρέπει να πάμε να χαιρετήσεις τους καλεσμένους σου.>>του χαμογέλασε αντιλαμβανομένη τον θαυμασμό του.
Ο Αλεξάντερ την κράτησε από το χέρι μέχρι που έφτασε μπροστά στην είσοδο.Προχώρησε αφήνοντας την λίγο πιο πίσω και στάθηκε διπλά στον Φριτς. <<Στρατηγέ Φαντβελφτ πως είστε;>>είπε ο Γιους σηκωνόταν περήφανα το βλέμμα του προς το μέρος τού.
<<Καλωσορίσατε αρχιστράτηγε.Μεγάλη μας τιμή που είστε εδώ >>απάντησε εκείνος ενώ ο Γιους δεν άργησε να κάνει της απαραίτητες συστάσεις.
<<Από εδώ ο καινούργιος σας συνάδελφος Κλάους Λίχτενσταϊν και φυσικά η σύνοδος μου δεσποινίς Γκερλιντα,τραγουδίστρια >>στο άκουσμα του τελευταίου ονόματος ο Φριτς έσκυψε διακριτά προ στο αυτί του Αλεξάντερ που περιέργως φαινόταν αρκετά ψύχραιμος.
<<Αυτή είναι;>>τον ρώτησε σχεδόν ρητορικά μέσα από τα δόντια του.
<<Δυστυχώς>> του επιβεβαίωσε εκείνος το ίδιο σιγά και φίλησε το χέρι της Γκερλιντα ως ένδειξη ευγενείας, προσποιούμενος ότι την έβλεπε για πρώτη φορά.
<<Τι γλυκό εκ μέρους σας >> χαμογέλασε εκείνη στα όρια της ειρωνείας καθώς τον κοιτούσε έντονα.