Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 25

<<Άλλη μια χαμένη νικη για το Ράιχ >> ο Σνιτσεν πέταξε την εφημερίδα μπροστά του ενώ τράβηξε εκνευρισμένος την καρέκλα
<<γαμημενοι Ρώσοι, αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε να ακούσω σήμερα !>>είπε ο Αλεξάντερ και εχωσε τα δάχτυλα του μέσα στα ξανθά μαλλιά του
<<πες μου τι άλλο σε προβληματίζει , αυτές τις εβδομάδες είσαι απελπιστικά χάλια ούτε οι στρατιώτες μας στο ανατολικό μέτωπο δεν έχουν τέτοια μούτρα >>
Τον κοίταξε για μια στιγμή ,έπρεπε να του μιλήσει αλλά πρώτα θα έπρεπε να του εγγυηθεί πλήρη εχεμύθεια ήξερε ότι μπορούσε να τον εμπιστευτεί
<<θέλω τον λόγο της τιμής σου ότι δεν πρόκειται να μιλήσεις ποτέ σε κανέναν για αυτό >>
<<τον έχεις ,πες μου λοιπόν>> αναφώνησε ανυπόμονα γεμάτος με απορία για το τι πρόκειται να ακούσει
<<η Αρλιν είναι εβραια,το πραγματικό της όνομα είναι Ραχήλ Μποχωρ κατάφερε να γλιτώσει από το γκέτο στο Βερολίνο έχοντας πλαστά έγγραφα >> η φωνή του ήταν τόσο σταθερή και σίγουρη που δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας για αυτά που έλεγε
Ο Σνιτσεν έμεινε σιωπηλός για λίγο σαν να προσπαθούσε να επεξεργαστει αυτά που άκουγε
<<θες να σου μιλήσω σαν αξιωματικός του Γερμανικού στρατού? ή σαν φίλος και άνδρας?, και πίστεψε με προβλέπω ότι το δεύτερο θα είναι πιο συμαντικο σε λίγο καιρό κρίνοντας από της εξέλιξης>>
<<δεν θέλω να ξέρω για τις εξέλιξης, θέλω να ακούσω και τις δυο γνώμες σου >>
Ο Σνιτσεν χαμογελασε
<<Σαν Γερμανός θα σου έλεγα να πας να την βρεις και να αδειάσεις το όπλο σου πάνω της, σαν φίλος και άνδρας όμως θα σου έλεγα να την προστατεψεις και αυτήν και το παιδί σου να της δώσεις όλη σου την αγάπη και να μην υπολογίσεις ότι είναι Εβραία, αφού πια δεν θα έχει κανένα νόημα >>
Ήξερε πολύ καλά ότι ο φίλος του ειχε απόλυτο δίκιο ,τον κοίταξε για μια στιγμή χωρίς να πει κουβέντα και ύστερα έριξε το βλέμμα στην κόκκινη σημαία με την σβάστικα που κυματιζε στην αυλή
***

<<δεν καταλαβαινω γιατί το κάνεις αυτό >> είπε με σπασμένη φωνή ενώ εκείνος ξάπλωσε δίπλα της .
<<τι εννοείς? >>την ρώτησε αποφεύγοντας να την κοιτάξει
<<δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εδώ και ένα μήνα κοιμάσαι εδώ μαζί μου ?>>
<<απλά θέλω να βεβαιωθώ ότι το παιδί μου είναι καλά >>
<<δεν αντέχω άλλο το απαξιωτικό σου βλέμμα.Το βλέπω ότι με μισείς τόσο πολύ >>
<<Δεν σε μισώ >>ψιθύρισε και γυρισε προς το μέρος της <<απλά δωσε μου λίγο χρόνο >> άπλωσε τον χέρι του και χαϊδέψω απαλά το δικό της ,την τράβηξε σιγά πάνω του και την κρατησε στην αγκαλιά του.
<<έχεις τόσο καιρό να με αγγίξεις>> χαμογελασε πίκρα και έκλεισε τα μάτια της.
Ένα απότομο χτύπημα στην πόρτα τον έκανε να τιναχτεί απότομα και να αφήσει την κοιμισμένη Αρλιν από την αγκαλιά του ,έβγαλε το κεφάλι του στο διάδρομο και αντίκρισε έναν από τους άνδρες του.
<<Στρατηγέ συγχωρέστε με για το ακατάλληλο της ώρας αλλά έχετε ένα συμαντικο τηλεφώνημα από το Βερολίνο >>