Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 22

"σε λίγο οι Ρώσοι θα μπουν στο Βερολίνο και όλοι εσείς δεν θα υπαρχετε πια ..."
Τα λόγια του Άνδρα δεν είχαν σταματήσει να γυρνάνε στο μυαλό του, αποκλείεται οι Ρώσοι να πλησιαζαν το Βερολίνο αλλά και μόνο στην ιδέα ,ότι μπορεί να έχαναν τον πόλεμο τον έπιανε ένα σφίξιμο,μερα με την μέρα η ανησυχία του μεγάλωνε ,
μαύρα σύννεφα είχαν καλύψει την αυτοκρατορία του τρίτου Ράιχ και η μπόρα δεν θα αργούσε να ξεσπάσει.
Αυτά σκεφτόταν ενώ οδηγούσε πίσω στο σπίτι,ειχε ανάγκη τώρα όσο ποτέ να την σφίξει στην αγκαλιά του ,να της πει τι νιώθει τωρα, γιατί πλέον το αύριο δεν ήταν σίγουρο.

<<ήρθες επιτέλους >> η Αρλιν τον υποδέχτηκε κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί , έπεσε πάνω του ζαλισμένη από το ποτο και του έδωσε ένα τρυφερό φιλί
,τα χείλη του ανταποκρίθηκαν κατευθείαν στο φιλί της, και με γρήγορες κινήσεις ξεκουμπωσε τα ασημένια κουμπιά της στολης του.
Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο λεκιασμενο του πουκάμισο και αυθόρμητα έκανε ένα βήμα πίσω
<<τι είναι αυτό? Που ήσουν πριν ?>>
<<είχα μια συμαντικη ανάκριση και δυστυχώς ο Σντιτσεν είναι απρόσεκτος με τα όπλα >>της απάντησε εντελώς φυσιολογικά
<<σε παρακαλώ βγαλτο δεν μπορώ να το βλέπω >>
Εκείνος την υπάκουσε αμέσως και ύστερα την τράβηξε ξανά πάνω του
<<πόσο εχεις πιει? >>
<<δεν έχω πιει >>του είπε αποφεύγοντας το έντονο βλέμμα του ,
Ο Αλεξαντερ ακουμποντας το χέρι του στο πηγούνι της σήκωσε το πρόσωπο της ώστε να τον κοιτάει
<<μην μου λες ψέματα, δεν μου αρεσει να μου λένε ψέματα μικρή μου >> η Αρλιν σωπασε για μια στιγμή ,μακάρι αυτό να ήταν το μονο ψέμα που του είχε πει
Άρπαξε το κρασί από τα χέρια της και ήπιε δύο γουλιές
<<έχεις πιει αρκετά! >> της είπε με έντονο τόνο καθως έκατσε απότομα πάνω στο κρεβάτι εκείνη ,τον κοίταξε με λάγνο βλέμμα και αφησε την μαύρη μακριά ρόμπα της να πέσει στο πάτωμα <<πόσο μου αρέσει όταν αγριευεις >> γονάτισε μπροστά του ,ακούμπησε τα χείλη της στο αυτί του και του ψηθηρισε <<θέλω τόσο πολύ να με πάρεις >>
Ένα χαμόγελο ικανοποίησης χαρακτηκε στα χείλη του ακούγοντας την
<<είσαι πολύ κακό κορίτσι σήμερα >> γέλασε και την εγκλώβισε ανάμεσα στα πόδια του, εκεινη κατέβηκε προς τον καβάλο του , ξεκουμπωσε το παντελόνι του και χωρίς δεύτερη σκέψη τον πήρε στο στόμα της, ο Αλεξάντερ πίεσε ελαφρά το κεφάλι της ενώ ανάσανε βαριά
Μετά από λίγα λεπτά όπου είχε πάρει την ευχαρίστηση που ήθελε την τράβηξε με δύναμη από τα μαλλιά ξαπλώνοντας την μπρούμυτα, μπήκε μέσα της αργά κάνοντας την για άλλη μια φορά να παραδοθεί στην απόλυτη ηδονή.

***

Η νύχτα περασε έτσι χωρίς περιττές κουβέντες ,ο Αλεξάντερ σηκώθηκε προσεχτικά για μην την ξυπνήσει ήταν τόσο γαλήνια όταν κοιμόταν ,ντύθηκε και την φίλησε απαλά στο μέτωπο <<σε αγαπάω πολύ >> ψυθηρισε και αυτή ήταν η μοναδική φόρα που της το έλεγε έστω και στα κρυφά ,έστω και αν δεν τον άκουγε .
Κατέβηκε στο γραφείο του σπιτιού και φώναξε μια Εβραία υπηρέτρια να του φτιάξει καφέ,ανοιξε την Γερμανική εφημερίδα και άρχισε να διαβαζει της τελευταίας εξέλιξης της Πολωνία
Το σιγανό χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε , <<μπες>>φώναξε
Ο Ντολμαν φάνηκε κρατώντας το δίσκο με τον καφέ
<<Άστο εδώ και εξαφανίσου >>είπε νευρικά ο Αλεξάντερ ενώ δεν καταδεχόταν καν να τον κοιτάξει
Ο Ντολμαν άφησε διστακτικά τον δίσκο και έμεινε εκεί ακίνητος προσπαθοντας να τραβήξει την προσοχή του .
<<τι θες Εβραιε? >>
Ενοχλημένος κατέβασε την εφημερίδα και κοιτάξτε υποτιμητικά προς το μέρος του
Το σκελετομενο χέρι του Ντολμαν έβγαλε από την τσέπη του την παλιά φωτογραφία την κοίταξε για λίγο και ύστερα την άφησε μπροστά στον Αλεξάντερ.