Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 3

Το τρένο είχε αρχίσει το μακρύ του ταξίδι. Η Ραχήλ και πλέον Αρλίν μπερδεμένη πηγαινοερχόταν με το εισιτήριο στα χέρια μη μπορώντας να βρει την κουκέτα με το νούμερο εννιά. Το αχνός της μεγάλωσε όταν έπεσε πάνω σε δύο στρατιώτες,μόλις ζήτησε την βοήθεια τους αρχίσανε να γελάνε και να την περιπαίζουν με πονηρά υπονοούμενα που δεν κατάφερε να καταλάβει.     <<Καλή διαμονή λοιπόν σκληρό μου κορίτσι>> ο στρατιώτης της έκλεισε το μάτι και τελικά της υπέδειξε το νούμερο εννιά.Η συμπεριφορά τους την είχε  εξοργίσει,έτσι άνοιξε απότομα την συρόμενη ξύλινη πόρτα θέλοντας επιτέλους να απομονωθεί και να ξεκουραστεί.Τότε ήταν που τον αντίκρισε τον ξανθό στρατηγό των SS που την κοίταζε γεμάτος απορία.Το αίμα της πάγωσε μόλις τα βλέμματα τους συναντήθηκαν, τώρα όλα τα προηγούμενα σχόλια των ανδρών είχαν λογική. Πρόκειται για ένα τρομερό λάθος.
<<Ψάχνετε κάτι; >>τον άκουσε να ρωτάει ευγενικά, η φωνή του ήταν βαριά και ζέστη. Εκείνη έκανε ενα βήμα πίσω για να δει το νούμερο της κουκέτας έπειτα κοίταξε το εισιτήριο της και συνειδητοποίησε ότι τόση ώρα το κρατούσε ανάποδα ‘’πόσο χαζή είμαι’’σκέφτηκε και αμέσως πήγε να δικαιολογηθεί.        <<Συχωρήστε με φοβάμαι ότι έκανα λάθος το νούμερο >>
<<Πως λέγεστε;>> την ρώτησε ο Αλεξάντερ που δεν σταματούσε να την κοιτάζει λεπτό,τον διασκέδαζε πολύ η αμηχανία της.
<<Αρλίν >> απάντησε προσπαθώντας να συνηθίσει το καινούριο της όνομα,και του έδωσε το χέρι της.       <<Αρλίν Ντάνκελ>>εκείνος της έπιασε το χέρι απαλά και συστήθηκε.
<<Στρατηγός Αλεξάντερ Φάντβελφτ>> η Αρλιν χαμογέλασε ψύχρα προσπαθώντας να δείχνει όσο πιο ψύχραιμη μπορούσε, πήγε να φύγει αλλά τότε ο Αλεξάντερ σηκώθηκε απότομα.  <<Μα,που πατέ;>> ρώτησε ξαφνιασμένος μη περιμένοντας αυτή της την κίνηση.
<<Σας είπα έκανα λάθος το νούμερο και...>>Δικαιολογήθηκε ξανά.
<<Θα ταξιδέψετε μαζί μου,θέλω παρέα >>σχεδόν την διέταξε και τράβηξε την βαλίτσα από το χέρι της ενώ εκείνη δεν  πρόλαβε καν να αντιδράσει στις κινήσεις του.              <<Και αν αρνηθώ;>>τον ρώτησε μεταξύ σοβαρού και αστείου και καθώς μέσα της έτρεμε στο ενδεχόμενο να συνεχίσει το ταξίδι με έναν τόσο επικίνδυνο άνδρα,με έναν άνδρα που πολύ πιθανών είχε δώσει την τελική εντολή οδηγώντας στο θάνατο τους γονείς της και όχι μονο.Ο Αλεξάντερ τοποθέτησε την βαλίτσα της πάνω από την δικιά του ενώ έχει ήδη διακρίνει την αμφιβολία στο βλέμμα της.       <<Δεν νομίζω πως μπορείτε να αρνηθείτε στις διαταγές ενός στρατηγού των SS>> της είπε χτυπώντας τα δυο του δάχτυλα πάνω στο έμβλημα των SS στο γιακά από το σακάκι του,ύστερα άνοιξε την ταμπακιέρα του και της πρόσφερε ενα τσιγάρο. Εκείνη το πήρε και το έβαλε σαγηνευτικά ανάμεσα στα δυο κόκκινα χείλη της.             Ο Αλεξάντερ παρατηρούσε κάθε κίνηση της συνειδητοποιώντας ότι του άρεσε πραγματικά αυτή η γυναίκα. Ηθελα να την κάνει δικιά του.
<<Πως και φεύγετε από το Βερολίνο;>> μια βαθιά ρουφηξια από το τσιγάρο της ήταν αρκετή για να βρει κουράγιο να απαντήσει.              <<Ξέρετε μου αρέσουν οι αλλαγές,με κούρασε αυτή η πόλη>>
<<Σας κούρασε τι εννοείτε;>>απόρησε κάνοντας έναν μορφασμό.
<<ναι,δεν με κρατάει τίποτα στο Βερολίνο πια>>
<<Μάλιστα,δεν πιστεύω να σας ενοχλεί τίποτα άλλο...η καινούργια κυβέρνηση για παράδειγμα>> ο Αλεξάντερ την κοίταζε κατάματα κάνοντας την να νιώσει ακόμα πιο άβολα. Ήθελε να διαπιστώσει αν του λέει αλήθεια.             <<Οχι,γιατί να με απασχολεί κάτι τέτοιο δεν ασχολούμαι και πολύ με αυτά, πιστεύω ότι γίνεται είναι για το καλό της χώρας>> προσποιήθηκε όσο ποιο πείστηκα μπορούσε μη μπορώντας να πει κάτι διαφορετικό. Η απάντηση της παρόλα αυτά έδειχνε να τον ικανοποιεί.   <<Και λοιπόν τι σας περιμένει στην Ολλανδία;>>
''μια νέα ζωή'' σκέφτηκε από μέσα της.
<<Ο ξάδερφος μου μένει μόνιμα εκεί και θα μείνω μαζί του για λίγες μέρες >>
<<Προφανώς ο ξάδερφος σας, σας έχει ενημερώσει για την κατάσταση στο Άμστερνταμ.Αυτή η πόλη είναι γεμάτη Εβραίους>> είπε αυστηρά.Τα λόγια του ήρθαν για να ταράξουν κι άλλο την πληγωμένη της ψυχή.
<<Προφανώς>>απάντησε σιγά.
<<Εσείς όμως στρατηγέ δεν μου είπατε το λόγο του ταξιδιού σας>> είπε θέλοντας να αλλάξει κουβέντα, αλλά μάταια…
<<μετατέθηκα εκεί γιατί ο Φύρερ πιστεύει ότι είμαι ο πλέον κατάλληλος για την εξάλειψη των Εβραίων.Εγω είμαι υπεύθυνος που εσείς και όλοι οι υπόλοιποι Γερμανοί του Βερολίνου μπορούν να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, απαλλαγμένοι από τα εβραϊκά παράσιτα.>> χαμογέλασε ικανοποιημένος καθώς είχε πάρα φουσκώσει επίτηδες τα λόγια του και περίμενε αγωνιωδώς την αντίδραση της, έτσι έκανε πάντα, έριχνε το πιο καλό του δόλωμα στο θήραμα του και περίμενε .
Και όντως τα  είχε καταφέρει, τώρα η Αρλιν είχε τρομοκρατηθεί πραγματικά, ήταν στην ιδιά κουκέτα με έναν δολοφόνο της φυλης της. Παρόλα αυτά ήταν διατεθειμένη να παίξει το παιχνίδι του. Έπρεπε να ξεχάσει ποια ήταν. Πλέον ήταν η Αρλίν μια νεαρή Γερμανίδα που φλέρταρε με έναν υψηλόβαθμο αξιωματικό του τρίτου Ράιχ ή αυτό ή θάνατος έτσι σκέφτηκε και συνέχισε να παίζει πιο πείστηκα το ρόλο της.
<<Εχετε πολύ σημαντική αποστολή λοιπόν, εύχομαι να την φέρετε εις πέρας με επιτυχία >>προσπάθησε να τελειώσει την πρόταση της με ένα χαμόγελο, αλλά δεν τα κατάφερε.
<<Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό γλυκιά μου. >>την διαβεβαίωσε.
                               Η νύχτα τους βρήκε στον σταθμό του Άμστερνταμ.Ο καιρός εκεί μόνιμος μουντός σαν να ένιωθε και αυτός το κακό που προμηνυοταν. Ο Αλεξάντερ κατέβηκε τελευταίος και ύστερα,διέταξε έναν από τους άνδρες του να  βοηθήσει  την Αρλιν με τα πράγματα της.
<<Χάρηκα πολύ για την γνωριμία και σας ευχαριστώ για την όμορφη παρέα>> της είπε και πήρε το μικρό λεπτοκαμωμένο χέρι της μέσα στο δικό του, το φίλησε τρυφερά,τα ζεστά του χείλη πάνω στο παγωμένο χέρι της την έκαναν να νιώσει ασυνήθιστα περίεργα.Άφησε το χέρι της και έβγαλε βιάστηκα  από την τσέπη του δερμάτινου παλτού του ένα χαρτί και μια ολόχρυση πένα ,έγραψε κάτι και το έκλεισε μέσα στην παλάμη της.
<<Σε περιμένω αύριο βράδυ στις εννέα σε αυτή την διεύθυνση. θα φάμε μαζί ,αν δεν έρθεις θα βάλω τους άνδρες μου να σε βρουν >> αστειεύτηκε.
<<Αύριο στις εννέα θα είμαι εκεί,δεν χρειάζεται να απασχολείς τους άνδρες σου για μένα >> συνέχισε και εκείνη στο ίδιο πνεύμα αλλά χωρίς να έχει βρει το ίδιο αστεία τα λόγια του.