Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 6

Η Αρλιν άνοιξε τα μάτια της και αναστενάζοντας βαθιά σκέφτηκε πόσο της έλειπε το Βερολίνο .Η προσαρμογή της στην νέα της κατοικία της είχε φανεί τόσο δύσκολη και από την πρώτη μέρα μάλιστα . Κοίταξε γύρω της το μικρό κρύο σπίτι ήταν τόσο ξένο όσο και ο άνδρας. Ο φερόμενος ως ξάδερφος της που μόνο οικογένεια της δεν τον ένιωθε.
Παρόλα αυτά οι σκέψεις της εκείνο το πρωί δεν έλεγαν να σωπάσουν . Ο Ντόλμαν, το νέο σπίτι, ή Ολλανδία, το Βερολίνο, ο Αλεξάντερ. Πρωτίστως ο Αλεξάντερ δεν έλεγε να βγει από το μυαλό της όσο και να προσπαθούσε φανταζόταν τα δυο του γαλάζια μάτια να την κοιτάζουν με τόση θερμή.Κάνεις δεν την είχε κοιτάξει έτσι ποτέ ξανά. Ένιωθε την καρδιά της να πάλατε δυνατά στην σκέψη και μόνο ότι θα τον συναντούσε ξανά. Δεν μπορούσε να καταλάβει όμως αν αυτό που ένιωθε ήταν φόβος ή κάτι άλλο που ήταν σχεδόν αδιανόητο.Θα ήταν σκέτη τρελά να ένιωθε την παραμικρή έλξη για  εκείνων.Είχε την ανάγκη να πείσει τον εαυτό της ότι ο Αλεξάντερ θα μπορούσε να της παρέχει σιγουριά,κανείς δεν θα υποψιαζόταν την πραγματική της ταυτότητα εάν ήταν δίπλα σε  έναν τόσο ισχυρό άνδρα,κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότι ήταν μια γνήσια Γερμανίδα.
Είχε την ανάγκη να πείσει τον εαυτό της ότι όλο αυτό ήταν ένα τέχνασμα επιβίωσης.        <<Ραχήλ ξύπνησες επιτέλους>>η βραχνή φωνή του Ντόλμαν την τάραξε,το εβραϊκό της όνομα ήχησε τόσο άσχημα.
<<Μπορείς να με λες Αρλίν πρέπει να το συνηθίσω ξέρεις>>του είπε ενώ εκείνος φάνηκε δυσαρεστημένος.     <<Δεν καταλαβαίνω γιατί θες να υποκρίνεσαι κάποια που δεν είσαι>>                   <<Γιατί δεν θέλω να πεθάνω>> απάντησε με έντονο τόνο. <<Κάνεις δεν πεθαίνει εδώ, μόνο οι Εβραίοι της αντίστασης έχουν προβλήματα>> ήταν τόσο σίγουρος για τα λόγια του.Σχεδόν όσο σίγουρη ήταν και εκείνη για την ασφάλεια στην Ολλανδία, όλα αυτά όμως πριν γνωρίσει το στρατηγό και της εκμυστηρευτεί τον λόγο του ταξιδιού του .Τώρα πια ήξερε πολύ καλά τι θα επακολουθούσε. <<Δεν ήσουν στο Βερολίνο .Ολοι πέθαναν όλοι! αν είσαι Εβραίος πεθαίνεις .Ετσι είναι >> είπε προσπαθώντας να τον βγάλει από την σιγουριά του.          <<Και εσύ; πιστεύεις ότι το νέο σου όνομα θα σε σώσει;>>    <<Περίπου>>μουρμούρησε και συνέχισε                <<Εχουμε πόλεμο Ντόλμαν και ο καθένας πρέπει να σώσει τον εαυτό του>>

Το χτύπημα στην πόρτα ήρθε για να την βγάλει από την αμήχανη θέση. Δεν ήθελε να πει περισσότερα μαζί του καθώς δεν έπρεπε να αποκαλύψει την παραμικρή λεπτομέρεια από το σχέδιο της.

Ο Ντόλμαν άνοιξε την πόρτα, ένας νεαρός στρατιώτης του γερμανικού στρατού τον κοίταξε απαξιωτικά και ύστερα ανακοίνωσε τις διαταγές που είχε δώσει ο Αλεξάντερ το προηγούμενο βράδυ.

<<Σε μία ώρα να είστε στην κεντρική πλατεία της πόλης .Για κάλο δικό σας μην απουσιάσετε>> ολοκλήρωσε τα λόγια του και έφυγε φωνάζοντας διάφορα στους συντρόφους του.