Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 15

<<Τι έχεις γιατί είσαι τόσο ανήσυχη;>>Ο Γιους την χάιδεψε στοργικά στο κεφάλι και ξάπλωσε δίπλα της.Ήταν πολύ καλός μαζί της και νοιαζόταν αρκετά για εκείνη.Η Γκερλιντα από την άλλη δεν ήταν ποτέ πραγματικά  ευτυχισμένη μαζί του.Το μόνο που την ένοιαζε ήταν η αναγνωσιμότητα και τα χρήματα του.<<Δεν καταλαβαίνω τι δουλειά είχε αυτή στο τραπέζι>>
<<Προφανώς έχει σχέση με τον Αλεξάντερ>>απάντησε εκείνος αυθόρμητα και χωρίς την παραμικρή υποψία.Είχε συνηθίσει τον ιδιότροπο χαρακτήρα της,πάντα έλεγε  κακίες για όλους γιαυτό και τώρα δεν του είχε κάνει εντύπωση η αντιπάθεια της προς την νεαρή Αρλιν.
<<Γιατί πρέπει να υποχρεούμαι να τρώω με την κάθε τσουλά;>> είπε ενοχλημένη από την αδιάφορη απάντηση του.Δεν μπορούσε να διαχειριστείτε  ότι κάποια άλλη είχε πάρει την θέση της έστω και τόσα χρόνια μετά.
<<Δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις νευριάσει τόσο πολύ;>>ρώτησε και έκανε μια κίνηση να την πλησιάσει για να την καθησυχάσει.
<<Είμαι μία γνωστή τραγουδίστρια Γιους,δεν μπορώ να παρευρίσκομαι στον ίδιο τραπέζι με οποία τυχαίνει να κοιμάται ο Στρατηγό αυτή την εβδομάδα >>και μόνο που το σκέφτηκε αυτό ένιωσε την καρδιά της να σφίγγεται.Τράβηξε το χέρι του Γιους από πάνω της και σηκώθηκε αποφασισμένη να πάρει τις εξηγήσεις που άξιζε. Έπρεπε να μιλήσει στον Αλεξάντερ.
<<Τέλος πάντων μην το αναλύσουμε άλλο έτσι και αλλιώς η κοπέλα δεν ενόχλησε κανέναν >>της είπε ο Γιους προσπαθώντας για την ηρεμήσει για τελευταία φορά.                         <<Ενόχλησε εμένα. θα βγω έξω να κάνω ενα τσιγάρο,δεν μπορώ να κοιμηθώ.>> απάντησε  και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας τον γεμάτο ερωτηματικά. Κατευθύνθηκε με γρήγορο βηματισμό προς το δωμάτιο του Αλεξάντερ.Στάθηκε μπροστά από την μισάνοιχτη πόρτα προσπαθώντας να αφουγκραστεί τον οποιοιδήποτε ήχο ή ομιλία. Η ησυχία της άλλης πλευράς την καθησύχασέ δίνοντας της θάρρος. Άνοιξε σιγά τη πόρτα χωρίς δεύτερη σκέψη.Ήταν  μόνος του. Καθόταν μπροστά στο παράθυρο γυμνός από την μέση και πάνω, κάπνιζε ενώ έπινε κονιάκ, φαινόταν απορροφημένος στις σκέψεις του.Κατάλαβε αμέσως  ότι σκεφτόταν εκείνη, την μοναδική γυναίκα που ίσως τον είχε κάνει νιώσει κάτι.
<<Μπορείς να μου πεις τι ήταν όλο αυτό;>>των ρώτησε επιθετικά ενώ είχε  εισβάλει στο χώρο  χωρίς να την αντιληφθεί.Η φωνή της κατάφερε να τον αποσυντόνισε. Γύρισε ενοχλημένος προς το μέρος της και την κοίταξε με απάθεια.
<<Δεν έχω καμία όρεξη>> είπε φυσώντας τον καπνό.
<<Την αγαπάς έτσι;>> τον πλησίασε ενώ δεν κατάφερε να κρύψει τον ενθουσιασμό της.
Έβλεπε το καλοσχηματισμένο κορμί του μετά από τόσο καιρό, της είχε λείψει τόσο πολύ.
<<Δεν αγαπάω κανέναν εκτός από  τον εαυτό μου >>
<<Αυτό είναι σίγουρο πάντα ήσουν νάρκισσος ,αλλά κάτι νιώθεις για αυτήν το είδα >>.
<<Δεν σε αφορά ότι και να είναι>>ήταν ψυχρός όπως πάντα αλλά αυτό δεν κατάφερε να την σταματήσει.
<<Μου έχεις λείπεις>>άπλωσε το χέρι της προς το μέρος του προσπαθώντας να αγγίξει το στήθος του.
<<Δεν με απασχολεί.Εξάλλου έχεις το Γιους να ξεχνιέσαι. Α! και μπορείς να προσπαθήσεις να του καταστρέψεις την φήμη είσαι καλή σε αυτό >> είπε κάνοντας ένα απότομο βήμα προς τα πίσω αποφεύγοντας το άγγιγμα τής.
<<Δεν θα με συγχωρέσεις ποτέ;>> ψιθύρισε καθώς η φωνή της είχε χάσει την δυναμική που είχε πριν.
<<Να σε συγχωρέσω;Ξεχνάς ότι εξαιτίας σου με έπιασε στο στόμα του και ο χειρότερος αξιωματικός του Γερμανικού στρατού>>της απάντησε αυστηρά ανεβάζοντας τον τόνο του.
<<Ναι αλλά τώρα όλα έχουν τελειώσει θα μπορούσαμε να ...>>
<<Φύγε γιατί δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα συγκρατηθώ >>την διέκοψε απότομα.
<<Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτή η γυναίκα κοιμάται δίπλα σου γιατί αυτη και όχι εγώ >> του είπε έντονα με το αίσθημα της ζήλιας να την πνίγει ξανά. <<Σκάσε >> της φώναξε οργισμένος καθώς εκείνη έπεσε στα πόδια του.
<<Σε Θέλω πίσω συγνώμη>> προσπάθησε να τον παρακαλέσει με δάκρυα στα μάτια  πιασμένη από το παντελόνι του.Για τον Αλεξάντερ όμως δεν ήταν δυνατή η συγχώρεση. Την σήκωσε επάνω βίαια κρατώντας την από τους ώμους.
<<Δεν πρόκειται να ξαναπήγαινα μαζί σου ακόμα και αν ήσουν η τελευταία γυναίκα της Γερμανίας >>Της είπε κοιτάζοντας την κατάματα αυτή την φορά και ύστερα την πέταξε ξανά στο πάτωμα.
Η Γκερλιντα  ταπεινωμένη για δεύτερη φορά από εκείνων σκούπισε τα δάκρυα της απόρριψης.
<<Εύχομαι να μην βρεις ποτέ την ευτυχία.Και αν την βρεις να υποφέρεις όσο υποφέρω εγώ για σένα >> κατάφερε να πει και σηκώθηκε ανακτώντας τη χαμένη της δύναμη.Τον κοίταξε στα μάτια για τελευταία φορά και έφυγε.
<<Αναθεματισμένη σκύλα >> μονολόγησε ο Αλεξάντερ πίνοντας με μιας το υπόλοιπο κονιάκ του χωρίς να τον εχει επηρεαστεί από τα σκληρά της λόγια.