JÜLYEN JÜLYEN AŞK!

Huzurevi günü

Boran için bardağı taşıran bir damlaydı bu! Kararını vermişti artık...
Bu evden taşınacaklardı. Belki sevgilisinin hep istediği gibi bir bağ evi alırlardı? Ya da müstakil bahçeli bir ev? Bahçesinde huzur buldukları... Bahçeye birde hamak attılar mı deymeyin keyiflerine...

Boran: Miray... Sevgilim ben diyorum ki buradan taşınalım
Mirayın gözleri parıl parıl parladı. Ne güzel olurdu yeni bir ev yeni bir başlangıç... Hem şu peşindeki manyaktanda böylece kurtulabilirdi belki?
Mutfağını özlemişti genç kadın... Restorantını... Her zaman alışveriş yaptığı manav Osman amcasını... Belki de son zamanlarda yaşadığı içine kapanıklık durumu bu yüzdendi. Boranda fark etmişti bu durgunluğu ama inatçı sevgilisinin anlatmayacağını biliyordu.

Miray boranın sorusunu cevapsız bıraktığını fark etti. Hemen kendine gelip cevapladı.
Miray: Olur nereye taşınıcaz?
Boran: Nereye istersen... Sen yanımda olduktan sonra her yere gelirim seninle...
Genç kadın aşkla baktı sevdiği adama... Sahi hangi ara bu denli aşık olmuştu? O değil miydi aşkı istemeyen? Boranı istemeyen? Şimdi onsuz tek bi an yaşayamayacakmış gibi hissediyordu. Boranda farksızdı sevdiği kadından... Zaten yıllardır sevdiği kadındı miray. Şimdi de o yılların acısını çıkarma zamanıydı ona göre...

Miray: O zaman bahçeli eve taşınalım mı?
Boran: Taşınalım tabi...
Miray: Köpekte alır mıyız?
Boran: Sen iste tabi ki alırız.
Miray: Ama barınaktan alalım boran onlar çok yalnız... İlgisiz...
Boran sevdiği kadını kolunun altına alıp sıkı sıkı sarıldı. En çokta bu anı seviyordu genç adam... En çokta bu huyunu...
Miray panikle hatırladı ve hemen boranın kolundan çıktı.
Boran ne olduğunu anlamadı bi an...
Boran: Ne oldu?
Miray: Allah kahretmesin ya nasıl unuttum ben
Boran: Neyi?
Miray: Bugün günlerden ne Boran?
Boran: Ne bileyim miray ben ne var bayram filan mı? Doğum günün değil çünkü biliyorum.
Miray: Ya hayıır bu gün huzurevi günü...
Boran: Huzurevi günü?
Miray: Eveet hadi hazırlan sende gel benimle
Boran: Sevgilim başka zaman gitsek?
Miray: Niye öyle diyosun Boran? Şöyle düşün seninle randevum var ama sonra buluşalım diyorum hoş olur mu?
Boran: Cık olmaz
Miray: O zaman bunu da bi çeşit randevu gibi düşün

Miray hevesle hazırlandı. İsmail amcasıyla karşılıklı tavla oynayıp belgin teyzesini sinir edebilecekti.

Huzurevinin kapısına geldiklerinde güvenlik mirayı hemen tanıdı. Mirayın elindeki poşetleri aldı. Boran bu duruma biraz şaşırmıştı zira sevgilisinin buraya bu kadar sık geldiğini bilmiyordu.

Miray: Sağol Hayri abi nasılsın?
Hayri: İyiyim miray kızım sen nasılsın özlettin kendini
Miray: Sorma abi ya geldim ama bak burdayım
Hayri: İçerdekiler çok sevinicek seni soruyodular

Mirayla boran el ele içeri ilerlediler...

Boran: Ne kadar da popülersin burda
Miray: Eh beni senin gibi kafelerdeki garsonlar tanımasada...

Ve miray beklediği golü atmıştı! Geçen gün kafeye gittiklerinde garsonun her zamankinden mi boran bey demesi üzerine miray boranın çok sık o kafeye takıldığını hatta hızlı zamanlarında başka başka kızlarla takıldığını öğrenmişti. Gerçi boran her ne kadar arkadaşım dese de miray pek inanmışa benzemiyordu!

Boran: Ama hayatım durumu açıklamıştım sana?
Miray: Evet açıkladın bende açıklamadın demedim ki
Boran: Neden böyle yapıyosun o zaman
Miray: Ay ben ne yapıyorum ki neyse bunu sonra konuşalım mı?

Miray hemen büyük salona girdi. Gazetesini okuyan ismail beyi görünce gülümsedi. Yanına gidip arkasından sarıldı genç kadın... Yüzündeki gülümsemeye bir kere daha aşık oldu genç adam... O an istedi ki Miray hep gülsün! O gülsün ki kendisinin yaşam enerjisi olsun tüm sorunlar çözülsün...