Unexpected.

{008}

>Bibi

Vandaag is het vrijdag, mijn laatste dag op school. Ik stap vermoeid uit bed en doe wat ik elke ochtend doe. Ik doe een spijkerbroek aan met een felroze sweater met witte letters en me timberlands, god wat hou ik van die schoenen! Ik doe mijn haar in een staart en de rest van verzorgings shit en makeup enzo, ik heb zo nergens zin in! Ik pak mijn tas en eet beneden wat, dan poets ik mijn tanden en doe mijn jas aan, ik spring op de fiets. Als ik aan kom fietsen komt Lieke ook aanfietsen, ze kijkt verdrietig.. Op de fiets is het nogal stil.. Ik ga je zo missen eh.. Ik jou ook! Ik wil helemaal niet naar Curacao!:( Wat zei Rein eigelijk? Hij schrok.. Maar hij wil het niet zomaar opgeven:) Oh gelukkig! Ik knik en op school  lopen we naar het lokaal, de lessen vliegen voorbij.. Dit is de enige dag dat school lang mag duren..

In de laatste vijf minuten van de les besef ik, dat hier echt niet weg wil.. Lieke zit naast me, ze tikt verveeld met haar pen op haar blaadje. Ik kijk naar de klok.. 3 minuten.. En dan kom ik hier nooit meer.. Ik kijk naar alle meiden in de klas.. Anne, Lieke, Larissa, Rachel, Noah, Lisa, Imke.. Wat ga ik ze allemaal missen.. Hun humor, we hadden altijd lol, altijd. Ik zat vanaf de eerste al bij ze in de klas.. Hoe kan ik hun ooit missen. Zelfs ga ik de jongens missen, met hun irritante gedrag in de lessen wat vaak toch wel grappig was.. Ik voel tranen komen als ik naar de klok kijk, de bel kan elk moment gaan.. 

TRRIIINNNGGG!!!

Ik schrik me dood en knijp mijn ogen dicht, Iedereen springt op en rent naar buiten.. Ik zit nog als enige in het lokaal.. Ik loop naar mijn mentor die ik ook al vanaf de eerste klas heb, ik bedank hem voor alles wat hij heeft gedaan, hij wenst me succes in Curacao en zegt gedag. Ik loop het lokaal uit naar mijn kluisje.. Ik pak mijn jas en al mijn boeken eruit, alle fotos die erin hangen haal ik eruit en stop ik in mijn tas.. Waarom doen mijn ouders me dit aan? Gaat er door mijn hoofd. Ik knipper mijn tranen weg en loop naar de concierge, ik geef mijn kluisjesleutel af, ik bedank ze voor alle jaren. Hoe erg ik school en alle leraren ook hate.. Toch ga ik het echt missen.. Als ik buiten kom staat mijn klas te wachten, ze stormen op me af en knuffelen me dood, nu moet ik echt huilen, ik geef iedereen een knuffel. Ik neem afscheid en fiets met Lieke naar huis, ik veeg mijn tranen moeilijk weg en Lieke zwaait, ze moet hier afdraaien. DOEI! TOT MORGEN!! schreeuwt ze nog en ik zwaai, als ik thuis kom is mama er, wat doet zij nou hier? He schat! Hoe was het op school?  ik loop boos de keuken in waar ze staat en begin te schreeuwen.. Vreselijk! IK MOEST AFSCHEID NEMEN VAN IEDEREEN! JEZUS MAN HOE DENK JE DAT T WAS?! Ze kijkt me geschrokken aan en ik ren huilend naar boven..

>Lieke

Als ik thuis ben heb ik nergens zin in.. Dit was Bibi's laatste dag, ik zal nooit meer naast der zitten, nooit meer lol hebben in de klas, nooit meer leraren uitlachen met haar, nooit meer echt samen.. Bij die gedachte loopt er een traan over mijn wang..