Unexpected.

Deel 2 {007}

Woelend lig ik in bed. Ik kom maar niet in slaap. Na een tijdje ben ik het zat en slaak een zucht. Ik stap uit mijn bed, doe een badjas aan en loop naar de keuken. Ik maak een kop warme melk voor mezelf en kijk door het raam naar buiten. Het regent pijpenstelen, niet normaal. De regendruppels kletsen tegen de ramen. Ik loop door naar de woonkamer en ga achter de piano zitten. Ik begin een beetje te spelen tot ik word onderbroken door de bel. De bel? Wie komt er nu nog langs? Vast van die kutjochies ofzo. Ik speel rustig door, maar ik hoor weer de bel. Ik loop naar de voordeur en pak de telefoon van het kastje af en houd hem aan mijn oor. Ik kijk ondertussen door het schermpje wie het is. Het is een jongen met een zwarte capuchon trui aan. Hem laat ik echt niet binnen! "Hallo?" Vraag ik door de telefoon. "Wie ben je?" Het hoofd keert zich naar de camera, nu pas zie ik wie het is. "Please Bibi, laat me erin. Het is ijskoud en ik ben doorweekt en ik heb je nodig!" Geschrokken druk ik op het knopje dat de deur open gaat. Ik wacht tot Rein boven komt. Rein komt naar me toe in de regen, met zijn problemen. Dit doet me denken aan 5 jaar terug, toen ik naar Rein ging, in de regen, huilend. Dat was de dag voor ik vertrok naar Curacao. Als ik Rein aan zie komen open ik snel de deur en laat hem binnen. "Gast? Wat doe je zolaat nog buiten?" Zeg ik terwijl ik de deur sluit. Een gezicht vol verdriet kijkt me aan. Ik trek zijn jas uit en hang hem op om te drogen, zijn capuchon schuif ik af waar zijn warrige haar onder verstopt zat. Ik aai over zijn wang. "Wow, je hebt het echt heel koud" Rein knikt. Ik neem hem mee naar de woonkamer en geef hem een deken. "Wil je warme melk?" "Ja graag" Ik maak een beker warme melk en geef die aan hem, ik pak mijn eigen ook en ga naast hem zitten op de bank. "Vertel maar, waarom ben je hier?" Zijn ogen kijken naar beneden. "Het is uit met Tysh, ik noemde haar perongelijk Bibi en ze wil geen relatie meer met me omdat ze zich een 2de keus voelt, want nu jij terug in Nederland ben doe ik anders ofzo. Ik kan er niks aan doen! Ik ben gewoon nog niet over je heen!" Zegt hij met waterige ogen. "Rein, hou je echt van Tysha?" "Ja, dat denk ik wel, ze is een geweldige meid, een van die liefste, leukste, mooiste, grappigste meisje die ik ken, en nog veel meer." Legt hij uit. "Hou je van der op de liefdesmanier enzo" Het blijft stil. "Ik weet het niet, sinds jij weer hier bent. Ik kan niet stoppen met denken aan je, dat heb ik ook nooit gedaan, ik heb je 5 jaar moeten missen, ze heeft me leren kennen als degene die gebroken was. Nu jij weer hier bent, ben ik weer de oude" Mijn hart breekt. "Rein..." Hij neemt een slok van zijn melk. "Ik ben ook nooit gestopt met denken aan jou, ik droom ervan om weer bij je te zijn." Hij kijkt me aan, in zijn ogen zie ik iets anders, hij komt langzaam dichterbij. Nu weet ik het. "Gadverdamme Rein, je hebt gedronken he? En niet zo'n beetje ook niet!" "Niet" Zegt hij ontkennend. Ik rol met mijn ogen, nog steeds kijkt hij me aan. "Je hebt niet alleen gedronken he? Rein wees eerlijk, wat heb je gehad?" Ik knijp mijn ogen dicht, wachtend op een antwoord. "Ja oke drank en geblowt, nu goed oke?" "Nee! Helemaal niet oke! Je moet beloven het niet meer te doen!" Hij knikt "Sorry" Zegt hij verontschuldigend.

Ik zet de bekers terug in de keuken en loop naar mijn kast. Ik pak een deken en een kussen. "Hier, je blijft hier slapen, ik laat je niet nog naar huis rijden nu" Hij knikt dankbaar. Hij legt het kussen neer en valt meteen in slaap, ik leg het deken om hem heen en speel een beetje met zijn haar. Arme jongen. "Het komt wel goed"  Fluister ik in zijn oor. Ik geef een kusje op zijn hoofd en loop naar de slaapkamer en val al snel in slaap.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

THANKS FOR READING!
BYE LOVE YOU GUYS EVERYTIME! ESPECIALLY FOR THE 5K!!!!!!!!!!! TYSM

XOXOXOXO