Unexpected.

{018} XL

>Jessie

Ik lig samen met Owen in de tent, in zijn armen, doodsbang voor morgen.. Ik vind het zo spannend.. Ik ben zo bang dat er iets gebeurd ofzo.. Ik probeer er niet teveel aan te denken. "Ik hou van je Owen" Zeg ik, "Ik ook van jou liefje" En ik voel een kusje op mijn hoofd, ik kijk omhoog en zie zijn donkerbruine stralen, ik glimlach naar hem, "Jes, je bent zo mooi, echt waar!" Zegt hij terwijl hij een plukje haar uit mijn gezicht veegt. Ik voel dat ik bloos, hij komt dichterbij met zijn hoofd en zijn lippen raken teder die van mij. Owen maakt me echt gelukkig. Hij kijkt me aan met een grijns en pakt me stevig bij hem. "Laat me nooit gaan Owie" "Nooit van me leven" Ik lig met mijn hoofd tegen zijn borst en sluit mijn ogen.

*NEXT DAY*

Ik wurm me uit Owens armen, Owen slaapt nog. Ik kruip onhandig de slaapzak uit, ik geef Owen een kusje op zijn wang en klim de tent uit. Zo te zien zijn de andere meiden ook op, ze zijn zo enthousiast als wat.. Ik heb er echt geen zin in. "Guys, kan ik niet gewoon boven op jullie wachten?" "Nee Jes, dat kan niet:p Als je daar staat vind je het vast te gek!" Ik knik moeilijk en pak mijn spullen. We lopen met de meiden naar de douchehokken, we nemen alle 4 een douche. We zijn er maar met zijn 4e en begin heel hard een liedje te zingen met zijn alle, We gaan helemaal stuk! Wat moet ik toch zonder hun haha. We komen ons hokje uit en doen allemaal onze haren in een staart en wat makeup op. Ik heb een spijkershortje aan met een wit hempje waar een watermeloen op staat met mijn witte allstars. Anne heeft een legergroen shortje aan met een wit los topje en witte allstars. Lieke heeft een spijkershortje aan met een mintgroen shirtje en haar witte allstars. Bibi heeft een paars shortje met studs en een losse grijze top met grijze allstars. We lopen terug en als we bij de tent aan zijn gekomen zijn de jongens ook al klaar. "WE ZIJN ER KLAAR VOOR WE ZIJN ER KLAAR VOOR!" Roepen Lieke, Anne en Bibi vrolijk, Rein doet vrolijk mee, maar Daan, Nils en Owen hebben een beetje last van een ochtend humeurtje. We lopen met zijn alle naar de receptie waar het busje op ons staat te wachten. Ik stap samen met Owen, Rein en Bibi achterin en Lieke, Daan, Nils en Anne stappen er eentje voor in. Rein probeerd Bibi's haar in te vlechten, het gaat hem nog niet eens zo heel slecht af.. "Ik word later kapper denk ik" zegt hij trots als hij zijn 'Kunstwerk' aan ons laat zien. Vreselijk, maar 'Typisch Rein' Ik leun met mijn hoofd op Owens schouder en kijk naar buiten. Owen pakt mijn hand en schuift zijn vingers tussen de mijne en glimlacht naar me.

( Om het extra dramatisch te maken raad ik je aan om het liedje 'When you're gone' van Avril Lavigne hierbij aan te zetten, daardoor leef je je meer in;) )

>Owen

We lopen met zijn 8e naar de 30 meter hoge berg/rots. Wow zo vet! De leider legt ons alles uit en we worden vast gemaakt. Jessie lijkt dit alles niet zo leuk te vinden.. Ik loop naar haar toe en pak haar hand. "Als je echt niet wilt moet je het niet doen liefje!" Ze knikt moeilijk. "Ik ga wel!" Probeerd ze vol overtuiging en zelfvertrouwen te zeggen. Ik glimlach naar haar en plaats haar helm op der hoofd, ik geef der nog een kus en loop naar de leider die onze touwen gaat vast maken. We takelen af naar beneden en beginnen te klimmen. Jessie ligt achteraan samen met Bibi terwijl Daan en ik een van de snelste zijn. We zijn na een half uur klimmen eindelijk boven, we geven elkaar een high-five, "Dat was echt vet man!" Roept Daan enthousiast. Ik knik blij en kijk hoe de rest boven komt, eerst Anne, dan Nils, daarna Rein en daarna Lieke.

We wachten nu een uur en Bibi komt buiten adem de berg opgeklommen, "Guys, Jessie is er bijna maar ze durft niet meer, ze schreeuwde van alles maar ik kon haar niet horen.. Iets met touw?! En ze bleef maar schreeuwen dat ze eraf wilde, wat moeten we doen?" Zegt ze, ik schrik, ik had Jessie nooit alleen naar boven moeten laten klimmen! Ik leg het uit aan de leider, hij knikt en zegt dat we haar omhoog moeten trekken aan het touw. We hebben haar bijna boven, totdat ze een rots raakt.. Ze gilt van de pijn, "Jessie! HOU VOL! JE BENT ER BIJNA!!!" Schreeuw ik naar haar. Als ik haar hand aan de bovenkant zie komen pak ik hem zo snel mogelijk en probeer haar om hoog te trekken, maar het is flink glad dus ik heb geen goede grip, mijn handen zweten van de spanning, zo te merken die van Jessie ook, ze glijd uit mijn handen en valt... Ze valt tegen de rotsen aan en verdwijnt zo het water in.. Ik kijk naar beneden, alles gaat zo snel.. "JESSIE !!!! NEEEEEEE !!!!!!!!!!!! GVD JESSIE !!!! NEEEEEE!!!!!!!! NEE JESSIE NEE, LAAT ME NIET ALLEEN, IK HEB JE BELOOFD JE NOOIT TE LATEN GAAN! JESSIIIIIIIIIIEEEEE NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!" Schreeuw ik huilend. Jessie is weg. De tranen rollen over mijn wangen en ik sta nu met mijn handen voor mijn mond, ik sta verbijsterd op, als ik achter me kijk staan Lieke, Anne en Bibi te huilen.. met hun handen voor hun mond.. Alles staat stil.. De hele wereld. De leider hangt aan de telefoon om 112 te bellen, De jongens rennen naar me toe en vangen me op. "OWEN!" "ZE GAAT NAAR HET ZIEKENHUIS! ZE GAAN HAAR ZOEKEN ONDER WATER! HET KOMT GOED MET HAAR OKE!" Schreeuwt Rein huilend tegen me, ik val in de armen van de jongens. Nils neemt me mee naar iets achter, ik zit, ik voel woede, verdriet, schuld, leegte.. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. "Ik kan niet zonder Jessie! Echt niet!" Schreeuw ik huilend, Nils en Daan troosten me. Hoe kon dit nou gebeuren? Had ik er maar vast gehouden! Het is mijn schuld! Ik had haar moeten helpen! Ik had haar niet moeten laten gaan! Gaat er door mijn hoofd. Jessie.. is.. weg..