In The Endless Path
It was when I first see her in the end street. It was the time na gulong-gulo ang utak ko. I was walking in an abandoned street, past twelve ng gabi, when I looked at her closely, that’s when I first saw her teary eyes. Alam ko na kakaiba siya, alam ko na may mali sa tagpong ito.
I know, kasi I’ve seen her kind before actually, many of her kind before.
I tried not to pay attention. I know I can just pass her without any problem. I started to walk, hindi nabago ang ganitong tagpo sa akin. Ikaw kaya, mabuhay na ang kasama mo ay mga ghost araw at gabi, ewan ko lang kung hindi ka masanay.
As I pass to the post light, she look up and for the first time I saw what’s wrong, what’s different.
She is dead! Sigurado ako dun but the thing is she looks alive.
“Nakikita mo ako?” Takang tanong niya sa akin.
Naupo ako sa tabi niya, kung bakit eh hindi ko alam.
“Oo nakikita kita! Bakit wala bang nakakakita sa iyo na iba?”
Kahit alam ko ang sagot eh tinanong ko parin.
Umiling siya sa akin.
“Oo nga naman, unless katulad ko sila makikita ka nila? Gaano ka na katagal dito?” Patawa kong tanong.
“Kababalik ko lang! Isa ka bang seer?” Tanong ulit niya.
“Obvious naman di ba?! Well anong kwento mo?”
Hindi ko alam kung bakit ako biglang naging interesado sa kanya.
“Tulungan mo ako!” Ang pagmamakaawang sabi niya.
Hindi ko alam kung papaano ako napasok sa gusot niya.
Hindi ko alam!
Hindi ko alam pero gusto kong alamin.

BINABASA MO ANG
A Thousand Miles
RomanceI'm Leon and I'm A SEER! I'm Lyka and I'm a GHOST! SEER + GHOST = TROUBLE? A seer that was in search for ACCEPTANCE, a ghost that is in search of her last life memory, and a hundred days to fall in love. That makes a lifetime of waiting and realizat...