Waiting For You

Chapter 27- Enemy & Friends

*Clark's POV*

Nandito ako ngayon sa dining area nila na kumakain. Wala sila ngayon dito dahil may trabaho sila pero sabi ng chef nila ay dito sa bahay ang office niya kaya hindi dapat ako mag-alala sa kanya kaya tinawanan ko na lang sa sinabi niya kasi oa siya.

Tumayo na ako papunta sa sala nang may narinig akong mga yapak at boses ng mga tao sa likod. I think mga banyaga sila kasi ang weird ng language na naririnig ko. I think it is French? No Italian, yes, Italian.

Lumingon ako at nakita ko ang isang lalaki. I think nasa 40's na siya kasi kita na yung puti sa buhok at saka yung mga wrinkles niya. Matangkad siya, I think 6'1" or 6'2". Tapos tan ang skin niya, bakit ang daming tan skin dito sa mga paligid ko?! Ako lang ba ang mas maitim?! Ugh, nakakainis naman. Nakita ko naman na nakangiti siya.

"Hello. Who are you and why are you here?", tanong niya. May accent siya pero hindi ko alam kung ano yun.

"Oh I am Clark Villanueva and I don't know why am I here", sabi ko at nakipag-shand hakes sa kanya.

"Clark? I think I remember your name. Do you remember me?", ano? Wala akong matandaan na tao na kagaya niya.

"Excuse me? I think I don't know you", sabi ko at nabigla siya pero ngumiti siya.

"Oh right I forgot. Where is my manners, my name is Dominico Lukas Angelis. Now do you remember me?", sabi niya pero wala pa rin akong matandaan na pangalan na ganyan. Pero yung surname parang narinig ko na.

"Oh, you still don't remember me. Okay how about this. I have three sons, my third child is Adam Luciano Angelis. Ring a bell?", sabi niya at nabigla ako. Siya, siya yung ama ni Adam. Kaya pala parang may familiar sa kanya eh.

"Oh yes yes, I know your son is. We've met in the Philippines", sabi ko at ngumiti na naman siya ng napakalaki.

"Well that is nice because I thought you forgot my son", sabi niya at napapatawa siya ng kaunti.

"Oh I will not forget him sir, he is my good friend. And may I ask, why are you here?", sabi ko at mukhang bumalik ang tino niya. Nag-smirk naman siya sa akin.

"Oh do you want to know why am I here?", sabi niya at tumango na lang ako dahil gusto ko talaga malaman kung bakit siya nandito.

"It is because-", naputol ang sinabi niya dahil may narinig kaming sigaw galing sa taas. Hindi naman si Tristan yun dahil may pagkataas ang boses ng sumigaw.

"I better get going", sabi niya at umalis na siya kasama yung mga kasama niya, hula ko mga guards niya yun. Sakto pagkaalis niya ay may bumaba na isang lalaki na maputi. At sa likod nito ay si Tristan.

"At least that shithead got away", sabi niya at nagulat ako sa narining ko. Ang babastos ng mga bunganga nila dito kasama ni Tristan, grabe naman itong lugar na ito. Tapos akalain ko pa na mabait yung lalaki dahil parang angel siya. Dark blond ang buhok at may pagkahaba nito.

"Shall I do anything Boss?", sabi ni Tristan. Boss? Oh ito yung boss niya at ito yung predecessor niya kapag naluklok na siya. Hindi mo akakalain na isang boss siya sa hitsura niya. Mas matangkad nga si Tristan kaysa sa kanya pero mas pandak pa rin ako. Tapos mukha namang warm siya at hindi cold-face kagaya ni Tristan.

"Nothing. Just go back what you are doing on the morning and I will be in my office", sabi niya at nag-yes boss siya. Umakyat yung lalaki at lumkad sa may hallway. Kaming dalawa na lang ni Tristan ang naiwan dito sa baba.

"Labs, okay ka lang ba?", rinig kong sabi ni Tristan at lumapit siya malapit sa akin. Tumango na lang ako sa kanya.

"Wag mo akong tawaging labs. Bakit pala siya nandito?", sabi ko at napataas ang kilay niya tapos nakasimangot siya.

"Wala lang. It is just business, pabayaan na natin siya pero wag kang lumapit sa kanya, kasi delikado siya", sabi niya at naging curious ako sa sinabi niya. Bakit siya delikado?

"Bakit siya delikado?", sabi ko at huminga siya ng malalim bago niya ako sinagot.

"It is about you. Tungkol kung ano ang mangyayari sa Agosto. He is one of our enemies and he thinks that it is convenient to hurt you kaya pinatawag namin siya dito para kausapin. Ayun, hindi naman siya pumayag kaya nagalit kaming dalawa ni Boss", sabi niya at hindi ko napansin na nasa tapat kami ng kwarto naming dalawa.

"Hay, nailagay ako sa panganib. Sabi ko na ba na walang mangyayaring maganda sa akin kapag malapit ako sa'yo", sabi ko at mukhang nasaktan siya dahil nakatingin siya sa akin ng malungkot. Wala akong pake kung masaktan siya.

"Sorry. I didn't mean to. I didn't know that it will come to this. Pero sana maintindihan mo na ginagawa ko ang lahat para maprotektahan ka. I love you Clark, remember that. I will always protect you", sabi niya at nakita ko na naka-boxer lang siya. Ang lalim ng iniisip ko siguro dahil hindi ko namalayan na nagpalit na siya.

"Pero nandyan ka ba all times? Alam ko na hindi kasi nasa trabaho ka", sabi ko at lumapit siya sa akin. Well mukhang kakainin niya ako dahil mukha siyang predator ngayon.

"Then I will teach you how to fight para at least maprotektahan moa ng sarili mo. Both on firearms and hand to hand combat", sabi niya at humiga na siya. Ang hot niya tignan ngayon.

"Come on, matulog na tayo kasi may gagawin pa tayo bukas", sabi niya at humiga ako sa tabi niya. Lumayo ako kasi ayaw ko na may mangyari pa sa akin. May pagka-bastos din itong tao na ito eh. Kapag revealing ang damit ko lagi ako nitong tinitignan at hinahawakan na parang sarili niya. Kagaya noong naglalaro ako ng volleyball, makatingin siya akin parang kakainin na niya ako kaya sinapak ko siya, hahaha.

Matutulog na sana ako nang makaramdam ako ng kamay sa may baywang ko. Tinignan ko at nakita ko na nakahawak siya dun at biglaan niya akong nilapit sa sarili niya. Ramdam ko ang katawan niya sa likod at ang init pa niya. Namumula ako sa ganitong sitwasyon dahil sobrang intimate ang ginagawa niya.

Hindi ko na lang ginising dahil alam ko na pagod ito sa trabaho niya kaninang umaga. To be honest, ang sarap sa pakiramdam sa piling niya. Mga kamay niya na matitigas at malalaki na nakayakap sa aking katawan. Alam ko na paulit-ulit pero ang laki talaga ng pinagbago niya. Sa pisikal, oo, sa ugali niya, parehas pa rin.

Yung ugali niya ay parang bata pa rin. May pagka-energetic. Sumisigaw kahit malapit at saka napansin ko na may pagka-possessive siya dahil grabe kung makatingin sa iba, parang papatayin niya well kaya niya ngayon kaya nakakatakot.

Nakatulog na lang ako nang hindi ko namamalayan dahil malalim ang iniisip ko. Kainis, ang daming mga katanungan na alam ko si Tristan lang ang makakasagot pero why, bakit niya sa akin tinatago? Kung mahal niya ako bakit niya sa akin tinatago? Hay, sana sanabihin na niya kasi naiinis na talaga ako sa kanya ng konti.