The campsite girl

Hoofdstuk 35

Zoey Pov

''Outfit goedgekeurd? Niet te sexy?'' Ik draai een rondje. Mijn leren rokje zwiert sierlijk mee. Derek lacht. '' Jij bent altijd sexy.'' Ik geef Derek een speelse duw. ''Maar ik keur hem goed.'' Derek drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik loop terug de badkamer in en kies nog een lipstick uit. Vandaag was alweer mijn 5e frienddate met Niall. Tijdens een persconferentie heeft Niall alles uitgelegd en sindsdien duikt overal de #Noey weer op. Ik kijk nog een laatste keer in mijn weekendtas of ik alles heb. Jurkje voor vanavond, check. Tandenborstel, check. Pyjama, check. Vanavond was er een benefietconcert. Niall was een van de performers. Ik, als beroemdheid, ja echt waar, mocht ook komen. Dus heb ik hetzelfde hotel geboekt als de jongens. Derek had vandaag een belangrijke vergadering van de raad van artsen die hij niet kon missen. Maar wij vertrouwen elkaar en gaan ieder onze weg. Ik feesten, hij vergaderen. Niall heeft geregeld dat ik vanmiddag op een kermis mag optreden. Ja we zijn aan het werken aan mijn zangcarriere. En Niall is soort van mijn manager geworden. Vraag niet hoe we dat hebben bedacht, maargoed ik moet zingen vanmiddag. Derek ging mee om te kijken maar stond op oproep dus kon ieder moment opgeroepen worden. Hij zal een uurtje later komen gezien manager Niall en ik een soundcheck hebben. Ik heb een playlist gemaakt van 3 liedjes. Ja het is echt een mini optreden. Ja ik ben dood zenuwachtig.

*Toet toet* Dat is Niall! Ik geef Derek een dikke kus en pak mijn tas. Voor de huisdeur sta ik even stil en haal ik diep adem. Hoe meer ik bij Niall ben, hoe meer het voelt als vroeger. Dat maakt me bang en blij tegelijk. Ik doe de deur open en Niall staat nonchalant tegen zijn Range rover. Ik geef hem een knuffel en een kusje op zijn wang. Ik zet mijn zware weekendtas achterin en stap in de auto.

'' Oke babe, zingen.'' Niall zet een playlist aan met de 3 liedjes die ik ga coveren. Verlegen begin ik met zingen. Halverwege het eerste liedje trapt Niall op de rem. ''Weet je wat we gaan doen! Je gaat mijn liedjes zingen!'' Mijn mond valt open. ''Ja mooi niet!'' schreeuw ik. Niall drukt op wat knoppen en daar is this town al. ''Ken je de tekst?'' Ik schud lachend mijn hoofd en zet in. Ik heb Niall nog nooit zo trots gezien. Vervolgens zing ik Slow Hands en Too Much To Ask. Het ging prima. Volgens mij klonk het heel mooi met Nialls stem erdoorheen. '' Ga je het doen? Please? Het betekent heel veel voor mij?'' Ik zucht en denk. Waarom ook niet? Wat heb ik te verliezen?

Aangekomen bij de soundcheck geeft Niall de wijzingen door aan Peter, de organisator. ''Hee, Niall, maar gezien het jouw muziek is, kan je het niet begeleiden?'' Ik raakte steeds meer in paniek. ''Ja doen we! Ik heb mijn gitaar bij. Laat Zoey alvast checken, ik haal mijn gitaar en doen we een doorloop.'' Ik ga zo flauwvallen. Ik moet de muziek van mijn manager gaan zingen onder begeleiding van mijn manager die ook mijn ex is en mijn jeugdliefde en mijn crush. Nog even en mijn hart ontploft.

5 minuten later stonden Niall en ik met een microfoon en gitaar op het nog afgesloten podium. ''Klaar? Ik weet zeker dat je dit kan Zoos.'' Zoos! Dat is lang geleden. Mijn hart maakt een sprongetje. Wacht. Dat kan niet. Dat mag niet. Focus Zoey focus. Ik knik naar Niall. Hij telt af en begint te spelen. Het gaat verassend goed. Na de 3 liedjes vliegt Niall me om mijn nek. Tijdens de iets te lange knuffel zie ik Derek back stage staan. Ik laat los en ren naar hem toe. Ik kus hem. "Vond je het mooi?'' Derek knikt lachend. ''Prachtig dat jullie dat samen deden.'' Ik glunder. Niall komt erbij staan en samen lopen we naar de make up voor de laatste touch up.

'' En dan nu, Zoey Harrison!'' Een luid applaus. Zodra ik een voet op het podium zet wordt dat versterkt door een hoop gegil. Zodra Niall achter mij op komt wordt dit alleen harder. Het gegil zet zich om in kreten. Het duurt even voor ik doorheb wat ze schreeuwen. ''Noey! Noey! Noey!'' Ik bloos meteen. Niall zet in. Na het eerste refrein besef ik mij pas dat Niall mij specifiek deze 3 liedjes heeft laten zingen. Ze gaan allemaal soort van over ons! Over dingen die wij hebben meegemaakt. This town is nog liefelijk, slow hands, tja vul dat zelf maar en maar too much to ask!! Dat is gewoon precies hoe Niall zich nu voelt tegenover mij. En ik denk ik ook. Ik realiseer me nu pas bij iedere zin die ik zing wat hij betekent en hoe dit overkomt. De fans joelen bij iedere zin die ook maar enigszins Noey gerelateerd is. Halverwege slow hands kijk ik opzij en zie ik Derek wild gebaren. Hij moet gaan. Ik geef hem een kushandje en zeg in de microfoon: ''Dat was Derek, hij moet gaan.'' En ik zing mijn liedje af. Voordat Niall inzet voor mijn laatste liedje, too much to ask, zegt hij: ''Dit is een speciaal liedje van mij. En ik voel me zeer vereerd dat Zoey ook deze wilde zingen.'' Ik schud lachend mijn hoofd. De fans joelen na iedere zin. Ik voel mijn hoofd steeds roder worden. Ook omdat ik weet welke zinnen er gaan komen. ''Why is it only you i'm thinking of.'' Niall joelt en de fans gaan uit hun dak. '' cause if I'm being honest I ain't over you yet.'' Ik kijk Niall schuin aan. Hij glundert van oor tot oor. Ik ben stiekem heel blij dat Derek weg moest. Dat hij dit tafereel niet ziet. Halverwege het 2e couplet begint Niall ineens mee te zingen. Verschrikt kijk ik hem aan en hij gebaart dat ik gewoon door moet gaan. ''And oh, love, watch the sun coming up. Don't it feel fucked up we're not in love.'' Tijdens die laatste zin kijken Niall en ik elkaar onbedoelt aan. Ik zie hoe serieus hij dit zingt. Ik zie de emotie in zijn ogen. Ik voel mijn ogen vollopen en bijt op mijn lip. Tijdens het refrein zingt Niall ook halve zinnen mee. De emotie loopt steeds hoger op, ik voel het. Na het muziekstuk wordt het me te veel. Net voor het langzame refrein roept ik door de microfoon: ''Niall, dames en heren.'' En laat hem het refrein zingen. Geen 1 keer wend hij zijn blik af. Hij kijkt me recht aan en zingt zo mijn ziel in. Samen zingen we het lied af. Er klinkt applaus, gejoel en NOEY! Ik vlieg in Nialls armen. '' Ik wist wel dat je je ook zo voelde.'' Fluisterd hij in mijn oor. Ik duw hem speels weg en maak een buiging en ren dan af. Backstage is het een beetje ongemakkelijk maar gelukkig wordt Niall door fans geroepen en gaat hij wat handtekeningen uitdelen. Ik besluit door te lopen naar de kleedkamer. Daar laat ik mij op het bankje vallen. Wat was dit? Wat gebeurde er op het podium? Het was de muziek, de tekst, Niall, de fans. Voel ik mij nog echt zo over hem? Of is dat allemaal door de omstandigheden? Ik ben even helemaal de weg kwijt.