The campsite girl

Hoofdstuk 2,

De volgende ochtend werd ik om 8 uur wakker van het vervelende geluid van de wekker. Met een chagrijnig hoofd draaide ik me nog eens om. Maar ineens drong tot me door waarom de wekker ging. Met een lach sprong ik uit bed en liep naar de kast. Ik trok de meest simpele grijze broek aan, een wit shirt en mijn houthakkers blousse. Die was blauw met donkerrood en wit. Eigenlijk boeide het niet wat ik aandeed maar toch koos ik voor dit. Ik keek in de spiegel en ging met mijn hand door mijn haar. Lou had mijn haren zo licht geverfd dat het blond/grijs was. Ik vond dit wel mooi. Stond wat stoerder. Ik ga met wat gel door mijn haar en knik goedkeurend in de spiegel. Ik raap nog wat spullen bij elkaar en vertrek dan toch maar richting Liam. Ik kan hier wel gaan zitten wachten maar dat heeft ook geen zin.

Ik stopte mijn sleutels in de rangerover en ging op pad. Liam woont aan de andere kant van Londen. We woonden allemaal een beetje verspreid. Gelukkig keken mensen op de straten niet zo in de auto’s. Niemand had door dat dé Niall hier reed. Het was trouwens wel een beetje creepy dat dat voortaan mijn naam was. Natuurlijk, in Engeland komt de naam Niall minder vaak voor maar om mij nu meteen dé Niall te noemen. Er was niks speciaals aan mij. Ik had alleen veel geld en ik ben beroemd. Ik ben ook altijd bang dat mensen daarom vrienden met mij willen zijn.

Zodra ik bij Liam’s huis op de toeter druk verschijnt Sophia in de deuropening. ‘’ Hee Nialler.’’ Ze drukt me een kus op de wang. Er waren best veel haters van Sophia maar zij is echt een van de liefste meiden die ik ken. Ik weet ook zeker dat ze het erg goed met Liam kan vinden. Anders wonen ze ook niet samen in een huis Niall maar toch. Ik kijk naar Liam die Sophia romantisch kust in de deuropening. Ik wou dat ik samen kon wonen. Ik wou dat ik Katy zovaak zag. Maar helaas liepen onze agenda’s compleet langs elkaar af. Met nieuwjaar gingen we wel naar hetzelfde feestje enzovoort maar we moesten wel oppassen voor de media. In het openbaar gedroegen we ons ook echt als alleen vrienden, niet meer. Ik wou dat dat anders was. Ook ik wil iemand mijn liefde geven.

‘’ Hee maat, alles goed?’’ vraagt Liam terwijl hij zijn tas over de stoel naar achter propt. ‘’ Jep.’’

Ik druk op de toeter en we zwaaien allebei nog naar Sophia en rijden dan de straat uit. Op naar het avontuur.

‘’ Hey Nialler, even een ding.’’

Ik kijk Liam aan en beweeg met mijn hoofd.

‘’ What happens in Abbey woods….’’

‘’ STAYS IN ABBEY WOOOOODS!’’ schreeuw ik lachend.

Liam geeft me een High five. Dit word zo leuk. We zingen kei hard met de radio mee. Helaas springt die ineens over naar mijn mobiel. Ik word gebeld.

‘’ Heey Babe.’’ Zeg ik opgewekt.

‘’ Hi, Niall luister. Ashton belt mij net. Hij vraagt waarom jij niet oppakt.’’

‘’ Ohh oke, ik bel hem zo wel terug. Alles goed?’’

‘’ Niall, beloof je dat je me trouw blijft daar.’’

‘’ Maar natuurlijk.’’

Liam kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik weet  niet wat zijn plan was maar….

Ik geef hem lachend een duw.

Katy rond het gesprek snel af. Er kwam niet eens een i love you af.

Er was een ongemakkelijke stilte in de auto. ‘’ Let’s call Ashton.’’ Zeg ik blij.

Liam kruipt weer wat rechter op zijn stoel.

‘’ This is Ashton?’’

‘’ ASHHIIEEEEE!’’ gillen Liam en ik in de microfoon. Calum en Michael zijn er ook en ze roepen allemaal rare dingen. Na 10 minuten gooi ik de telefoon op want we zijn bij de camping.

Abbey Woods staat groot op het bord. We rijden de parkeerplaats op. Helemaal leeg. We moesten ons eerst melden bij de receptie. Liam bood aan om dat te doen. Ik bleef in de auto en al snel kwam Liam terug. Een man op een fiets wachtte op ons bij de slagboom en wees ons de weg. Het waren 2 chalets naast elkaar. We parkeerde de auto erlangs en we beloofden om zo terug te komen naar de receptie. Ik nam het rechterchalet. Het was echt vet luxe. Een eigen douche en groot bed. Ik gooide mijn tas op bed en liep meteen naar Liam. Hij had exact hetzelfde chalet. Chill.

Ik trok Liam van zijn bed af en in onze dikke winterjassen en beanies liepen we over de camping. Alle veldjes waar normaal de tourcaravans staan zijn compleet leeg. De hele camping is leeg. Behalve in de straat rechts van ons. Daar stonden wat auto’s. 3 ofzo. Op ieder leeg veldje stond een speeltoestel. Ik had echt sterk de neiging om te gaan spelen. Toen er een grote touwbrug hing hoog boven de grond hield ik het niet meer en klom ik erin. Liam maakte allemaal rare foto’s van mij. Niemand die ons zag. Niemand die ons hoorde. Niemand die ons herkende. Wat heerlijk.

Toen we dichterbij de receptie kwamen, kwamen we ook het zwembad tegen. Er was een groot zwembad met glijbanen en bubbelbaden. Misschien gingen we dadelijk al zwemmen. Naast het zwembad zat een grote binnenspeeltuin met een cafetaria erbij. Niet veel verder zat nog een winkeltje en een groot cafe ernaast. De receptie lag er tussenin. De hele weg waren we gewoon niemand tegen gekomen. We betaalden de camping baas wat extra geld. Hij verontschuldigde zich voor de aantal vaste gasten die er waren maar die kon hij niet wegsturen. Maar hij beloofde dat wij daar geen last van zouden hebben. Nou prima dan. Ik kon verder niet echt luisteren naar wat de man zei aangezien het compleet lege zwembad achter de deur me aantrok. Het leek wel alsof het mijn naam riep. We gingen dan ook maar snel terug naar het chalet en raapte de zwemspullen bij elkaar. Onze chalets zaten echt maar 3 minuten lopen van alles af. Liam zei dat ik maar alvast moest gaan zwemmen. Hij ging nog eventjes boodschappen doen in het winkeltje. Dat liet ik me geen 2 keer zeggen. Ik rende naar het zwembad, schopte mijn supra’s in het rek en wrong mezelf door de deur. Door mijn ongeduldigheid deed ik deze nauwelijks open dus wrong ik mezelf maar door de kier.

Ik sprong een hokje in en verwisselde snel mijn broek voor een hippe zwembroek. Ik smeet mijn tas in het kluisje, draaide een rondje onder de douche en liep verder naar binnen. Ik keek met open mond rond. Zoveel ruimte alleen voor mezelf. Wauw. Al die glijbanen. Het waren er maar 3 maar toch. De jacuzzi stond te borrelen en voor me lag een groot bad zonder enige beweging. Daar moest verandering in komen. Als een kind rende ik het water in en liet mezelf ondergaan. Ik hield van zwemmen. Het was zo bevrijdend. Ik zwom wat baantjes in het diepe gedeelte maar waagde mezelf toen toch maar voorzichtig aan de glijbanen. Toen ik boven aan de trap stond kwamen er 2 jongetjes binnen. Ik gok dat ze 9/10 jaar waren. Snel renden ze naar de andere glijbanen. Voor jongens was ik niet zo bang. Meestal herkende die mij niet. Ik liet mezelf van de glijbaan roetsjen en keek naar het plafond toen ik door het bad drijfde. Heerlijk dit.

Héérlijk!!