The campsite girl

Epiloog

Vandaag is de grote dag.

Aan papa's arm loop ik naar het altaar.

Niall heeft tranen in zijn ogen.

'' Dan verklaar ik jullie nu meneer en mevrouw Horan! Je mag de bruid kussen.''

Niall pakt mij vast en kust me gepassioneerd.

Muziek klinkt. De openingsdans.

Mijn vader zingt een lied voor mij.
Niall doet dit ook.

Er wordt gefeest.

Er wordt gedanst.

Ik heb ook een verrassing voor Niall.

Ik zet hem in een stoel in het midden van de dansvloer.

'' Jij kan wel mooi een liedje voor mij zingen, meneer Horan. Maar ik kan jou ook verrassen.''

Niall grinnikt nerveus.

'' Wil iedereen met een smartphone dit filmen? Dit is een belangrijk moment dat door iedereen op de wereld gezien mag en moet worden.''

Niall kijkt mij vreemd aan.
Ik straal.

Noah geeft mij een klein pakje aan.

Niall scheurt het papier eraf. Een doosje.

'' Maak maar open.''

Niall tilt de deksel eraf, doet de deksel er terug op en kijkt mij met hopende ogen en open mond aan.

''Echt waar?''

Ik glunder.

''Echt waar!''

Niall haalt de deksel van de doos. Hij pakt de 2 sticks eruit. ''Ze zijn positief! Je bent zwanger?!''

Ik knik huilend van geluk. Niall vliegt me om mijn nek en tilt me op van geluk.

Er klinkt een mix van enthousiasme en gesnik in het publiek.

Ik sus het publiek.

''En dat is nog niet alles. Hoeveel sticks zijn het?''

Nialls mond gaat weer open.

''Een tweeling?!''

Niall valt op zijn knieën en kust mijn buik.

9 maanden later...

Trots sta ik over de box gebogen te kijken naar de baby's.
Een jongen en een meisje.

Niall komt langs me staan en drukt een kus op mijn wang.

''Ik hou van je, my campsite girl.''

\k