The campsite girl

Hoofstuk 40

Alle dagen die volgen besteed ik met Niall. Ik ben Derek helemaal vergeten. Derek mij ook want hij heeft mij niet meer gebeld of geappt. En ik moet zeggen, dat mij dat niets deed. Er was nog niets gebeurt tussen mij en Niall en ik weet ook niet of dat ging gebeuren. Maar ik had ook helemaal niet het idee dat dat überhaupt een behoefte was. Het voelde goed. Het voelde als thuiskomen. Het voelde als Noey. De dagen vlogen voorbij en over 3 dagen ging ik terug naar huis. Niall vertrok 1 dag na mij. Vanochtend waren we weer wezen zwemmen met zijn tweetjes. Het voelt als een droom. Een droom waarvan ik niet wil ontwaken. Zo wil ik leven. Met dit gevoel.

Niall doet de hele dag al geheimzinnig. Hij heeft al gevraagd of ik een mooie outfit bij heb. Ook heb ik hem zien praten met mijn moeder. Ik weet niet wat zijn plan is. De hele middag chillen we op de bank en praten we over vanalles en nog wat. Het is bijna etenstijd. ''Wat gaan we eten Niall?'' Niall grinnikt en geeft geen antwoord. Ik por hem. Geen antwoord, alleen gegrinnik.

'' Ik stel voor dat jij thuis je mooie outfit aan gaat trekken en binnen een uur terug bent.''

Zonder verdere vragen gehoorzaam ik het commando. We gaan ergens eten. Gezellig. Thuis trek ik een leren rokje aan met een mooie top. Ik krul mijn haar en werk mijn make up bij. Als ik de deur uit wil lopen, roept mijn moeder van de bank. Ik loop naar haar toe en ze pakt mijn handen vast. ''Lieve Zoey. Geniet. Geniet van dit moment. Doe wat goed voelt. Volg je hart.'' Ik geef mijn moeder een knuffel.

''Wauw, kon het nog mooier?'' Ik bloos. Niall heeft een skinny aan met een mooie blousse. Dat staat hem altijd mooi vind ik. Samen lopen we naar de poort van de camping waar een taxi staat te wachten. Niall geeft een adres door en we eindigen bij een chic restaurant.

Niall schuift mijn stoel aan voor me, houdt mijn hand vast en schenkt een glas wijn in. Een ware gentleman. We proosten op een mooie avond. Het eten was heerlijk. Ik genoot van deze avond en dit leuke moment van ons tweeën.

Na een heerlijk toetje staat er een andere taxi klaar. Met vragende ogen kijk ik een glunderende Niall aan. Een bioscoopje. Lekker anoniem op het vipbalkon waar niemand ons kon zien. Heerlijk om niet continu bekeken te worden. De film was mooi. Ik lachte Niall uit omdat hij een traantje wegpinkte. Daarmee kon ik mooi mijn eigen tranen weglachen.

Toen er weer een taxi klaarstond en het inmiddels 00:30 was, verwachtte ik dat we naar huis gingen. Niets was minder waar. De taxi zette ons af bij een club. Ik keek Niall aan. Dit was vaak een van de plekken om te vermijden. Niall vertelde mij om te relaxen. Ik vertrouwde hem en ging naar binnen. Het viel inderdaad mee. 1 keer heb ik met iemand gepraat die mij kende. Het was superdruk binnen en heel gezellig. Niall en ik dronken een drankje maar we deden beiden niet te gek met de alcohol. We hadden overigens meer dan genoeg plezier met zijn twee. Daar was geen alcohol voor nodig. Niall moest naar het toilet. Toen ik alleen stond kwam een andere jongen bij mij staan en we maakte een praatje. De jongen begon al snel te flirten maar gelukkig kwam Niall daar al aangelopen. Hij slaat een arm om me heen en we lopen de andere kant op. We beginnen steeds dichter bij elkaar te dansen. We hebben steeds meer plezier. Het wordt steeds intiemer, op een onschuldige manier. Ik sta tegen Niall aan te dansen als diezelfde jongen weer bij ons komt staan. Ik kijk hem raar aan maar hij blijft staan. Ik draai me om en begin nog iets sexyer met Niall te dansen. Dan druipt de jongen af. Niall kijk me met veelzeggende ogen aan. "Meende je dit?'' Ik lach ondeugend en loop dan naar de dj-boot. Ik voel Nialls ogen in mijn rug branden. Met een tevreden lach loop ik terug. ''Wat heb je gedaan?'' vraagt Niall terwijl hij me stevig vastpakt. Ik grinnik. Na 2 liedjes dansen horen we de welbekende *poem poem poem, WOEH* Niall bijt op zijn lip en schudt lachend zijn hoofd. Het is slow hands, maar dan op dansniveau dus 2 keer zo snel. Terwijl ik op het ritme voor Niall dans zing ik de tekst ontdeugend mee. 'Cause i want you bad, yeah i want you baby.'' De avond eindigt om 3:00 als de club dichtgaat. De taxi brengt ons terug. Niall en ik besluiten samen een wandeling over de camping te maken. De woorden van mijn moeder klinken voortduren in mijn hoofd. ''Volg je hart, volg je hart.'' Mijn hart wilde maar 1 ding en dat was Niall. Maar ik heb al een vriendje. Maar ik kon er niet omheen. Ik kon niet gewoon vrienden blijven met Niall. Hij maakte teveel in mij los. Ik hou te veel van hem om gewoon vrienden te zijn. Halverwege pak ik zijn hand vast. Zonder iets te zeggen lopen we hand in hand verder. Vlak voor de caravan blijf ik staan. Ineens realiseer ik mij alles. Ik moet dit opbiechten aan Derek. Over 2 dagen ben ik thuis en dan begint het normale leven weer. Het leven waarin Niall een totaal andere rol speelt dan op deze plek. Het leven waar ik niet van Niall kan houden. Ik stop en sta stil. Ik begin zwaarder te ademen. Niall pakt mij vast. Ik kijk in zijn ogen. Ik hoef niets te zeggen. "Ik weet het. Over 2 dagen is dit weer allemaal verdwenen. Waarom kan het daar zo moeilijk zijn terwijl het hier zo eenvoudig lijkt. Waarom kunnen we daar niet samen zijn? Want dat is wat ik wil Zoos. Samen, voor altijd.''

De woorden raken mij recht in mijn ziel en uit een reflex kus ik hem. Ik schrik van mijn actie en deins meteen terug. Ik zie dat Niall verward en gekwetst is. Hij meent dit echt, net zoals ik. Hoe kan ik-, hoe moet ik-, hoe doe ik-. Meer tijd om te denken heb ik niet want mijn lippen bevinden zich weer op die van Niall en de kus eindigt in een gepassioneerde zoen. ''Slaap lekker Zoey.'' Ik loop aan richting mijn caravan. ''Niall wacht! Mijn sleutel ligt nog bij jou.'' Ik loop mee naar Niall. Ik loop achter hem naar binnen en pak mijn sleutel. Ik draai me om en dan bevries ik. Ik kijk naar Niall die met zijn handen in zijn haar naar buiten kijkt. Als hij omdraait en ik in zijn rood doorlopen ogen kijk weet ik het. Ik gooi mijn sleutel op de tafel, mijn jas hang ik aan de kapstok en loop op Niall af. ''Zoey wat-.'' Ik duw hem op de bank. Ik klim op zijn schoot en begin hem te zoenen. Kledingstukken vliegen in het rond. Het is maar goed dat de gordijnen dicht waren.
We eindigen in bed, in elkaars armen. Hoe kan het dat we keer op keer hier eindigen. Waarom blijf ik vreemdgaan. Waarom blijf ik vallen voor deze jongen. Dit moet iets betekenen. Verder komen mijn gedachten niet.

S 'middags word ik wakker naast Niall. Rond half 4 besluit ik naar huis te gaan. Mama zal wel denken. Ik ben goed en wel thuis en zit met mama op de bank. Dan klinkt er een luid geklop. Mama en ik kijken elkaar vreemd aan. Ik sta op en loop naar de deur. Wie kan dat nou zijn?

Ik open de deur en schrik.

Mijn mond valt open en mijn hart stopt voor 1 seconde.

''Heey Zoey.''