The campsite girl

Hoofdstuk 6,

Ik was helemaal de weg kwijt. Maar waarom? Ik had al een vriendin. Ik kon haar niet leuk vinden. En trouwens, ik wist verder helemaal niks van haar.

Maar toch hield ze me bezig. Ze bleef rondjes lopen in mijn hoofd. De hele ochtend, de hele middag, de hele avond.

Liam ging tevergeefs ’s middags weer naar het winkeltje. Ik wou met hem meelopen. We hoopten het meisje van Liam weer te vinden maar helaas. Nu konden we in ieder geval wel alles kopen wat we nodig hadden. Zoals de dag ervoor besloten we weer te gaan zwemmen. Al snel vergaten we alle meisjes en hadden we dikke pret met zijn tweeen. We gingen met onze billen bloot van de glijbaan waardoor we superhard gingen, we maakten bommetjes in het bubbelbad en zongen luidskeels onze eigen liedjes. Deze avond kookte Liam. Ik lag op zijn bank droog naar de tv te kijken. Ik rekte mezelf wat uit en zag iemand door de raam kijken. Snel keek ik nogeens. Ik zag een lange blonde vlecht de hoek om schieten. Ik deed de gordijnen maar dicht. Liam had spagetti gemaakt. Het smaakte opzich redelijk. We besloten toch nog wel om een ijsje te halen in het restaurant.  We gingen langs elkaar aan de bruine bar zitten. Het duurde 10 minuten voordat er eindelijk iemand kwam. Ik bestelde een dame blanche zoals altijd. Liam koos daar ook voor. Ook bestelde we een biertje, dat hadden we wel verdient.

---------------------------------------------------------------------------------

‘’ Zoey kom hier!’’

Ik werd de keuken ingetrokken door Elise. Omdat ik hier al zolang kwam kende ik het personeel dn mocht ik ook overal komen.

Elise vertelde haar weer over haar hele drama met de baas. Elise had een soort van eenmalige affaire gehad met de zoon van de baas. Nu heeft ze een hoop drama enzo. Arme meid.

Ik sprong op het blok naast de afwasbak. Ik wiebelde met mijn benen terwijl  ik naar Elise keek die 2 ijsjes klaarmaakte. Ze verontschuldigde zich toen ze de ijsjes ging wegbrengen. Ik bleef gehoorzaam in de keuken zitten. Iedere 5 minuten moest Elise even terug om te checken of alles in orde was.

‘’ Ken jij een blonde jongen van ongeveer 20?’’

Ik spring van het blok af.

‘’ Hoezo?’’

‘’ Die 2 mannen die hier binnen zijn hebben het over jou.’’

Ik ga op mijn tenen staan en kijk door het raampje. Snel duw ik Elise aan de kant.

‘’ Dat zijn Niall en Liam sukkel!’’ sis ik.

‘’ Ga hoi zeggen dan?’’

‘’ Nee je snapt het niet. Klop op de deur als ze naar huis gaan. Ik ga ze achtervolgen. ‘’

Elise keek me raar aan maar sloot zich aan bij mijn plannetje.
In spanning wachtte ik af.  Al snel klopte Elise op de deur. Ik schud met mijn handen als een soort van zenuwtik en fatsoeneer mijn vlecht. Ik veeg de lipstick onder mijn lip weg en loop dan zachtjes uit de keuken. De jongens lopen net de hoek om snel sprint ik naar buiten en loop ik naar de hoek. Nu kan ik eindelijk zien waar ze verblijven. Ik had straks nog heel even gekeken maar toen moest ik snel wegrennen.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik kijk achter me. Ik zweer, ik hoorde voetstappen. Ik zou me wel vergissen.

Door het donker lopen we verder. Weer kijk ik achter me.  Ik wist het zeker.

‘’ Niall, alles oke?’’

Ik knik.  ‘’ Ik hoor voetstappen, jij ook?’’

Liam geeft me lachend een duw. Oke, dan niet.

Paranoide blijf ik achter me kijken. In mijn chalet deed ik dan ook de deur op slot. Dat doe ik normaal nooit. Ook deed ik alle gordijnen dicht. Terwijl ik uit het raam stond te kijken schrok ik me dood. Er werd kei hard op de deur geklop. Voorzichtig leg ik mijn hand op de klink.

‘’ Hallo?’’

‘’ Niall? Ik ben het. ’’

‘’ Zoey!’’ zei ik terwijl ik de deur opentrok.

Zoey glimlachte voorzichtig.

‘’ Kom binnen.’’ Ik zag  dat haar ogen groot werden en voorzichtig liep ze naar binnen. Ze trok haar schoenen uit. 2 verschillende sokken. Dat heb ik ook altijd. Ik schudde lachend mijn hoofd terwijl ze beschaamd naar haar sokken keek.

Ik ga op de bank zitten en klop op de bank. Ik kijk hoe Zoey zenuwachtig met haar voeten tikt maar dan toch langzaam naar me toe komt. Ze draagt een grijze skinny met daarboven een zwart simpel shirt. Ze draagt haar geruite blousse open en haar haar zit in een zijvlecht. Ze heeft prachtig lang haar. De vlecht komt al bijna tot aan haar middel.

Voorzichtig komt ze langs me zitten. Wel een stukje van me vandaan. Ik leg mijn knie op de bank en draai me naar haar.

‘’ Zoooo Zoey. Vertel me eens wat over jezelf.’’

Zoey studeert aan de hotelschool en vind bijna alles leuk. Ze verteld dat haar vrienden haar als raar omschrijven en dat ze bijna alles wel grappig vind. Klinkt me bekent in de oren.

‘’ Wat zullen we gaan doen?’’

Zoey haalt haar schouders op.

‘’ Zal ik de tv maar aanzetten?’’

Haar haartjes voor op haar hoofd  bewegen mee als ze met haar hoofd knikt.

Ik zap wat over de kanalen in de hoop dat Zoey zegt wat ze wilt kijken. Als ik bij de tvshow kom waar hamburgers mensen zijn klopt Zoey enthousiast op de bank.

‘’ Oeh, oeh, laat dit opstaan. Dit is grappig!’’

Met een schuine lach kijk ik naar Zoey. Zo zou ik ook reageren. En ook dit is een van mijn lievelingsshows. Het duurt dan ook niet lang voordat Zoey en ik lachend op de grond zitten. Blijkbaar zit ook Zoey liever op de grond als op de bank. Ik merk dat ze helemaal zichzelf is. Lachend vertellen we elkaar rare gebeurtenissen. Zoey kan bijna niet normaal praten als ze lacht en iedere zin word onderbroken door een lach waardoor ik alleen maar harder begin te lachen. Precies zo gaat het als ik iets probeer te vertellen.

‘’ Niall, Niall stop.’’ Ze legt haar hand op mijn schouder en haalt diep adem.

‘’ Ik krijg geen lucht meer man met die rare verhalen.’’

Ik kijk haar aan. Iets te lang.

Ik voel de spanning opbouwen. We kijken elkaar stil aan.

KLOP KLOP!