The campsite girl

Hoofdstuk 39

Zoey Pov.

De volgende ochtend word ik wakker op de camping. Ik had gisteren fijn met mama gepraat. Ik liep in mijn joggingbroek en trui de slaapkamer uit. Nee, nog niemand was op. Fijn. Dan ga ik even lekker zwemmen. Ik sjok naar het zwembad en trek wat baantjes. Er was niemand. Heerlijk. Het is wel even raar. Hier begon alles met Niall. Ik duik onderwater en zwem nog een baantje.
Na een uurtje ga ik terug naar huis. Ik kleed me aan en ga een rondje over de camping lopen. Alles is zo koud en stil.

Niall pov.

Met een sleutel loop ik het terrein op. Ik was al vaker geweest dus ik wist de weg. Ik draai de deur van het slot en open de deur. Met een glimlach kijk ik naar binnen. Yep, hetzelfde als de vorige keer. Ik pak mijn spullen uit en besluit een rondje over het terrein te lopen. Het is koud en stil.

Zoey Pov

Op mijn terugweg kom ik de campingbaas tegen. We maken een praatje als ik vraag of er deze week nog gasten worden verwacht schudt hij zijn hoofd. ''Helaas niet Zoey. Ik had het ook liever anders gezien.'' Ik bedank hem en vervolg mijn weg naar huis. Daar staat het eten al klaar.

Niall Pov

Alle lampen zijn overal uit. Het is stil en verlaten. Vreemd. Ik had hier toch iemand verwacht. Onderweg kom ik de baas van het terrein tegen. Hij verzekert me dat niemand van mijn aanwezigheid weet en niemand me lastigvalt. Typisch.

Zoey Pov

Ik schiet bij Elise de keuken binnen. Ik heb haar al zolang niet gezien en we hebben echt wat bij te praten. Ik vertel haar alles. Over Niall, over Derek, over mijn moeder. Dan gaat de bel van de bar. Elise gaat kijken. Ik blijf lekker hier zitten. Elise handelt de bestelling en komt terug. Ze doet wat raar. Dat valt me direct op. En ze ziet wit. Alsof ze een geest heeft gezien. Als ik vraag wat er is reageert ze wat raar. ''Ja Zoey, ik denk, haha, dat Niall, eumh, hier is.'' WAT! Ik schiet omhoog en loop naar het keukenraampje. Blond haar check, een jongen check, zijn ogen.... Nee. Hij is het niet. Mijn hartslag zakt enorm. Van opluchting of van teleurstelling dat is mij niet helemaal duidelijk. Ik klets nog even met Elise en na een half uurtje ga ik naar huis. Naar bed.

Niall Pov

Ik besluit nog een ijsje te halen onder het mom van treat yourself. Ik loop het bruine café binnen en ga aan de bar zitten. Een meisje komt tevoorschijn. Ik bestel een dame blanche. Ik grinnik in mijzelf. Alles is hetzelfde als de vorige keer. Hetzelfde barmeisje, dezelfde kruk, hetzelfde ijsje. Na mijn ijsje ga ik weer naar huis.

Zoey Pov

Ik ben weer optijd wakker. Ik ga lekker weer zwemmen. Heerlijk het zwembad voor mij alleen. Ik duik erin en begin te zwemmen. Na een baantje of 10 schrik ik. *klap* het geluid van een kleedhokje dat open gaat. Ik dacht dat er niemand zou zijn. Ik zwem de andere kant op, weg van de deur. Zodra ik de deur open hoor gaan duik ik onderwater. Waarom ik dat deed? Geen idee. Aan de golven van het water voel ik dat er iemand in is gesprongen. Onderwater draai ik mij om en zwem ik terug. Ik kom bovenwater. Ik zie een hoofd van onder het wateroppervlak mij naderen. Langzaam komt het hoofd omhoog. Oh. Mijn. God. Mijn mond valt open.

Niall Pov

''NIALL!" Oh. Mijn. God. Het was haar. Het was de enige echte. De enige echte Zoey. Ik weet even niet goed wat ik moet zeggen. Ik stamel wat. Zoey weet zich ook geen houding te geven. Ze kijkt om haar heen, op zoek naar wat houvast. Op zoek naar wat te doen. Ik zoek mee want ik weet het ook niet. Oke. Misschien was het heel naïef om te denken dat ik Zoey hier nooit tegen zou kunnen komen. Maar dit had ik niet verwacht. De seconden lijken uren te duren maar na een paar tellen geeft Zoey me toch een knuffel. Ze klemt haar benen om me heen en brengt alleen maar ''oh mijn god.'' uit. Ik breng mijn hand naar haar hoofd en wil door haar haar gaan. Ik was alleen vergeten dat dat nat was dus ik zat meteen vast. Maar dat verstoorde de knuffel niet. ''Maar Niall, wat doe je hier?'' ''Ik wilde er tussenuit. Niet nagedacht dat jij hier zou zijn. Waar is Derek.'' Ik zie dat haar gezicht sip wordt. Oh oh, geen goede zet. ''Leg ik later wel uit.'' Ik knik. Wauw. Zoey. Hier. Om me heen.

Zoey Pov

Wauw. Net als ik op het punt ben dat ik over hem heen ben, staat hij weer voor me. Alsof het zo moest zijn. Misschien moest het wel zo zijn.

Niall en ik zijn inmiddels omgekleed en lopen naar zijn caravan. Eenmaal op zijn bank is het punt bereikt. Ik moet hem vertellen over mijn moeder. Hij ziet dat ik het moeilijk heb. Hij pakt mijn hand. En dat is het. Ik breek weer. In tranen vertel ik over Derek en mij, dat hij steeds minder tijd heeft. Over mijn twijfels over hem. Over mijn moeder die ziek is. Niall wordt er stil van. Ik moet toegeven dat het heel lekker is om mijn hart aan hem te luchten. Ik moet wel toegeven dat ik mij zwak voel dat ik weer voor hem bezwijk. Weer Niall. Weer mijn hart dat op hol slaat. Na wat getroost vraagt Niall of hij misschien mee mag naar mijn moeder. Ik besluit het gewoon te doen. Wij lopen naar mijn caravan. ''Mam... Ik ben iemand tegen gekomen, alweer.'' Zeg ik met een nerveuze lach. Niall loopt de kamer binnen en mijn moeder begint te stralen. ''Niall!'' zegt ze opgewekt. Niall loopt op haar af en geeft haar 3 kussen. Ik bekijk het tafereel. Niall gaat langs mijn moeder zitten en ze kletsen wat bij. Na een uur zegt Niall dat hij even een belangrijk telefoontje moet plegen. We spreken af over 30 minuten bij hem. Zodra hij de deur uit is zegt mijn moeder: ''Dump Derek.'' Ik kijk haar raar aan. ''Ja Zoey. Derek is ook knap, succesvol en een gentleman. Maar de twinkeling die Niall jou in je ogen geeft, is met geen enkel succes te kopen. Ik wil dat je gelukkig bent. En in mijn ogen ben je dat het meest bij Niall. Het is nooit te laat om te kiezen.'' Ik geef haar een kus. Ik fris mij op en ga naar Niall. We chillen wat in zijn caravan en dan is het tijd om te slapen. Ik geef hem een knuffel. ''Goodnight, my gorgeous campsite girl.'' Ik bloos en loop in het donker naar huis.