The campsite girl

Hoofdstuk 31,

‘’ Zoey? Wat doe jij hier?’’

Noah opent de deur en zonder iets te zeggen leg ik huilend mijn hoofd op haar schouder.

Verbaasd slaat ze haar armen om me heen en wrijft over mijn rug.
Ik huil zonder geluid. Ik huil alleen maar tranen.

Noah trekt me los van haar, met veel moeite uiteraard, en sluit de deur. Ze pakt mijn hand en sleept me mee naar de bank. Als een zoutzak laat ik me vallen.

Noah legt haar hand op mijn knie.

‘’ Wat is er gebeurt Zoos?’’

Snikkend hap ik naar adem.

‘’ niall… Ik…. Katy.. Feest. We waren daar en….’’

Ik kan alleen maar huilen. Noah staat op en haalt een glas water. Ik neem een flinke slok.

Ik haal diep adem en vertel dan alles aan een stuk door. Als ik klaar ben laat ik mezelf van de bank glijden.
Noah glijdt zonder geluid achter me aan.

Ik leg mijn hoofd op haar schouder.

‘’ Je kan toch nog terug Zoey?’’

Ik grinnik in mezelf.

‘’ Nee, nee dat kan niet.’’

Die eer hield ik aan mezelf. Dit was nu al de zoveelste keer dat dit gebeurde. Ik kan het niet meer langer. Helaas.

Niall Pov.

Woest sla ik om mij heen. Hier een vaas, daar een beeld.

Scheldend en tierend loop ik door het appartement.

In de keuken pak ik het briefje en ga ik tegen het keukenblok aan op de grond zitten.

Terwijl mijn ogen zich volstromen met tranen, druk ik de brief tegen mijn hart.

‘’ Kom terug Zoos. Kom terug.’’

Helaas kwam ze niet terug. We waren nu al 3 maanden verder.

Het was officieel uit. Het fandom was in shock. #ripNoey was trending.

Ik kon er niets meer aan doen. Zoey is uit mijn leven gelopen. Ik krijg haar niet meer terug. Ik weet niet hoe.

Ik had me er een beetje bij neergelegd en ik had alles weer goedgemaakt met Katy.

Ik rolde op mijn zij en ging met mijn vingers door haar zwarte krullen.

Ik trok haar tegen me aan en snoof haar heerlijke geur op.

‘’ I love you Katy.’’ Fluister ik in haar haar.

Zoey pov.

3 maanden lang zijn mijn vriendinnen nu al bezig met het regelen van allemaal dates. Maar niks komt in de buurt van Niall. Niks.

Niemand.

Vandaag gingen we weer eens ouderwets gezellig shoppen.

En je weet wat een shopdag nodig heeft. Inderdaad. Koffie.

Je begint je shopdag bij de starbucks.

Noah bestelde een chai tea. Ik nam een latte.

‘’ Welke naam mag ik erop zetten?’’

‘’ Zoey.’’ Zei ik met een lach.

‘’ Zoey.’’ Zegt een stem dromerig.

Ik draai me om. Een lange man met zwart golvend haar dat perfect zat keek me aan.

‘’ Mooie naam.’’ Zegt hij nogeens.

Ik begin helemaal te blozen.

‘’ Dankjewel.’’

‘’ Welke naam kan ik erop zetten?’’

De man draait zich naar het meisje achter de kassa.

‘’ Derek.’’ Zei hij.

Dit was mijn kans.

‘’ Derek dus.’’

De man lacht. Zijn witte tanden komen perfect tevoorschijn.

‘’ Zoey?’’

Ik loop naar de afhaalhoek en neem mijn koffie mee naar het tafeltje waar Noah zit.

‘’ Wie is dat?’’

‘’ Derek.’’ Zeg ik dromerig.

Noah kletst over alles wat ze wilt gaan kopen. Ik uhu alleen maar.

Als ook Derek gaat zitten draai ik mijzelf terug naar Noah. Ik praat met haar over wat ik wil kopen. Dat ik eigenlijk niet echt een plan heb.
Ik blijf kijken naar Derek.

Hij ziet dat ik kijk. Snel kijk ik weg.

Hij staat op.

Shit shit Zoey doe normaal.
Als ik nog eens kijk is hij al weg.

Ineens voel ik een hand op mijn schouder.

‘’ Zoey?’’

Snel kijk ik naar de hand op mijn schouder.

‘’ Je had dit laten vallen.’’

Hij schuift een briefje onder mijn koffie.
Dromerig blijf ik hem aankijken.

Hij geeft me een knipoog en loopt dan weg. Ik blijf hem nakijken.

Zodra hij uit zicht is open ik het briefje.
Een lach verschijnt op mijn gezicht.

‘’Derek Shepherd.’’ Fluister ik terwijl ik met het briefje wapper waar zijn nummer opstaat.