Yavaş yavaş ölüyorum

Aradan geçen 1 sene nin yarısı

Selamün aleyküm

Sandelyede oturuyordum, gözlerim bağlanmış, kafam hafif öne eğik ellerim ise arkamdan bağlıydı. Yavaş yavaş başımı yukarı kaldırıyorum kimsenin sesini duyamıyordum, sanki kimse yoktu burda. Kısa bir bekleyişten sonra bir ayak sesi duyuyordum, yavaş yavaş biri yanıma geliyor ve ellerimi çözüyordu, aniden ayağı fırladım. Gözlerimi açar açmaz karşımda bir kız vardı. Gözlerim bulanık görüyordu kim olduğunu göremiyordum. Gözlerim kendine geldiğinde karşımdakinin maya olduğunu gördüm ben şaşkınlık içerisinde ona bakarken o gülerek...

"Şiştt sessiz ol gidelim burdan."Dedi yüzü gülümsüyordu ama gözlerinde korku vardı.

"Allah'ın delisi Senin ne işin var burda! Nasıl buldun beni?" Dedim şaşkın bir ifadeyle

"Sayın pembe pijama giyen adam burda mı konuşmak istersin yoksa gitmekmi?" Dedi kaşlarını çatarak

"Düşündüm de burda durup konuşmanın bir anlamı yok kaçalım." Dedim gülümseyerek

Bir anda etrafımızı silahlı insanlar sardı Maya korkmaya başlamıştı, yüzünde peçe olan bir kadın bize doğrdu geliyordu 1.60 boyunda zayıf birisiydi üstünde siyah çarşaf yüzünde peçe vardı. Bir an o mu diye düşündüm ama o olamazdı herhalde bana yaklaşıyordu. İçimde garip bir oluştu nasıl bir his bilmiyorum ama hem korku hem heyecan gerilmeye başladım. Bana yaklaşıyordu aramızda üç metre kalmıştı durdu gözlerime bakıyordu sanki sanki yanına çağırıyordu, onun durduğu yer karanlıktı tam göremiyordum gözlerini. Geri döndü ve ilerlemeye başladı yavaş adımlarala peşinden gitmeye başladım maya elimden tuttu.

"Gitme korkuyorum." Dedi titreyen bir sesle

"Korkma hiç bir şey olmayacak burda bekle.." dedim kendimden emin bir şekilde

Aklımda tek bir soru vardı acaba o olabilirmi bu peçeli bayan Gülçin olabilirmi ben. Ben bilmiyorum derin bir nefes çekerek ilerlemeye başladım. Kimseden ses çıkmıyordu ben ilerledikçe herkes silahını maya'nin üzerinden çekiyordu, bütün silahlar bana doğrultulmuştu biraz ilerledikten sonra arkamı döndüm maya meraklı gözlerle bana bakıyordu üstünde kot pantolon ve beyaz tişört ve siyah deri ceket vardı. İlerlemeye devam ettim uzaklaştım biraz peçeli bayan durdu ona yaklaşmak istedim ama peçeli bayan durmam için işaret verdi. Aramızda dört metre vardı sanırım önüme bir dosya fırlattı ve bir kadın gölgeler içinde durmuş bana bakıyordu gölgede duran kadın konuşmaya başladı...

"Ne işin var hala burda. Senin görevinin başında olman gerekmiyor mu!" Kızgın yankılanan sesiyle

"Görevimin başında olmam gerekiyor ama kimlere çalışacağım hakkında bilgi verilmedi bana." Kendinden emin bir sesle

"Kudüsdeki ajanlar hakkında bilgi verilemez heleki senin gibi bir beceriksize asla daha ilk görevini eline yüzüne bulaştırdın"sinirli bir ses tonu vardı

"Ben ilk görevimi başarıyla yaptım"kaşlarımı kaldırarak

"AA nasıl bir başarıymış bu kendine iki kurşun sıktırarakmı yada peşinde olduğun kişi nin yurt dışına kaçmasına sebeb olarak mı"

"Biricisi yurt dışına kimse kaçmadı peşinde olduğum kişi şuan benim tutsağım ve o iki kurşunu yemeseydim şuan burda benimle konuşuyor olmazdın" Umursamaz bir tavırla dedim

"Nasıl yani"dedi şaşkın bir ifadeyle

"Benim planım tuttu niyetim adamın uçağa binmesiydi başka türlü onu ele geçiremezdim bende onun peşinde olduğumuzu ona gösterdim kaçmak için uçağa bindiğinde onu esir aldım şuan herkes onu saklanıyor biliyor ama o benim elimde tutsak....

"Neden onu bize vermedin neden kendini öldürmeye çalıştın "

"Bana atış eden benim arkadaşım dı zaza murad önceden her şeyi planlamıştık beni esir aldıklarında zaza beni koruyacaktı ama planımın bazı yerlerini değiştirmek zorunda kaldım risk aldım" Dedim üzgün bir bakışla

"Peki benden ne istiyorsun işte karşındayım" dedi

"Kudüs teki ajanların listesi lazım bana hepsinin ismi adresi lazım bana ne iş yaptıklarını bilmem lazım" dedim.

"Olmaz imkansız bir şey istiyorsun benden boşuna ölüm döşeğine düştün"

"Hiç birşey imkansız değildir planların için o listeye ihtiyacım var lütfen efendim"

Peçeli bayan bir dosya daha önüme atarak arkasını döndü ve gitti silahlar hala üzerime doğrultulmuş tu sıraylan depodan dışarıya çıktılar. Ben sadece bir tebessüm ettim ve mayanın yanına doğru ilerledim o hala orda bekliyordu yanına gittiğimde...

"Şimdi ne oldu ben hiç bişey anlamadım"dedi

"Boş ver ben istediğimi aldım"dedim

Ve dopenun kapısına doğru ilerledim
Peşimden koşturarak yanıma geldi hızlı adımlarla yürüyorduk. Hiç durmadan konuşuyordu...

"Sen kimsin? onlar kim? neden kaçırdılar seni? Ve neden bıraktılar? Şuan nereye gidiyoruz?

"Deli kız bana biraz müsade edermisin lütfen düşünmeme izin ver"

"Tamam şuan nereye gidiyoruz"

"Sizin ev tehlikeli artık bi süre bizim evde kalacaksın"dedim

Yol boyunca hiç susmadı deli kız taki bizim evin önüne gelene kadar apartmandan yukarı çıktık maya tedirgindi. Bense aileme olan öfkem ve Gülçinr olan nedretim yüzünden sinirli ve tedirgindim kapıyı iki kere kapıyı tıklattım kimse açmadı bir daha tıklatmak için kapıya doğru eğildim o an kapı açıldı karşımda
O vardı Gülçin vardı bacaklarım titremeye başladı göz göze geldik benim kalbim ha durdu ha duracak...Gülçin diye inleyen kalbim param parça oldu şuan karşımda şaşkın bir şekilde geriye çekilerek içeriye girmemiz için buyrun dedi hiç ses etmeden içeriye girdim maya hala bekliyordu kapıda...

Recep: deli kız içeriye gelmek için davetiye mi bekliyorsun

Maya:yani bi gel deseydin fena olmazdı

Gülçin:sen recep'e bakma sen gel içeriye

Maya:teşekkür ederim

Evdeki herkes salona toplandı annem abim babam ablam herkes bize bakıyordu maya şaşkın bir ifadeyle kafasıyla slm verdi herkese ben odamın kapısını açarak maya odaya geç dedim. Maya odaya geçtiğinde bende odaya geçtiğinde ben mutfağa gittim dalabı karıştırarak kahvaltı hazırlamaya başladım evdeki herkes mutfağa toplandı Gülçin hariç

Annem"kim o kız"

Ben daha ağzımı açmadan maya odadan çıktı güler yüzlü bir şekilde anneme bakarak...

Maya"efendim recep bi kaza yaptı hastanede kalamak istemediği için baş hekimim onu kontrol etmem için beni görevlendirdi...

Annem panik içinde nasıl oldu? ne zaman oldu? neden haberimiz yok? diye telaş içindeydi Hakan abim se"alıştık artık çok sıradan geliyo bunlar"dedi Maya kahkaha attı benim se hiç yüzüm gülmüyor sadece düşünceli ve öfke doluyum annem Maya yı aldı ve büyük salona geçti bu nim asık suratımdan dolayı sıraylan hepsi salona gitti ben kahvaltı hazırlıyorum Maya ya ve bana sıra yumurta yapmaya geldi yumurtaları kırarken bütün öfkemi sanki yumurtadan çıkartıyormuş gibi yumurtaları kırmaya başladım. O sırada Gülçin geldi mutfağa etrafa bakındı kimsenin olmadığından emin olunca...

"Kaç gündür eve gelmiyosun evdekiler çok endişelendi senin için"

"Sevgili nişanlının da dediği gibi artık sıradan şeyler bunlar kimse merak etmez beni"

Gözlerindeki ifadeyi gördüm ailem değil beni merak eden tek kişi oydu ama benim kalbimi yerinden sökende oydu benim bütün kemiklerime sızan onun aşkıydı benim bütün kemiklerimi kıran da oydu...

Arkadaşlar hepinizden özür dilerim çok geç yazdım bu bölümü yarısını düzeltim ama bazı yerlerinde yazım yanlışları olabilir k. B Allaha emanet olun