Yavaş yavaş ölüyorum

anlaşma

"Peki seninle bir anlaşma yapmak istiyorum ölmene gönlüm razı değil "

"Nasıl bir anlaşma bu. Karımı kaçırdınız abimi kaçırdımız beni ifşa ettiniz hayatta kalman için hiç bir sebeb yok benim açımdan seni bulup öldürmekten başka seçeneğim yok gibi"

"Sen çokmu film izledin yoksa,çok mu güçlü olduğunu sanıyosun.kabul edeceksin çünkü borçlu kalmak sana yakışmaz"dedi dudaklarını bükerek

"Ne borcu "dedim meraklı gözlerle

" karını ve abini sana veriyorum. bu durum da bana borçlu oluyorsun"dedi gülerek

susmak zorunda kaldım ben ne diyeceğimi bilemedim. çaresiz kaldığımı düşünüyordu adamlarına seslenerek çözün misafirlerimizi dedi.kısa boylu beyaz tşörtlü ve kır saçlı biri abimi ve maya yı çözdü ben hiç ağzımı bile açmadan MAYA NIN YANINA gittim .ve koluna girdim çok güçsüz düşmüştü mayam,bana güç veren kadınımı güçsüz bırakan şerefsiz karşımda duruyor du.ve ben hiç bir şey yapamıyordum...Abim güçlüydü ayakta durabiliyor du evin kapısına doğru yürüdük kapıyı açtığım da arkamdan bana seslenerek   ( hala yüzünü göstermeyecek misin?)   "Arkamı dönüp"   (yüzümü görmene gerek yok gözlerim de ki öfkeyle tanıyacaksın   beni.)   Merdivenleri  zar zor indi maya arabaya yaklaştığımız da kısık ve titreyen sesiyle (  özür dilerim...özür dilerim )  sadece yutkundum içimdeki acı ve korku konuşmama izin vermemişti...mayayı arka kolduğa oturtum abim  ön kolduğa oturdu  arabayı çalıştırdığım  da sedece arabanın gürültüsü vardı aldığımız sesleri bile duymakta zorlanıyordum.

( keşke gitseydim de seni zor durum da bırakmasaydım...)
Sözünü keserek

( Eğer gitseydin seni geri getirmek için elimden geleni yapardım...bensiz hiç bir yere gidemezsin sen ben ve doğacak çoçuğumuz hiç ayrılmayacağız )

Durakladı bir den yüzündeki şaşkınlığı göre biliyordum

(Sen nasıl,ne zaman öğrendin ?)

hiç cevap bile vermedim tenha yollardan gidiyordum  o an takılı olan gizli kullaklığımdan Amine sesini duydum ( Görev tamamlandı peşindekileri paketleyip gizli yere gel. )

Anlatım Amine de:
Bir saat önce = sokaka lambasının altında bekliyorum recep önümden hızla geçip gitti...kısa bir süre bekledikten sonra oparasyon timi arabasıyla beni almak için sokak lambasının önünde durdu ön kapıyı açarak ön koltuğa oturdum. Arka koltukta ise 8 tane kudus muhafız askeri vardı...telefomumu elime alarak avcıyı aradım.

"efendim "dedi kibar sesiyle

"nerdesin avcı " diye çıktı sesim sert bi şekilde

"malum adrese gidiyorum şuan "

"RKA nın ne yapacağını bilmiyoruz eğer çatışırsa saldırıya geçeriz.eğer çatışmazsa ne yapacağımızı bize işaret edecek beklemede kal..."

" peşinde olduğumuz adamlar kim bilgi edine bildik mi efendim " dedi sorgulayan sesiyle

"hayır uğraşıyoruz şuan."

sonunda binanın önüne gelmiştik ,hiç vakit kaybetmeden avcının mevzilendiği binanın içine girdik çatı katına kadar sesizce çıktık...çatı katında ayak sesleri duyuyorduk çatıya çıktığımızda avcının başında silah dayalıydı  susturucu takılı silahımla bir el ateş ederek şahsı etkisiz hale getirdim  RKA 'nın  taktığı kulaklık sayesinde RKA ya seslenerek   "beni duyuyorsan 2 kere öksür " dedim
adamlardan birinin RKA' yla konuşmasını dinledim bütün dikkatimi vererek.

"seninle bir anlaşma yapmak istiyorum "dedi yumuşak ses tonuyla

RKA o sırada iki kere öksürdü

telsizden kısık sesle "RKA burda ters giden birşeyler var tuzak olabilir sakinliğini koru " dedim

bi süre geçtikten sonra RKA ve ailesi evden çıkmış arabalarına binmişti
araç uzaklaştığında arkalarından biri onları takip etmeye başladı...

bi süre geçtikten sonra RKA ya seslenerek "peşinizden gelenler var sesiz bi yerde infaz et onları" kulaklığı çıkatıp fırlattığını anladım kulaklığın çıkardığı cızırtıdan dolayı...

ANLATIM RECEP'TE: Orman yoluna saptığımda durdum abime dönerek "Maya'ya göz kulak ol geliyorum hemen" diyerek aractan indim
beni takip eden araç  beni fark edince geri geri arabayı sürmeye başladı silağımı çıkartıp ateş etmeye  başladım ne yazık ki kimseyi vuramadım adamlar kaçtılar...hiç bişey yokmuş gibi  yavaş ve sakin adımlarla geri dönüp arabaya doğru yürümeye başladım .ben eskiden böyle değildim ilk cinayet işlediğim anı hatırlıyorum vicdan azabından uyuyamadığım günleri hatırlıyorum korkudan ağladığımı hatırlıyorum gördüğüm kabusları hatırlıyorum...Artık içimde ne korku ne de vicdan kalmamıştı.

yazar=Recep kardaş