30 Days with Him

Chapter 8

Minhyun’s Day 4

4th day palang ni Minhyun samin pero pupunta na kami ng beach good for 2 days and 1 night. Nag-iimpake na kami ng gamit. Balak naming pumunta sa Batangas, di naman white beach dun, pero mas maganda kasi yung mas malapit. Nexttime nalang sa boracay pag marami na kaming budget. Nagcommute lang kami kaya backpack lang yung gamit naming bag. Tag-isa lang kaming dalang bag, at may dala akong isang malaking paper bag at may nakalagay na foods at drinks.

Nakasakay na kami sa bus. Excited ako kasi gusto ko magswimming para magpaitim. Haha, joke lang, gusto ko lang talaga magswimming dahil di pa kami nag-a-outing ng mga college friends ko at ng mga kamag-anak ko. Sa sobrang excited ni Minhyun, di ata nakatulog kagabi, kaya nakatulog. Napansin kong nakatulog na rin ata ako. Halos 4hours yung biyahe naming papunta sa beach na pupuntahan namin, nagising ako ng natapong ang ulo ko sa balikat ni Minhyun. Nahihiya ako kasi nakita kong naglalaro siya sa high-tech niyang cellphone. Bat di niya inalis yung ulo ko? Gusto kong magwalk-out sa hiya! @.@

Malapit na sa babaan sa may terminal, bigla kong tinanggal ang ulo ko sa balikat niya at nagtago sa kurtina ng bintana ng bus.

“Are you awake?”

“Ah, no, I’m sleeping!”

“Haha! What? You have saliva in my shoulder!”

Pagkasilip ko, nakita kong may malaking mapa sa balikat ni Minhyun. Waaah! Mas nakakahiya yun. Tae, bat ngayon pa ko naglaway?

“Sorry, I made a map in your shoulder. Don’t smell it please?”

“What’s map?”

“The saliva in your shoulder”

Dahil nasabi ko ang don’t smell, mabuting bata to si Minhyun, inamoy niya parin yung laway ko sa balikat niya.

“Your saliva smells like Sinigang”

“Ano???? Sinigang?? Haha! Are you kidding?”

“I’m not kidding, it sour”

Inamoy ko yung balikat niya. Wala namang amoy.. Ano kayang naisip nun? Lakas rin palang mang-asar! Nahiya tuloy ako. >.<

Pagkarating naming sa terminal, halos 4pm na yun, sumakay nalang kami ng taxi. Dahil libre niya sa bus, at lahat ng gastusin. Ako nalang nagbayad ng bayad naming makarating lang sa beach. May ipon naman ako eh, at may sahod parin ako galling kay Mayor dahil sa pagga-guide kay Minhyun J

Malapit ng magsunset ng makarating kami sa beach sa Batangas. Kumuha na kami ng hotel good for too. Di kami pwede magcottage kasi dalawa lang kami, mahirap nab aka manakawan. Ginawa nalang ni Minhyun na kwintas yung susi namin sa hotel. Sabay naming tinignan ni Minhyun yung sunset. Sobrang ganda lalo na may kasama ka.

-Minhyun’s pov-

Nakatulog na pala ako, madilim na yung langit ng nagising ako na di makatayo. Anong nangyari?Nadama ko na parang may mabigat na buhanging nakabaon sakin. Di ko makita kasi nakashades ako. Aysh! Shit, sino nagbaon sakin ng buhay dito? Tinanggal ko agad yung buhangin  sa katawan ko. Buti nalang natanggal ko agad. Nakita ko sa malayo si Lara na nagluluto ng barbeque. San kaya niya nahiram yung grill? Medyo nagugutom na ko, lumapit na ko sakanya..

“Can we eat? I feel hungry. What time is it?”

“Yes, you can eat. Just wait for 5mins. for the bbq! It is almost 8pm, you are just sleeping under the sand”

“So you are the one that placed sands in my body?”

“Yes. Why? :3”

“No, Nothing”

Ang cute pala ngumiti ni Lara. Pero di ako pwede makyutan sakanya. Sa Korean girls lang ako makyukyutan. Nagsimula na kaming kumain. Mejo weird lang yung pagkain at plato. Sa dahong di ko alam kami kakain at wala man lang chopsticks o kutsara’t tinidor.

“Why are you not eating?”

“Is this clean?”

“Yes, it is clean. Our plate is we called “dahon ng saging” or leaves of banana. Just use your fingers to eat this.”

Mejo weird ang ginagawa niya pero ginaya ko siyang kumain. Mas madaling kumain gamit yung chopstick, pero nang nakakarami na ko, masarap pala kumain gamit yung kamay.

-Lara’s pov-

Masyadong natuwa si Minhyun sa pagkakamay. Sa una, mejo onti yung nakukuha niyang kanin. Pero pag tinuturo ko sakanya kung pano kumain, nakukuha naman niya agad kaya natutuwa siyang kumain na nakakamay. 

“I enjoyed how to eat using fingers”

“Really? We don’t need to wash the dishes because we have no plates and spoon and fork”

“You’re right! Come one, Let’s Swim!

Nag-aya na magswimming si Minhyun, pero nilalamig ako. Malamig lang talaga  yung hangin dito sa beach. Nakashorts lang si Minhyun, gamit-gamit niya yung binili kong shorts na 2 for 150 sa palengke. May sense din pala yung pagbili ko sa kanya yun. Pero back to weather, sobrang lamig talaga. Di na nga ako nakasuot ng swimsuit, lamig na lamig parin ako. Nakatishirt na nga ako tsaka short. Pero si Minhyun, tuwang-tuwa sa pagsuswimming.

“Lara! Tara”

Narinig ko na sumisigaw sa malayo si Minhyun, tara? Wow, new tagalog word yun ah? Galing na niya. Lumamit na agad ako sakanya dahil mukha siyang bata sa malayo na natutuwa magswimming. Paglapit ko sakanya, bigla siyang nawala sa sobrang dilim.

“Aaaay! Kabayong bakla!!” Bigla akong nagulat dahil bigla siyang sumulpot at nangulat sa likuran ko

“Hahaha! What’s that face? Kabayong what?”

Dahil sa di mapigilang tawa ni Minhyun, hinampas ko siya ng hinampas hanggang sa mamula yung likod niya. Todo ilag siya sa ibang mga hampas ko.

“The kabayong bakla is you! You’re so bad”

“What is kabayong bakla?”

Nagwalk-out ako pero sinundan ako ni Minhyun.

“Wait, I’m just kidding, what is kabayong bakla?”

Dumeretso lang ako pero malayo at malalim ang napuntahan ko. Biglang nakaramdam ng pulikat yung mga paa ko, di ko makalakad sa sobrang sakit. Walang tao na matulungan dahil sa layo ng nilakad ko.

“Bat ngayon pa ko pinulikat? Wala bang tao dito?” Gusto kong maglakad, di ko kaya, gusto kong magswim, di ko rin magawa.

-Minhyun’s pov-

Di ko na nakita si Lara ng nagwalk-out pagkatapos kong gulatin. Hinayaan ko nalang siya at baka bumalik siya sa hotel. Pagkatapos ng ilang minuto, nakita kong nagkakagulo yung tao.

“Ate, ate tulong! Nalunod to dun sa bandang gitna!”

“Buhay pa to! CPR mo lang!”

“Ano? Di ko nga kilala yan!”

Lumapit ako sa nagkakagulong mga tao na nakita ko si Lara na nakahigang walang malay. Nilapitan ko siya na natataranta.

“She’s my friend! She’s my friend!” yun lang ang nasabi ko sa mga tao.

“CPR her” sabi ng  isang babae sa likod ko

“What?”

“Mouth to mouth her, you know it”

Alam ko naman talaga magCPR, tinuro samin yun nug swimming lesson namin nung middle school. Ginawa ko na sakanya yun, di pa rin siya nagigising. NagCPR lang ako ng..