The Hidden Wife (Completed)

Chapter 31

Chapter 31

ALEXANDER

Nakaramdam ako ng mahihinang tapik sa aking pisngi kaya iminulat ko ang aking mga mata. "Hon, wake up."

I smiled when I saw my wife pero dahil inaantok pa ako ay ipinikit ko uli ang aking mga mata.

"Hon! Wake up, breakfast is ready."

Dahil sa ingay niya ay nawala ang antok ko, iminulat kong muli ang aking mga mata sabay hila pahiga sa kaniya at niyakap ng mahigpit, "I want my breakfast here." I buried my face in her neck, bagong paligo siya

"Xander!" tinampal niya ang binti kong nakadagan sa kaniya, "Iyang kaibigan mo! Nabubuhay na naman!"

I chuckled, "Gusto pa daw niya."

"Oh gosh! Ano bang balak mo? Buong araw tayo dito sa loob ng kwarto?"

I smiled at what she said, "I would love that."

"You're insatiable, honey."

"Only with you."

She gave me a peck on the lips, "I would love to spend a day with you too but we have a son na naghihintay sa atin sa baba at ngayon rin natin sasabihin kay Andrei ang tungkol kay Sandra."

Bigla akong nakaramdam ng kaba, ayokong magalit ang anak ko sa akin pero hindi ko rin naman habang buhay matatago si Sandra habangbuhay.

"You're nervous." she stated

"Yes." pag-amin ko

"Hon, everything will be ok. Wala ka dapat ikatakot, Andrei will accept Sandra." she assured

A knock caught our attention. "Mommy nagising mo na po ba si Daddy?"

"Magbihis ka na." aniya, madali akong nagtungo sa banyo. "Come in baby." narinig kong sabi niya

Napagdesisyunan kong maligo na while I'm in shower Angela knocked at the bathroom's door, "Honey, hihintayin ka na lang namin sa dining."

"Daddy bilisan niyo po, I'm hungry already."

I chuckled a bit, "Ok."

Lagi na lang gutom ang anak ko sabagay kita naman sa katawan niya although he's not that fat. Just like what my son said binilisan ko ang paliligo.

Nang makababa ako ay umupo na ako sa tabi ni Andrei, since gusto niyang napapagitnaan siya namin ng mommy niya.

"Bakit lagi ka pong late nagigising Daddy?" my son asked

"Well lagi kasi akong pinapagod ni mommy mo." sabi ko dahilan para masipa ako ni Angela sa ilalim ng mesa, "Aray!" mahina kong daing

"What happened to you, daddy?"

"Nothing naapakan lang ni daddy ang paa niya."

"You're so weird po, paano niyo po maapakan ang paa niyo?"

Nakalimutan ko, my son is a curious cat. Kahit ano na lang tinatanong, ni hindi mo nga maloko dahil mas rarami ang tanong niya.

"Hayaan mo na si Daddy, baby. Weird talaga siya kaya dapat sa akin ka magmamana." Angela said

"But I'm a boy, mommy. I should be like daddy kaya nga po magkamukha kami, di ba? Boys should look like their daddies and girls should look like their mommies."

Napahilot ako sa aking sentido sa mga tanong ni Andrei good thing Angela can handle him well, "Babies inherit their parent's looks and personality, hindi naman porke boy ka is kay daddy ka lang magmamana some of your personality and looks pwedeng galing sa akin." Sabi ng aking asawa

"Hmm...ok but what did I inherited in your looks mommy?"

Napangiwi si Angela sa tanong ng anak namin and I know what's the reason at medyo natawa ako doon dahilan para titigan niya ako ng masama.

WALA. As in walang nakuha si Andrei sa kaniya because my son is my mini-version, kumbaga carbon copy at mas mapapatunayan iyon ng mga larawan ko noong kasing edad ko siya.

"Well...in terms of looks kay daddy ka nagmana pero you are smart and good like mommy. Badboy kasi si Daddy."

"Don't worry mommy kapag dumating na ang baby sister ni Andrei may magiging kamukha ka na...sana." pang-aalaska ko sa kaniya na sinundan pa ng tawa, malakas kaya ang genes namin although mas maganda kung maging kamukha niya ang baby girl namin.

Pinanliitan niya ako ng tingin, "Gusto mong sa guestroom matulog mamayang gabi?" pananakot niya dahilan para matahimik ako

ANGELA

"I have an ate, mommy?" tanong ni Andrei nang sabihin ko na ang tungkol kay Sandra, kinakabahan ako sa magiging reaksiyon niya pero mas mukhang kabado si Xander na nasa tabi ko

"Yes, baby. Anak siya ng daddy mo."

"Edi anak mo din siya mommy?" I looked at Xander, gusto ko sana siya ang magpaliwanag pero mukhang hindi niya kaya, I held his hand.

"No, baby. Iba ang mommy niya pero pareho kayo ng daddy."

Kumunot ang noo ni Andrei, he looks confused, "I don't understand, mommy. Bakit po anak siya ni daddy pero iba ang mommy niya?"

I stroke his hair before answering his question, "When you grow up mas maiintindihan mo pero ito ang dapat mong tandaan, kapatid mo siya so be kind to her  you should also call her ate."

"Ok mommy." pagpayag niya although kitang nagugulahan pa rin siya

I smiled, "We will meet her today tapos kung papayagan siya isasama natin siya sa disneyland. Is that ok with you?"

"Yes mommy."

When Andrei said yes, I thought everything will be ok but I was wrong.

Can you feel it? Malapit nang matapos na ang story ng dalawa. :) Konti na lang! Hahaha.

Read. Vote. Comment!

I'll appreciate it, minsan lang naman magdemand hehehe