HATE THAT I LOVE YOU

(11) I THOUGHT IT WAS A HAPPILY EVER AFTER [RS]

Thanks for reading kahit na ilan na lang kayo. Itutuloy ko pa rin ito.

Special mention

PATCAMZ

TY sa support!

--

SHAIRA'S POV

Bakit gano'n? Bakit hindi katulad ng mga nababasa ko sa wattpad ang story ko? Kagaya lang naman ng kwento ko ang halos lahat ng story sa wattpad na sobrang cliché. Pero bakit hindi happily ever after? Bakit pagkatapos ng kasal hindi na lang after a year the wife got pregnant. They had many children and they live happily ever after.

Oo, nagkaayos na kami. Nagkabalikan na nga pero bakit ganito nanaman?

Napatingin ako sa labas ng taxi. Park.

"Manong. Dito na lang po ako." Pagkatapos kong magbayad lumabas na ako. Dahil maghahatinggabi na kaya siguro wala ng tao.

Umakyat ako sa slide at umupo roon.

Tumingala at huminga ng malalim. Ayokong umiyak. Ayoko. Pagod na ako.

Pero taksil nga siguro ang mga luha. Nagsisimula na silang magbagsakan mula sa mga mata ko.

Ang sakit isipin na ngayon, hindi na niya ako hinabol. Ngayon, hindi na niya ako sinundan. Ngayon, may kasama na siyang iba.

Biglang bumalik sa alaala ko ang mga nangyari sa nakalipas na buwan at ang dahilan kung bakit napunta ako rito.

(wayback wednesday)

Masaya kaming nagcucuddle sa kama ng bigla ay bumulong siya. "I think we need to focus on having a baby. After all we're not gettin' any younger."

"We're still young, Husband. But I love that suggestion."

Yes, We're still young. Katunayan 23 palang ako while him was 24 pero magtethree years na kaming kasal kung pagbabatayan yung kasal namin sa LA pero kung sa Philippines, Last four months palang pero three years na kaming magkasama na kami lang kaya right time na rin siguro para bumuo ng pamilya.

"I know. I know." Ngumiti siya.

Sinuklian ko rin siya ng ngiti.

Halos araw-araw, gabi-gabi ginagawa namin ang lahat makabuo lang. Hindi kami napapagod sa pag-asang magkakababy na kami.

Month passed. Wala pa rin akong maramdaman na pagbabago.

Nalungkot naman ako.

Pag-uwi niya. May dala siyang PT.

"Siguro hindi lang maselan ang pagbubuntis mo." Pag-aalo niya sa akin. I tested the PT and it came negative.

"Wife, I think what we're doin' isn't enough. I'll take a leave from the office for us to have more time, Okay? I love you." He kissed my nose then went to our room.

Sumunod na buwan ay ganun pa rin. Lungkot na lungkot ako. Palagi na lang akong umiiyak. Buti hindi siya nagsasawa sa akin. Palagi niyang sinasabi na baka hindi lang daw tama ang mga ginagawa naming positions.

We decided to consult an OB.

"Sorry to say this Mrs. La Vierda but you can't be pregnant. Your egg cells are not capable to develope. This is a rare case. After being an OB for a decade this is the first time ---"

"Doc. Is there a medicine, theraphy or whatever my wife could atleast do for that?"

"I advice you to take fertility drug."