Gebroken

Hoofdstuk 10.

Adiya

Het is een maand later...

Het gaat slechter met Diana, maar gelukkig is de band met Loran Diana en Esma versterkt.

Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet hoe ik me voel.

Verward,zwak en boos maar dan gemixt...

Ik verdwaal in mijn gedachtes en merk niet dat Nora met een meisje die ik niet ken aan het spelen ben.

Ik bekijk hoe ze spelen en het meisje dan valt, voordat ik wil opstaan zie ik Nora haar al helpen en blij spelen ze verder.

Nora is mijn kind... klaar ze is mijn dochter ze is niet mijn bloed maar ze heeft precies mijn karakter.

Ik wou dat mijn familie hier was... ik wou dat mijn ouders, mijn tweelingzusje, mijn schoonzussen en schoonbroer hier was, mijn broers...

Ik wou dat mijn familie hier was en dat ze niet dood waren en ik ben nogsteeds niet over hun dood heen...

Ik mis Lina (zusje) zo erg, ik mis dat ik haar alles kom vertellen en dat ze zo graag wilde afstuderen en dat het moeilijk was met onze familieproblemen.

Maar toch na alles waren we blij en gelukkig en een liefdevolle familie en dat was onbetaalbaar.

Inshallah keer ik ooit op een dag terug naar hun.

Ik zou alles doen om mijn moeder terug naar aarde te sturen... ik zou haar zo hard knuffelen en zoveel kusjes geven.

Mijn broers mis ik zo erg... hun verwarmde knuffels die mij beschermde van het kwade en me altijd aan het lachen konden maken.

Ik mis mijn vader... hij was niet altijd de perfecte vader maar hij was 100% zeker een goede die alles voor zijn gezin zou doen en alles op alles zou zetten zodat wij gelukkig zouden zijn.

Ik mis Farah en Aylan... mijn dochter en zoontje, als ik hun aankeek zag ik liefde,vreugde en vrolijkheid die mij een verwarmde gevoel gaven.

Ik mis Fahima... de biologische moeder van Nora was een schat van een vrouw en ze had misschien ups en veel downs in haar leven maar ze bleef sterk en ze wilde dat Nora een goed leven leiden en ik weet zeker dat e trots zou zijn op Nora.

Ik mis de liefde die ik voelde voor Nessim... maar dat
Is allemaal vergaan en de liefde die ik voor hem voelde zal nooit meer terugkomen... nooit meer zal ik hem aankijken zoals vroeger want hij is een echte schande.

Het is te schandelijk voor woorden wat Nessim mij en Nora heeft aangedaan.

Ik zou willen dat hij anders zou zijn en niet als een klootzak zou gedragen maar wat is gebeurd is gebeurd.

Ik moet het accepteren en verder gaan met mijn leven, dus vanaf nu ga ik niet meer aan hem denken en ik weet zeker dat hij Nora ook niet gaat bezoeken en misschien is dat maar beter.

Nora verdient een goede vader, niet iemand zoals Nessim.

"Mama gaan we naar huis?" Vraagt Nora die mij van mijn gedachtes afhaalt.

"Ja" Zeg ik glimlachend naar haar.

Hand in hand lopen we naar het ziekenhuis.

****

We lopen het ziekenhuis binnen en ik zie een paar verpleegkundigers die ik ken, ik groet ze en samen met Nora loop ik naar de kamer van Diana.

Nora rent naar Diana, ze springt op het bed en knuffelt haar ze lachen alletwee en vragen elkaar hoe het gaat en krijgen een gesprekje.