Gebroken

Hoofdstuk 11.

Loran (JAAAA TIJD VOOR LORANTJE😂❤️)

Mijn hart staat stil... mijn blik veranderd gelijk, ze zei nee... NEE ZO HOORDE HET NIET TE GAAN VERDOMME!

Ik krijg tranen in mijn ogen en kijk haar verdrietig.

"Nee..." Zeg ik.

Ze glimlacht en trekt me in een harde knuffel en lacht zachtjes.

"Tuurlijk wel dombo ik hou ook van jou en ik kan niet wachten totdat je de mijne wordt"

Ik krijg weer normaal lucht door mijn longen, mijn hart gaat te keer en lach ook zachtjes mee.

Ik til Adiya op en draai haar in het rond.

Ze is de geweldigste vrouw die iemand ooit in hun leven kan krijgen.

"Ik hou zo erg veel van je Adiya" Zeg ik terwijl ik haar weer op de grond terugzet en hard knuffel.

"Volgensmij wil je me wel levend hebben voor de bruiloft of niet" Zegt ze bijna stikkend.

Ik lach mijn tanden bloot en kijk haar aan, ik geef haar een kus op haar wang dat haar laat blozen.

Ik grijns en dan komt mijn familie tevoorschijn.

Glimlachend kijken ze ons aan en iedereen feliciteert ons, mijn vader had ik al vertelt vanaf dag 1 dat ik haar leuk vind.

Inshallah gaat nog een lang leven ons tegemoet.

Mijn zusjes komen op mij af en kijken me doordringend aan.

"Je raakt haar niet aan en je doet haar niet pijn anders-" Zegt Esma maar wordt onderbroken door Diana.

"Maken we je af" Maakt Diana Esma's zin af.

"Geloof me niemand zal haar aanraken" Zeg ik grijnzend en kijk naar Adiya.

Adiya kijkt mij ook aan en blozend praat ze verder met mijn vader.

"LORAAANNN!" Roept Nora hard en rent naar me toe.

Ik til haar op en we geven elkaar een warme knuffel.

Nora fluistert in mijn oor "pas goed voor mijn mama ze heeft een goede man in haar leven nodig" glimlachend leg ik haar op de grond en zak neer naast haar.

Met 1 knie op de grond en de andere omhoog kijk ik Nora aan.

"Nooit zal ik jou mama iets aandoen"

"En zo wel dan is hij niet meer mijn zoon" Hoor ik mijn vader zeggen.

Hij doet zijn hand op mijn schouder en glimlachend sta ik op.

We geven elkaar een knuffel en samen met Marwan praten we over de toekomstige bruiloft,huis,etc.

6 maanden geleden had ik zo'n ander leven dan nu...

***
Flashback

Mijn vader en ik lopen ons huis binnen en gelijk rent Diana naar mijn vader en geeft hem een knuffel en mij een boks.

Ik zie de meest mooiste dame die ik ooit in mijn hele leven heb gezien...

Ze heeft zich bedekt en zenuwachtig staat ze op en gelijk groet mijn vader haar.

Mijn ogen kunnen niet van haar weg blijven.

"Salaam aleikum ik ben Mustafa Ahmed en dit is mijn zoon Loran ben je een vriendin van mijn dochters?" Zegt mijn vader.

Ze knikt en friemelt met haar vingers.

"Salaam Meneer Ahmed ik ben Adiya en ben een vriendin van u dochter ik-"

"Babaaaa ze is een hele goede lieve vriendin van me en ze heeft geen huis en geen familie dus ze komt voor een tijdje bij ons intrekken" Onderbreekt Esma mijn vader.