Gebroken

Hoofdstuk 19

Adiya

"Kijk naar Amine kijk wat hij hem aangedaan heeft ik moet een dokter halen Adiya en ga maar naar Loran toe" Zegt Diana en laat me los en opeens horen we een zware beademing.

We kijken naar Amine en hij opent zijn ogen met moeite, ik zie dat hij met moeite opstaat en Diana helpt hem met opstaan.

"Amine... gaat het wat was er gebeurd?" Vraagt Diana bezorgd.

"Niks... het was niks het gaat wel, waar is hij naartoe gegaan" Zegt Amine emotieloos.

"Schat jullie moeten naar een dokter ik ga naar Loran toe... we moeten iets bespreken, let goed op jezelf schatje en als je iets nodig hebt qurban (schatje) bel me dan gelijk isgoed" Zeg ik tegen Diana.

Ze knikt en we geven elkaar een knuffel, en ik loop de gang uit.

***

Hoe kon hij dat doen, hoe kon Loran dat doen zo is hij niet hij is niet gewelddadig.

Ik loop snel naar de lift en druk op de begane grond maar net voordat de deur wilt sluiten zet iemand zijn voet voor de deur van de lift.

De deuren openen en de persoon die ik voor me zie... ik walg van hem.

Wat doet hij hier... wat doet hij hier!

"Adiya ben jij het...ik heb je zo erg gemist Adiya" Zegt hij.

Ik ruik de alcohol van zijn adem, zijn ogen zijn bloedrood en hij ziet er verwaarloosd uit.

"Als ik jou was zou ik de volgende lift nemen je hebt tijd genoeg het is toch niet alsof je iets met je leven doet behalve mijn leven te verpesten" Zeg ik bot.

Hij loopt de lift binnen en klikt op het knopje waardoor de deuren dicht gaan.

Zijn stank laat mijn ogen branden, hoe kan hij een vader zijn van een net geboren baby.

De lift beweegt voor twee seconde en dan drukt hij op de knop waardoor de lift stil staat.

"Ben je gek geworden Nessim... ik heb heel veel aan me hoofd Nessim wat deed je überhaupt in het ziekenhuis was je me aan het achtervolgen?!" Zeg ik boos.

"Luister Adiya *hij pakt mijn handen vast maar ik trek ze terug* het spijt me voor wat ik heb gedaan maar we zijn elkaar day ones en hebben elkaar nodig en je weet dat ik zoveel van je houd en er altijd voor je zal zijn en mijn liefde voor je zal nooit stoppen en ik heb zoveel spijt echt waar zoveel spijt voor wat ii heb gedaan vergeef me asjeblieft Adiya... ik heb je nodig" Zegt hij en ik weet dat hij het meent maar wat hij me heeft aangedaan is niet goed te praten.

"Nessim ik vergeef je..." Ik zie glinstering in zijn ogen vol hoop.

"Maar ik zal het nooit vergeten... ik heb ooit heel erg veel van je gehouden maar dat was een hele lange tijd geleden ik heb je vergeven en ben verder gegaan en ben verloofd met een fantastische man *ik laat mijn verlovingsring zien* en ik hou zielsveel van hem en zal mij nooit pijn doen... hij zal nooit doen wat jij hebt gedaan en je moet verdergaan Nessim want hierdoor verpest je niet alleen je mijn leven maar ook die van jezelf, van Berfin, van je zoontje en van Nora je moet verdergaan... en ik hoop dat je een mooi leven gaat leiden want jij wilde vanaf het begin niet met me trouwen we waren niet verliefd dat kwam erna we hadden niet zelf gekozen om samen te trouwen we werden uitgehuwelijkt. Het spijt me Nessim maar ik zal nooit meer van je houden" Zeg ik met tranen in me ogen ik duw hem opzij en druk op de knop waardoor de lift weer verder gaat.

Ik kijk niet naar achter want anders zou ik naar zijn gezicht moeten kijken.

De liftdeuren gaan open, ik loop de lift uit en voel iemand mijn hand trekken van achter.