Solgun

Farklı kademeler

Binlerce evreden ve boyuttan bakılabilirdi hayata.
Bir kumarbazın dört kişilik masaya oturupta batacağı sahne hayatından.
İki çocuğun başkalarına kölelik için sokak kenarlarında topladığı bir beş kuruştan.
Veya yüz binlerce çaresizlikten.
Aslında yalnızlık çaresizlikten doğardı.
Anlamazdık.
Belkide bir jokere yaslandığımızdandı, ceblerimizin delik ve önemsiz olması.
Sağlam olmayan olasılıklar değilmiydi hayatımızı mahvetmeye yarayan ?
Bir kere yara aldıkmı boçalamazmıydık hiçbirimiz ?
Hadi ama (!)
Bana ben çok güçlüyüm yıkılmadım ayaklarıyla gelme.
Elbet düşürmüşsündür bir sokakta umutlarını..
Belkide sadece cesarteli bir hırsıza denk gelmişsindir değilmi?
Engel olmaya kalkmadan, çabalamaya çalışmadan kaybolmuştur başucundaki hayallerin.
Ne bilim anlamazdık.
Aslına bakarsan anlamak isteyenimiz varmıydı ? Bilmiyorum.
Bir anda ummadığın yerde
Saydam bir sıvı olarak akıp giderdin canın olan insanların hayatından.
Bir günde değil, saniyeleri kovalayan saliseler içinde toz olurdu benliğin.
Ne oldu ? Diye sormaya fırsat kalmadan.
Silerlerdi bahis masasından geçmişini.
Saniyeler önemini şimdi anladın değilmi ?
Kimsenin kimsede önemi yoktu.
Dostluk, zarlara benzerdi.
Heran Altı kişiden, bir kişilik yalnızlığa mahküm olabilirdin.
Peki ya yalnızlığın ?
Kurallar, kurallar, kurallar...
Senin hayat dediğin yapbozlar palavradan ibaretti.
Hayat tarafından kullanılan bir avuç kukla gibiydik.
Hepimizin üzerinde farklı farklı rakamlar.
Farklı kademeler.
Aklına gelen herşeyin bir değeri vardı.
Peki bunu biliyormuydun ?
Senin verdiğin değerler ve sana hayat tarafından verilen bir konum.
Ah ne saçma diye mırıldanışları duyuyorum.
Ama gerçek.
Yalnızlığın, çaresizliğin, hayatın, ailenin, kartların, sayıların ve binlerce akıldan bakılan onbinlerce kelimenin anlamları kendi benliği tarafından seçilmiş bir değnek.
Hangisi olduğu ya da hangi sıfatta olduğu önemli değil.
Önemli olan kafanı her gün bulandıran düşüncelerin arasında saklanan kelimeler..
Sahi?
Sanada Olmuştur elbet değilmi ?
Kelimelerden arınmak için kesmişsindir bileklerini..
Düşünmekten yorulduğun için başlamışsındır bilmediğin, görmediğin ve anlamadığın maddelere.
Neden peki ?
Sadece bir hiç olmadığını hissetmek içinmi?
Yoksa unutmak içinmi ?
Peki ya hatırlamak... ?
Belkide sadece hayal dünyasında dokunulmazdık.
Sahi?
Kim bile bilirdi ki.
İlk bahiste batacağımızı.