My Bunny /ДУУССАН/

8. Хар юм

Жин: хоолоо идэцгээгээрэй!

Би: за

Би энэ л мөчийг хүлээж байсан мэт яаран гарч ширээлүү дайрлаа. Бүгд л ширээндээ суун тавгаа эргүүлнэ. Миний хажууд Жонгүүг суун гарыг минь хөтлөн малийтлаа инээд алдан суухад Юнги тавгаа барисаар урд минь ирэн суулаа.

Юнги: Хусог яачихсан юм?

Хусог: яагаачгүй ээ

Би: ах шокноосоо гараагүй л байнаа.

Намжүүн: юун шок? Юу болсон юм?

Би: түрүүн Жимин энэ хоёр намайг өдөөд байхаар нь би Жиминийг цонхоор гаргаад шидчихсэн юм аа.

: ЮУ!

Би: яавал гэж дээ ганцхан давхар шдээ.

Намжүүн: аливээ түүнийг оруулах хэрэгтэй!

Жин: тэр хаана байна?

Намжүүн: Жиминаа!

Тэр хоёр гадаа эвхрэн хэвтэх Жиминийг чирсээр орж ирлээ. Тэр орж ирэн намайг харангуутаа л шууд дээшээ өрөө лүүгээ тэнхээ мэдэн гүйлээ.

Жин: Жиминаа хоолоо ид л дээ!

Жимин: би идэхгүй ээ!

Би: маяглаад бай хүн сэтгэл гаргаад хийж байхад. Ирж хоолоо ид!

Жимин: за одоо очлоо.

Залуус биднийг шоолон инээж жиг жуг хийж байхад тэр салганасаар миний нөгөө талд суун халбагаа арай гэж л барьж байлаа. Би яавал гэж дээ.

Би: идэхгүй юм уу?

Түүний чичирсэн гарнаас халбагыг нь аван хоолыг нь халбагдан ам руу нь хийж өгвөл тэр дуулгавартай нь аргагүй амаа ангайн айсан шинжтэй зөөлнөөр зажилна.

Би: би дахиж тэгэхгүй болохоор одоо тайван хоолоо ид!

Жимин: хэн батлах юм?

Би: юу?

Жимин: чамайг намайг яах ч үгүй гэж хэн батлах юм?

Би шивнэн: үхмээр байна уу?

Гэнэт л нэг гар бэлхүүсээр минь орж ирэн намайг жиминий хажуунаас холдуулаад өөрийнхөө суудалд суулгалаа Жон жЖонгүүг!

Хусог: вөөв энд хардалт үнэртээд байна уу даа.

Намжүүн: залуус ч халуухан байна шүү.

Юнги толгой руу нь цохин: дуугүй хоолоо идээч дээ баг алаад байх юм!

Хусог: юун баг хөлбөмөгийн баг уу?