My Bunny /ДУУССАН/

12. Цаг нь болсон

Нүд минь хүнд оргиж толгой минь заадсаараа салах гэж байгаа мэт л өвдөж байна.

Хоолой хорсон бие халуу дүүгээд л. Шартчихсан юм шиг л.

Ингэж тэгсээр янцаглан байж арай гэж нүдээ нээлээ. Цагаан тааз цагаан хана. Би эмнэлэгт байж ээ. Дээш өндийн толгойгоо бариад эргэн тойрноо харвал Тэхён ах цаана буйдан дээр унтчихсан орны минь хажууд Жонгүүг суугаагаараа зүүрмэглэж байлаа.

Түүний үс арзайж нүдэн доогуур нь хар зураас татаад царай алдчихжээ.

Би түүнийг эвтэйхэн орлуугаа налуулаад гараараа үсийг нь илбэн суувал гэнэт хаалга нээгдэн цагаан халад нөмөрсөн эмч орж ирэхэд тэр хоёр давхийн босож ирлээ.

Жонгүүг: чи ухаан орчихож!

Жин: та хоёр асраад байгаа юм уу асруулаад байгаа юм уу!

Жонгүүг: хён!

Жин толгойг нь цохин: Энэ чинь эмнэлэг битгий орилоод бай!

Би: та сайхан харагдаж байна.

Жин: тийм байгаа биз! Та нар Мина шиг л бай лдаа!

Жимин: хнн танаас илүү би царайлаг биз.

Жин муухай харан: чи өнөөдөр өөрөө хоолоо хийгээрэй

Жимин Жинийг тэврэн: ахаа та цайрайлаг шдээ.

Би: та хоёр битгий олон нийтийн газар ижил хүйстнээ зарлаад бай!

Жонгүүг: хахаха

Жимин: би гомо биш!

Жин: тоглоом хийж байгааг бодоход чи зүгээр байгаа бололтой.

Би: тийм л юм шиг байна.

Жин: чи хэт өндөр халуурч хоёр өдөр ухаангүй байлаа. Жонгүүг чамайг сайн асарсан шүү.

Би түүний гарыг атган: баярлалаа.

Жонгүүг гарыг минь үнсэн: зүгээр дээ.

Жин: гэхдээ чи дахиад ганц хоёр өдөр байх хэрэгтэй. Бас та хоёр одоо яв! Явж ус цасанд ор!

Жимин эвшээсээр: явж унтах минь!

Жонгүүг: би явахгүй ээ~

Би: үгүй ээ яв~ би ганцаараа зүгээр.

Жин ах бид хоёр түүнийг хөөсөөр байгаад гэрт нь хариулж чадлаа. Түүнийг явсны дараа удал ч үгүй Хусог Намжүүн хоёр хоол авч ирсэнтэй давхцан Юнги амттан барьж ирээд л.

Намжүүн ажилтай гээд явсны дараа бид гурав өдөржингөө тоглож наргиж хөгжилдөн өнгрөөлөө.