Yulo Halverson

Chapter 23

Yulo's POV

"Seems like someone's in a good mood today."

Rinig kong komento ni momma Lori na kakababa lang mula sa hagdan. Nandito ako kasalukuyan sa sala habang nagha-hum at tama siya, maganda nga ang araw ko dahil sa pag-amin sakin ni Cybil kahapon.

I smiled at her. "Because Cybil likes me too."

Kumunot ang noo niya. "Of course she likes you too. She's your girlfriend, ain't she?"

Oo nga pala. "Ahh, yeah. I mean she likes me to— to bake some cookies! Yeah." Palusot ko at may awkward laugh pa sa dulo.

"Cookies?" Bumaba din si mommy galing sa hagdan. "Come, honey. I'll teach you how to bake cookies." She said at naunang pumunta sa baking room.

"She's a great baker." Bulong ni momma sakin at kinindatan ako bago sumunod doon.

I chuckled. Akmang susunod na sana ako nang pabalang na mabilis bumaba si Lacey mula sa hagdan.

Nakita niya ako. "Ate!" Malakas na tawag niya sa pangalan ko.

"Yeah? Is there a problem?" I asked at kumapit sa kanya.

"Nope. There isn't. But there's a good news! The Air Force Academy sent me an email! Look!" May bahid na sayang balita nito at pinakita sakin ang phone niya. Nanlaki ang mata ko sa nabasa at tumingin sa kanya. "They're biding me as a second lieutenant of the Air Force! Isn't it amazing?!"

"Holy Moly!" I bursted out tsaka siya yinakap ng mahigpit. "Congratulations, Lacey!! I'm so proud of you!" Proud na pag-congrats ko dito.

"What's happenin' here?" Lumabas mula sa baking room sina mom.

"Mom!" Lumapit si Lacey sa kanila. "They're offering me as a lieutenant of the Air Force! I sent them my grades last night then I instantly got their reply kanina! Mom! This is my dream!"

"Aww. We're so happy for you, anak." Mommy said then yinakap si Lacey, as well as mom and so do I. We made a family hug.

"Sigurado ka ba, anak? Wala kang kasama sa Colorado." May pagka-concern na tanong ni momma.

Sa Colorado, USA kasi ang location ng Air Force Academy at sobrang layo nun dahil sa west yun at hindi east ng US kung saan malayo ang pagitan nila from California to Colorado at wala naman kaming ibang kamag anak dun kaya siya ganyan.

"I'm sure, mom. This is my dream eh. And naka-kuha po ako kaagad ng rango dahil lang sa grades ko!" Kitang kita talaga namin sa mata niya na dream niya talaga 'to at masaya siya dahil sa nakuhang balita.

Well sino ba naman kami para pigilan ang pangarap niya? Nandito lang kami para sa kanya.

Lumapit ako dito at hinawakan ang balikat niya. "I support your decision, Lacey, kung ano man yan." Sabi ko at ngumiti ng tipid.

Yinakap niya ako. "Thanks, ate." Bulong niya. Kumalas siya ng yakap sakin at tumingin kina mom. "Mommies?"

Napatakip ng dalawang kamay sa bibig si mommy Yumi. "Aww. Ang baby ko." Naiiyak na sabi niya at yumakap kay Lacey, "I can't believe y'all grownup na. Hahayaan ka namin sa kung ano man ang decision mo, anak."