Bir AN ÇIKAGELDİN HAYATIMA

....7 Ay sonra....

Aradan tam yedi ay geçmişti.Düğünümüz olalı yedi ay.Benimse son günlerde midem bulanıyor.Tahmin ettiğim şeyden emin değilim çünkü bu aralar biraz üşüttüm.Ah kocam bana sesleniyor da ben duymamışım"Hayatım benimm dersimm biraz erken başlıcak ben çıkıyorumm" her günümüz böyle geçmiyordu aslında.Talha evden çıkmışken hamilelik testi yapsam mı ya da emin olmak için doktora mı gitsem.Bu aralar Talha'nın bana güveni azaldı.Düğün gününden sonra beni hep takip ediyor.O da haklı ama.Neyse ya dersi vardı birşey olmaz.Pijamalarımı çıkartıp üstümü giyindim.Çantamı alıp hızlı hızlı kadın doğum ve kürtaj polikinliğine geldim.Normal bir hastane değildi yani sadece bu bölüm vardı.İçeri girdim. Sıramı beklemeye koyuldum.Bu katta hem kürtaj hem de kadın doğum vardı.Birada olması garibime gitti de neyse.Birden kapıdan içeri Talha girdi.İnanamıyorum beni yine takip etmiş.Talha sinirle "Bebeğimiz var ve sen onu aldıracaktın dimi bana söylemeden!" der demez sinirle kapıdan çıktı.Bende hem arkasından koşuyor hemde sesleniyordum.Merdivenden inerken birden ayağım takıldı.Sonrası çığlık ve zifiri karanlık...

Ayıldığımda bir odada yatıyordum.Başımı diğer yana çevirdiğimde Talha elini yüzüne kapamış ağlıyordu.Zorlukla "Talha"dedim.Talha bana baktı.Gözleri kıpkırmızı olmuştu.Susuyordu halâ ağzından tek kelime çıkmamıştı "Talha bebeğim!"dedim.Ve elimi karnıma götürdüm.Talha diğer elimi tuttu ve "Özür dilerim Sude çok üzgünüm ama artık bebeğimiz yok"

Talha'nın ağzından bu kelimeler dökülürken çığlık atmaya başladım.Odaya Denizle İlayda girdi.Ve beni yatağa yatırmaya çalıştılar.Talhaysa dışarı çıkıyordu.Deniz "Sude sakin ol tamam geçicek" bense sinirle "Ama bebeGim geri gelmicek"dedim.

Hemşireler başıma gelip iğne yaptılar.Sonra uyumuşum.Bir kaç gün sonrada hastaneden çıktık.Talhayla konuşmuyordum.Onu kolay kolay affedeceğimi de sanmıyorum.