Chapter 22

14.8K 218 9
                                    

Andrea's POV

Andito ako ngayon sa kwarto ko pinag iisipan kung itutuloy ko ba yung balak kong pag uwi sa pilipinas

Tinignan ko ang isang bag na inempake ko kanina pa. Bihis na rin ako at naka ready na ang ticket at passport ko

Sinigurado kong hindi malalaman ni bryan lahat ng ito

Hinawakan ko naman ang aking tiyan

Maya maya pa ay tumayo na ako

Itutuloy ko na to

Para rin naman sa aking anak ang gagawin kong ito

Iniwan ko na ang sulat ko para kay bryan sa gilid ng aking kama
Pagkatapos nun ay

Binuksan ko na ang pinto at dahan dahang lumabas

Alas tres na ng madaling araw ngayon

sinigurado kong tulog na ang lahat lalong lalo na si Bryan bago ako lumabas

Pagkalipas din ng ilang minuto ay nakalabas na ako

Tinignan kong muli ang bahay.

Saka ako sumakay ng taxi
" I'm sorry bryan " sabi ko at pagkatapos nun ay umandar na paalis ang taxi

" Bryan's POV"

" Umalis na siya " bulong ko sa sarili ko

Hindi ko na siya pinigilan pa. Sino ba ako?

Sino lang ba ako sa buhay niya ?

Kahit naman pigilan ko siya. Babalik at babalik pa rin siya doon

Pumasok muli ako sa kwarto ko pagkatapos na makitang nakaalis na ang taxing sinasakyan niya

Ang sakit lang pala na maiwan

Bumababa ako at pumunta doon sa mini bar at kumuha agad ng alak

Hindi ko naman mapigilang lumuha

Sa ilang buwan nandito kami . Umasa ako na matatanggap niya na yung nagong buhay niya kasama ako pero hindi pa rin pala

Hindi hindi ko pa rin pala siya mapapantayan sa puso ni andrea

Sana ako na lang

Sana ako na lang yung nauna

Sana ako na lang yung mahal niya

Masakit sa akin na kahit anong gawin ko. Kaibigan lang talaga ang turing niya sa akin

Pero mas masakit makita na nahihirapan at nasasaktan siya ng dahil sa lalaking yun

Gusto ko siyang protektahan.

Pero ayaw kong masakal siya at baka iwan niya ako

Pero eto na nga nangyari na nga yung kinakatakutan ko. Umalis na siya

Iniwan niya na ako

Agad ko namang tinungga ang bote ng alak na nasa harap ko

Pagkatapos nun ay pinagbabato konang mga bagay sa oaligid ko at sinuntok ang salamin na nasa harap ko

Maya maya pa ay dumating na si nang gloria

Siya yung itinuturing kong nanay. At nagaalaga ng bahay ko kapag wala ako dito

" nak bakit anong nangyare sayo ?" nagaalang tanong niya pagkatapos makita ang dumudugong kamay ko at mga basag basag na bote sa gilid ko

Lumapit naman siya sa akin at agad akong hinagkan

" nay bakit ganun ? Ano bang mali sa akin ? Bakit lagi na lang nila ako iniiwan ?" parang batang sabi ko at tuluyan humagulgol

" wala anak"

Pagkatapos nun ay ginamot niya ang aking sagot

Im just your wife Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon