PLATONİK :LisKook:

0.3

"Lisa okul kaydını karşı sokaktaki okula aldırsak senin için sorun olur mu?"

İçtiğim meyve suyunun boğazıma durmasıyla annem sırtımı sıvazladı. Bunu söylerken ciddi miydi bilmiyorum ama olamazdı.. Çünkü Jungkook o okuldaydı.

"Ama anne-"

Sözümü kesen annemin telefonuydu. Aramaya cevap vererek mutfaktan çıktı. Telefonla konuşarak montunu giyindi.

"Lisa ben çıkıyorum tatlım! Okul kaydını bugün aldırırım merak etme."

Meyve suyundan minik yudumlar alarak anneme döndüm. Kapıyı açarak dışarı çıktı..

Cevap vermemi beklemeden gitmişti bile. Jungkook'la aynı okulda mı olacaktım ben şimdi? Yüzümde oluşan o aptal ifadeyi tahmin edebiliyordum.

❄️❄️❄️

Okulda son vakitlerimi geçiriyordum. Aslında bu okuldan gitmem çok da kötü bir durum sayılmazdı. Çoğu kişi benden nefret ediyordu. Çıkış zilinin çalmasıyla herkes dışarı çıkmıştı. Bense hala sıramda oturuyordum. Çantamı sırtıma takarak ayağa kalktım  tahtanın önünde durdum.

"Sizden kurtulduğuma çok mutluyum sünepeler."

Sınıfta sıralar ve benden başka kimse yoktu. Ve eğer bu cümleyi gerçekten sınıftakilere söyleseydim şuan bir ölüydüm... Benden ciddi anlamda nefret ettiklerini biliyordum. Gitmem onlar için de iyi olacaktı. Acı bir gülümsemeyle sıralara el salladım. Ardından saçlarımı savurarak sınıftan havalı bir çıkış yaptım. Okul bomboştu. Dışarı çıkarak eve doğru ilerledim.

Kar yağmaya devam ederken dilimi uzatarak o soğuk kar taneciklerini hissetmeye çalışıyordum. Yürüyerek bu hareketi yapmak zor da olsa umrumda değildi.

Eve geldiğimde üzerimdeki montu çıkararak odama çıktım. Yanaklarım ve burnum üşümüştü. Yatağa uzanarak gözlerimi kapattım. Çok boş hissediyordum. Bunun en büyük nedeni Jungkook'tu.

Öyle olmalıydı. Çünkü bugün onu hiç görmemiştim. Ne yapıyordu acaba?

Telefonumu elime alarak hesabına girdim. Yeni resimler paylaşmıştı. Ve bu resimlerde o kız da vardı. Kim bilmiyordum ama bir gün elimden ciddi bir kaza çıkacaktı. Bu durum oldukça canımı sıkıyordu.