PLATONİK :LisKook:

2.0

Öğle arasıydı ve bahçedeydim. Duvara yaslanmış bir şekilde etraftakilere bakıyordum. Bugün Jungkook okula gelmemişti. Umrumda da değildi gerçi.

"Merhaba Lisa. Biraz konuşalım mı?"

Kim olduğunu anlamak için kafamı yana çevirdim.  Okulun sahibi olduğunu anladığımda duruşumu hızla düzelterek  selamladım ve hafif gülümseyerek kabul ettim. Utangaç bir tavırla yanında ilerledim. Geçen günde karşılaşmıştık ama uzaktan Jungkookla bana bakmıştı sadece.  Düşünmeyi bırakarak söyleyeceklerini dinledim.

"Son zamanlar kim olduğunu merak ediyorum."

"Ben? Neden?"

"Oğlumun sana bir ilgisi olduğunu düşünüyorum. Son zamanlar senden sonra çok değişti."

"Oğlunuz? Tanıyor muyum?"

Tam cevap verecekken birden gelen aramayla durdu ve güldü.

"Kötü bir zamanlama."

Telefonu kapatmıştı. Tam devam edecekken tekrar çaldı. Sinirlenmişe benziyordu.  Telefonu açarak hemen geleceğini söyledi ve telefonu kapattı. Daha sonra bana dönerek gülümsedi.

"Konuşmamız gereken çok konu var Lisa. Ama şimdi küçük bir işim çıktı."

"Ah sorun değil efendim."

Tekrar selamladığımda arkasını dönerek uzaklaştı. Ayaklarının çıkardığı sesler beni tedirgin hissettiriyordu. Oğlunun olduğunu bilmiyordum. Belki de bu okulda olduğu söylentisi doğruydu.

Belki de bu yüzden Jungkookla konuşurken bize öyle bakmıştı.

"Oğlu kim olabilirdi ki?"

🥀🥀🥀

Evdeydim ve yatağımda yatarak bugün olanları düşünüyordum. Benden hoşlanan biri vardı. Aptal bir şekilde sırıtarak ellerimle yanaklarımı sıktım. Tabi o kadar güzeldim ki herkesi etkiliyordum.

Gözlerimi kapatarak gülmeye devam ettim. Odanın kapısının açılmasıyla gözlerimi açtım.

"Böyle güldüğüne göre günün güzel geçmiş olmalı."

Yataktan kalkarak masamı düzelten annemin kolundan tuttum.

"Anne.

"Efendim Lisa."

"Sence ben güzel miyim?"

Gülerek masamın üzerindekileri düzeltmeye devam etti.

"Yaaaa cevap ver."

Bana döndü ve sımsıkı sarıldı.

"Kalbin de sen de çok güzelsin tatlım."

"Bunu biliyorum. Bana bilmediğim şeyler söyle."

Bir süre yüzüme bakındı.

"Şimdi bu güzel miyim meselesi nerden çıktı anlat bakalım."

"Okulun sahibi vardı ya hani. Onun oğlu beni seviyormuş. Yüzünü görmesem bile bu durum beni birazcık mutlu etti. Değerli olduğumu hissettirdi."

Kaşlarını çatarak omuzuma vurdu.

"Saçmalama. Sen zaten değerlisin. Böyle şeyler söyleme."

"Ayy hayır yani o anlamda değerli değil."

Tekrar elindeki çöp poşetiyle bıkkın bir şekilde bana baktı. Bende elimle kalp yapıp kalbime tuttum.

"Aşk anlamında."