Paper Stars (Self-Published)

Kabanata 46

KABANATA 46

Marahas kong binuksan ang isang pinto at agad namang natigilan nang matagpuan ang iilang taong nakaupo sa harapan ng silid. Panandalian silang napatingin sa aking gawi bago muling bumalik sa kani-kanilang ginagawa. I went to a chair in a corner and knelt down. I looked up to His image and all those bottled up feelings came pouring out.

"Papa Jesus, save me. It hurts so much. Why did You have to make me live just to witness my loved ones' demise? Sana pinatay Niyo na lang ako. It would have made everyone's life easier if I hadn't been born at all!"

I cried some more as I bowed my head even lower and my hands clasped tightly together.

"Nakikiusap po ako, Papa Jesus, iligtas Niyo po ang pamilya ni Gene. Huwag Niyo pong hahayaang mawasak ito. Huwag Niyo po silang hayaang masaktan pang lalo. Mahal na mahal po nila ang isa't isa."

I stayed inside the chapel, crying and praying with all my heart, until I finally calmed down. The old ladies inside were kind enough to offer their prayers for me even though they didn't know me or the circumstances that I was in. They comforted me and promised that everything's going to be all right in God's time. And that I should trust Him and His promises of redemption.

It was already late in the afternoon when I got out the adoration chapel. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko matapos kong magsumbong kay Papa at makipag-usap sa mga matatanda.

Naisipan kong dumaan sa may dalampasigan para mapagmasdan ang mga alon. The salty wind could truly give comfort to a troubled heart. Kaya pala maraming tumatakbo sa dagat para magpahinga at makapag-isip nang maayos. Hinihele nito ang nasasaktan mong damdamin.

I was holding my pair of sneakers while enjoying the feel of the fine sands beneath my feet when I noticed a familiar SUV slowing down at a not-so-far distance, its back was on me. Maya't maya pa ay may isang babaeng lumabas dito na sinundan naman ng isang lalaki. He grabbed her waist and pinned her to his body. Nagpupumiglas pa ito noong una pero natigil din naman nang siilin siya ng halik ng may hawak sa kanya.

Ilang sandali pa ay bumunot ang lalaki galing sa bulsa ng kanyang pants at kumuha ng makapal na papel mula sa isang mamahaling pitaka. Agad naman iyong inabot noong babae at itinago sa loob ng dala nitong hand bag. Minsan pang siniil ng halik noong lalaki ang labi ng dalaga bago muling pumasok sa loob ng SUV na kaagad din namang umalis.

Nagsimula ng maglakad iyong babae nang hinabol ko ito.

"Cecilia!"

Namilog ang mga mata nito nang tumambad ako sa kanyang harapan. Her hand moved protectively over her small bag.

"Anong ginagawa mo rito?" Kunot-noo nitong tugon.

"Si Drake ba iyong kasama mo kanina?"

Nawala ang kulay sa mukha nito sa aking tanong.

"Hindi ko alam kung anong tinutukoy mo," sandali pa itong luminga sa paligid bago ako nilagpasan.

Agad ko naman siyang hinabol.

"Bakit kayo magkasama? Dinukot ka ba niya? Sinaktan? May ginawa ba siyang masama sa iyo? Sabihin mo, Cecilia, at igaganti kaagad kita—"

"Pwede ba huwag mo akong sundan?! At bakit ko nanaisin ang tulong mo?! Hindi ko kailangan ang kahit na ano galing sa iyo! Tabi ka nga!" She spatted as she shoved me out of the way.

Kamuntikan na akong maupo sa ginawa nito.

"Sandali, Cecilia," habol ko pa rin dito, "Sagutin mo muna ang tanong ko. Bakit kayo magkasama? Didn't you hate him? Why were you allowing him to hold you like that?"