shσtgun wєddíng || chαnвαєk

16.bölün

Chanyeol gittikten sonra kendimi kanepeye attım ne kadar kocam da olsa bana bu şekilde
Davranmazdı. Hakkı yoktu. Bir anda ne değişti ne oldu?!

Saat gece 3 oluyordu ama hala ortada yoktu. Telefonumu çıkarıp ne kadar arasamda yok! Açmıyordu!

Kapıdan gelen seslerle hemen kapıya koştum. Yarı baygın bir chanyeol ile karsılaşmayı beklemiyordum.

"Nerelerdesin sen ha! Neden gelmedin bu saate kadar!"

Cevap vermeden içeri geçti. Lanet olsun neyi vardı bunun!

"Sana diyorum chanyeol! Bu saate kadar nerede sürttün!"

"Baekhyun kes sesini! Git yat beni neden bekledin ki sen!"

"İçtin değil mi lanet olası içtin değil mi!?"
Hızla ayağa kalkıp yanımda. Bitti.

"Eğer susmazsan baekhyun-!"

"Beni mi döveceksin ha! Söyke hadi. İnanamıyorum sana!"

"Baekhyun susarmısın başım ağrıyor uyuyacağım ben kahve getir bana"

Mutfağa gidip su koyacaktım ki bir ses geldi. Chanyeol herde seriliydi lanet olsun!

Koşarak yanına gittim. Bu kadar içmeyecektin sen ya!

"Chanyeol gel buraya seni odaya çıkartayım"

Koluna girip odaya çıkardım. Kahve yapmalıydım ki basının ağrısı geçmelidi.

Onu yatağa bırakıp mutfağa inecektim ki kendimi yatakta buldum. Chanyeol beni alfïna almıştı. Hem bana böyle davran8yordu hemde yakınlaşmaya çalışıyordu!

"Chanyeol kalk üstümden kahve hazırlamalıyım"

Duymuyordu. Sorunu neydi bunun!

"Kes sesini baekhyun"

Ellerimle omuzlarïndan ittirdim ama ben isttirdikçe o daha da sırnasıyordu.

"Chanysol bak chanhyun uyanabilir çekil!" soğuk davranmalıydım. Hak etmediğim şeyler yaşıyordum. Lanet olsun!

"Uyanmaz baekhyun. Benimsin bu gece" boynuma gömüldüğünde ellerimi sebest bırakıp derin bir nefes aldım. Bu devin gücüne karşı gelmek imkansızdı!

Üzerimden kalkıp soyunmaya başladığında fırsattan istifade kalkıp odadan çıktım. Arkamdan bağırmalarını aldırmadan.

Mutfakta kahveyi hazırladım. İyi ki makinemiz vardı.

Bardakla birlikte ağrı kesicide alıp odaya çıktım. Yatağa atmış tavanı izliyordu.

"Sonunda geldin!" üzerime gelirken onu durdurdum.

"Önce bunlar chanyeol! Sonra hemen uyu!" elimdekileei alıp içmeye başladı. Bense yatakta ki yerimi alıp gözlerimi kapattım. Masaya koyulan bardak sesi ile yanım çökmüştü. Kollarıma dolanan ellerle yatağın ortasına çekilmiştim.

"Benden kurtulamazsın baek"

"Neden kurtulamam acaba?!"

"Kurtulamazsın işte"

"Bu kadar ukala olma istersen. Bunun yarınıda var bay park!"

"Umrumda değil"

Elerimi tutup yüzüme yöneldi. İstemiyordum zorla bana bunu yapamazdı. Kafamı başka tarafa çevirdim.

"Chanyeol yorgunum bırak beni! Chanyeol yapma!"

Dinlemiyordu. Kendi zevki için beni kullanacaktı. Ama buna izin vermeyecektim. Beni bırakması için kıpırdandım. Her öpmeye çalıştığı yere engel oldum.

"Baekhyun kıpırdanma!"

"Chanyeol istediğim bir şeyi yaptıramazsın bana!"

"Neden jstemiyorsun? her gece altımda inlemek için can atıyordun! Ne değişti!?"

"Senin tavırların değişti chanyeol. Sebebsiz yere bana bağırdın!"

"Şunu kafana sok! Her şsyin bir sebebi vardır! Şimdi kıpırdanma!"

Tekrar üzerime eğilirken kapı açılmıştı. Minik beden karşımda ağlıyordu. Chanyeol üzerimden inip yanıma uzandı.

"Gel bebeğim ne oldu?" yanıma gelip kucağıma çıkmasın izin verdim.

"Anne neden bağıyıyoysunuz? Korktum ben" duymuştu işte.

"Yok bebeğim biz babanla sadece oyun oynuyorduk" anlamamış bakışlarla kafasını göğsüme koydu.

"Benimle uyumak ister misin chanhyun?"

"Evet" yatağa yatırıp kapıyı kapattım. Chanyeol arkasını dönmüştü. Uyuyordu galiba yada uyumuyord. Bilmiyorum.

Chanhyun'u kdnxi tarafıma yatırıp bende yanına uzandım. Belimi saran kollarla chanyeol'ün uyumadığını anlamıştım.

Bana kendini şürtmeye başladığïnda amacını anlamıştım. İşini bu şekilde halledecekti!

"Chanyeol rahat dur uyuyacağım"

Sonunda kıpırdamayı kestiğinde uykunun kollarına bırakmıştım kendimi.

...............

Sabah kalktığımda başımda dikilen bir chanhyun beklemiyordum.

"Anne kalkkkk acıkdım ben" kolumu çekiştirmeye devam ederken yataktan kalktım.

Chanhyun yatağa tırmanıp zıplamaya başladı. Chanyeol sinirle yataktan kalkınca irkilmiştim. Neyi vardı bunun.

"Bi kes senini be! Uyutmadınız sabah sabah!" ilk defa oğluna bağırıyordu. Ona bağırmaya hakkı yokru, iyi ki bugün tatil günüydü. Chanhyun kucağıma korkuyla sinmişti.

"Gel bebeğim gel baban biraz sinirli. Sen xiumin amcaya gitmek ister misin? Dae ile oynarsınız hm?"

Chanhyun korkunca konuşmazdı. Yüzünü dahi göstermezdi.

"Tanrı belanı versin chanyeol! Çocuğa bağırmak neymiş göstereceğim sana!" kulağına fısıldayıp yataktan kalktım. Bir şeyler vardı aklım almıyordu, neden böyle davranıyor? Neden tek ssvdiği insanlara böyle davranıyordu?

"Bebeğim in hadi kucağımdan seni dae nin yanına götürecegim"

Sonunda kucağımdan inmişti. Dae yi seviyor du ki duyunca gözleri parlıyordu.

"Tamam anne önce yemek yiyeyim mi?" dolaptan mamasını cıkarıp yedirdim. Bizede krep yapıp sofrayı hazırladım.

Chanyeol ortada yoktu. Hala uyuyordu galiba. Neyin uykusuysa bu! Ahh tabi gecenin 3 üne kadar nerde sürttü bilinmez!

Telefonumu çıkarıp xiumin'i aradım.

"Ahh xiumin nasılsın?"

"İyiyim baek sen?"

"Bende iyiyim. Ya şey dicektim chanhyun buygün size gelse bizim chanyeol ile konuşmamız lazım"

"Ahh tabi gelebilir. Chan oradan geçecekken alsında. Kötü bir şey yok değil mi?"

"Bilmiyorum xiumin. Hal ve tavırları çok değişti. Dünneve içkili geldi"

"Peki tamam görüşürüz"

Mamasını yedirdikten sonra üzerini giyindirip chen'e vsrdim.

Chanyeol odada üzerini giyinirken buldum.

"Konuşmalıyız chanyeol!"

-phiochanbaek-