shσtgun wєddíng || chαnвαєk

22.bölüm

Tam bir hafta olmuştu ve chanyeol bugün evleniyordu. Her ne kadar daniel beni mutlu etmeye çalışsada ben mutlu değildim. Chanhyun sürekli babasının yanında o kadın'ı görüyordu ve bu hoşuna gitmiyordu.

Üzerimimsonkez düzeltip. Hafif çıkmış karnımı okşadım. Daniel beni nikaha gitmeye ikna etmişti. Tekrar yıkılacaktım ama herkes gitmemei istiyordu. Nedendir bilinmez...

Chanhyun mutlulukla elindeki oyuncağı ile oynuyordu. Daniel bizi aşağıda bekliyordu.

"Chanhyun hadi gidiyoruz"

Elinden tutup aşağı indik. Ne oldiğunu bilmiyordu tabii. Akıllı bir çocuktu ve orada neler olacağını biliyordu.

"Ahh hazısanız çıkalım" abim konuştuğunda birlikte arabaya binip salona geldik. Yerimizi aldıktan sonra chanyeol kollarında o kadınla birlikte içeri girdi. Gözlerim dolmuştu. Chanyeol mutluydu.

"Appa babamın yanında neden o kadın var" ne diyebilirdim ki?

Sessizce ağlayarak izledim olup biteni. Sıra birbirlerine yemin ediyorlardı. Chanhyun bir anda kucağımdan inip salonun ortasına koştu. Ne olduğunu anlayamadan chanyeol'e bağırmaya başladı.

"Sen benim babam değilsin! Annem senin yüzünden hey gün alıyor! Sende başka bir kadınla evleniyorsun! Senden nefyet ediyorum baba!"

Koşarak bana geri döndü.

"Chanhyun!."

"Appa burdan gidelim lütfen" elimden tutup çekiştirdi. Daniel , oğlum ve ben salondan ayrıldık.

Abimde arkamızdan gelip chanhyun'u alıp gitti. Daniel ve ben arabayla biraz dolaştıktan sonra manzarası hoş olan bir yere geldik.

"Baekhyun iyisin değil mi?" bana dönüp elimi tuttu. Nasıl iyi olabilirdim ki?

"Değilim daniel... başkasının oldu..."

"Anlıyorum ssni baekhyun."

"Hep yanımda ol daniel"

"Baekhyun... bana bir şans versen. Sana her şeyi unuttursam. Burdan gidelim. Evlenelim baekhyun. Oğluna ve karnındakine bakmak için sana söz veriyorum. Lütfen yanında olmama izin ver. Seni seviyorum baekhyun. Lütfen kabul et." evlilik teklifi almıştım. Ne diyebilirdim ki?

"Ben bilmiyorum..."

"Lütfen baekhyun. Yalvarırım bize şans ver. Düşün. Zamanın var"

"Eve gidelim daniel"

"Peki" eve gidene kadar sessizlik hakimdi arabada. Karşımdaki camdan yola bakıyordum sürekli. Bilmiyordum chanyeol'ü ssviyordum ben. Daniel ile mutlu olabilir miydim? Bunu luhanla konuşmalıydım.

Araba durduğunda daniel bana döndü.

"Geldik baekhyun. İyi düşün olur mu? Seni çok mutlu edebilirim"

"Biraz zaman daniel" arabadan inip eve geçtim. Kafam karmakarışıktı. Ya abimle konuşup bu işi kökünden çözmeliydim. Ya da cavap vermeliydim.

Eve girdiğimde annem koltukta oturuyordu. Abim ortada yoktu. Galiba şirketteydi.

"Merhaba anne" ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Merhaba oğlum. İyi misin?"

"İyiyim anne merak etme, luhan nerde?" mutfağı işaret edip.

"Yemek yapıyorlar" annemden ayrılıp mutfağa gittim.

"Luhan bi bakar mısın?" ellerinde ki hamuru temizleyip yanıma geldi.

"Ne oldu baekhyun?"

"Konuşmalıyız" konuştuğumda birlikte odama çıktık. Nasıl anlatmama gerktiği hakkında bir fikrim yoktu.

"Ne oldu?" yataga oturduk. Gözlerimi yerle buluşturdum. Kazağımla oynuyordum.

"Daniel... beni sevdiğini söyledi... ve... ve evlenmek istedi. Her şeyi unutturacağını söyledi." luhan gözlerini kocaman açmış bakıyordu. Ne anlatamamı bekliyordu ki?

"Baekhyun... bunu abinle konuşmalısın"

"Ama luhan. Abime söylemekten korkuyorum. Belki sen söylersin"

"Bilemiyorum baekhyun. Bunu senin söylemen daha doğru gibi. Ama ben yanında olacağım anlaştık mı?" elini uzatıp tutmamı bekledi.

İşte en iyi yenge!

Birlikte aşağı indik. Kyung soo sofrayı hazırlamıştı. Abimde gelmişti. Birlikte sofraya oturduk. Ama jongin ortada yoktu.

"Kyung soo, jongin nerde?"

"Bugün geç gelecekmiş abi. İşleri varmış"

"Anladım" yemek yanmeye başladığında herkes koyu bjr sohbete dalmıştı. Luhan ile arada birbirimize kaçamak bakışlar atıyorduk.

"Baekhyun hadi gel, sehun sende gelsene aşkım"

"Hayırdır nereye?"

"Sadece gel?" birlikte odama çıktık. Ben yatağın bir ucuna oturdum. Abim sandalyeme geçti. Luhanda tam yanında durdu.

"hadi baekhyun. Anlat"

"Neler dönüyor burda? Biriniz başlayacak mısınız?"

"Abi daniel bani seviyormuş" aniden söylediğimde abim biraz sinirli, biraz anlamayan bakışlar attı.

"Anlamadım anlamadım, ne!" abim ani çıkışıyla birden korkmuştum.

"Ya luhan sana söylemiştim söyleyemem diye"

"Bu kadar basit baekhyun. Hem sehun bir şey demez dimi aşkım?" yanağından öpüp geri çekildi.

"Baekhyun emin misin ssni sevdiğinden?" evet emindim ama korkuyordum. Ya yine chanyeol gibi yaparsa.

"Galiba evet abi. Bana herşeyi unutturabilirmiş. Evlenmek istedi benimle" abim biraz düşündü. Canının sıkıldığı çok belliydi.

"Baekhyun tamam, ama onunla bende konuşacağım. Chanyeol gibi yapması seni tekrar yıkar biliyorum. Umarım iyi biridir. Seni üzerse chanyeol gibi davranmam direk dalarım anladın mı?" kabul etmişti, e bana da kabul etmek düsüyordu.

"Annemlere daha sonra ben söyleyeceğim abi. Haberleri olmasın"

"Peki, hadi gidelim. Fazla şüphelenmesinler." hep birlikte aşağı indik. Ama indiğimizde onu görmeyi beklemiyordum...

-phiochanbaek-